که در شوخي به عالم داستانم | | همان سنگين دل نامهربانم |
لبم احوال او گويد که دانم | | دل من مهر او جويد که خواهم |
و گر خواهم که دل دزدم توانم | | اگر خواهم که جان به خشم توان زود |
ترا از من چه سود؟ ار مهربانم | | ترا با من چه کار؟ ار دل فريبم |
که دل را چون تن و تن را چو جانم | | دل و جان گر بمن بخشند شايد |
مرا دلسوز ميداني و آنم | | مرا بد مهر ميخواني و اينم |
و گر سر ميزني بر آستانم | | اگر جان مينهي در آستينم |