وزين عود و شکر بخورم مده | | ازين نرگس و گل غرورم مده |
چو غمخوار مهرم سرورم مده | | چو بيمار عشقم علاجم بکن |
دگر وعدهي دير و دورم مده | | بس اين انتظارم به فردا و دي |
بنارم درانداز و نورم مده | | ز لطف تو گر در جهنم يميست |
تمنا و تشويش حورم مده | | اگر لايقم پردهاي بر فگن |
جدايي ز گنج حضورم مده | | ز غير تو حاصل بجز رنج نيست |
قدح بينواي زبورم مده | | مرا چون تو زنار خود بستهاي |
جزين يک شراب طهورم مده | | شراب طهور من از دست تست |
دل سخت و نفس صبورم مده | | ازين آرزو، تا که من زندهام |
ز تقرير او ره به طورم مده | | چو گستاخ شد در حديث اوحدي |