شب من دام خورشيد است گوئي زلف يار است اين

شب من دام خورشيد است گوئي زلف يار است اين شاعر : خاقاني شب است اين يا غلط کردم که عيد روزگار است اين شب من دام خورشيد است گوئي زلف يار است اين مرا در ناف شب دانم بهشتي آشکار است اين اگر ناف بهشت از شب تهي ماند آن نمي‌دانم چو جانم در سماع آمد که يارب وصل يار است اين سرشک من به رقص افتاد بر نطع زر از شادي ز هفتم پرده رخ بنمود گوئي نوبهار است اين قرارم شد ز هفت اندام گوهر هفت ناکرده که چون خلخال ما هم‌زرد و هم نالان و زار است اين چو من در پايش...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

شب من دام خورشيد است گوئي زلف يار است اين

شاعر : خاقاني

شب است اين يا غلط کردم که عيد روزگار است اين		شب من دام خورشيد است گوئي زلف يار است اين
مرا در ناف شب دانم بهشتي آشکار است اين		اگر ناف بهشت از شب تهي ماند آن نمي‌دانم
چو جانم در سماع آمد که يارب وصل يار است اين		سرشک من به رقص افتاد بر نطع زر از شادي
ز هفتم پرده رخ بنمود گوئي نوبهار است اين		قرارم شد ز هفت اندام گوهر هفت ناکرده
که چون خلخال ما هم‌زرد و هم نالان و زار است اين		چو من در پايش افتادم چو خلخال زرش گفتا
که گر جم را نگين است آن نگينش را نگار است اين		بخستم نيم دينارش به گاز از بي‌خودي يعني
رقيبش گفت پندارم لب تبخاله دار است اين		ز بس از زخم دندانم برآمد آبله‌ش بر لب
قصاص خون همي خواهم چه جاي زينهار است اين		لبش زنهار مي‌کرد از لبم گفتم معاذ الله
گرفتم در برش گفتم که ماهم در کنار است اين		حلي چون آفتاب و حله چون صبح از برافکنده
که اين مايه نداني تو که ما را يار غار است اين		رقيب آمد که بيرونش کنم مژگان بر ابرو زد
به فر خسرو عادل نکوتر يادگار اين		جهان را يادگاري نيست به ز اشعار خاقاني