پيش ازين آدمي و اين آدم

پيش ازين آدمي و اين آدم شاعر : اوحدي مراغه اي ديو بود و فرشته در عالم پيش ازين آدمي و اين آدم عزتش را فرشته کرد سجود چون رسيد آدمي ز عالم جود پيش ديدش که رخ به پيشي داشت با روانش ملک چو خويشي داشت از قواهاي انجم و فلکند هر چه جمع فرشته و ملکند شکلهاي دگر کنند قبول چون کنند از محل خويش نزول بر فلک زان نرفت و نيست روا اصل جني ز نار بود و هوا ديدگانش به خاک خواهد مرد خاک آدم بديد و سجده نبرد نور او را يکي نديد از صد خاک او ديده...