ورندارد ز دين و دانش بهر

ورندارد ز دين و دانش بهر شاعر : اوحدي مراغه اي از تنش جان جدا کنند به قهر ورندارد ز دين و دانش بهر آبش از جرعه‌ي حميم بود در جهان جاي او حجيم بود رخ فرا ميکند به هر سوراخ تنگ ماند برو جهان فراخ از مزاجات جهل و ناداني گرد او دودهاي ظلماني ميرود چشم بسته، افتان خيز او در آن دودهاي آتش ريز خوار ماند، که عشوه‌گر بودست عور ماند، که پرده در بودست گه درآيد به گور ناپاکان گه رود با روان غمناکان بر زمين بگذرد، بدوزندش به هوا بر شود،...