غنچهي گل بيم که نوبهار درآورد | | آن مه نو بين که آفتاب برآورد |
آمد و عيد جلال بر اثر آورد | | از افق صلب شاه بين که مه نو |
شاه زمين را به نورهان ظفر آورد | | ماه نو از فلک به منزل نه ماه |
صبح دم از اختران نثار زر آورد | | در طبق آفتاب چون مه نو ديد |
قدرت او شيث مشتري نظر آورد | | زآنکه ملک بوالمظفر آدم ثاني است |
دولت او سام اسمان خطر آورد | | زآنکه شه مشرق است نوح زمانه |
يوسف تازه نگر که از سفر آورد | | بخت که سيارهي سعادت شاه است |
بهمن کسري فش و قباد فر آورد | | جوهر اسفنديار وقت به گيتي |
هرمز دولت طراز تاجور آورد | | عنصر نوشين روان عهد به عالم |
چرخ ز صلبش محمدي دگر آورد | | شاه محمد جلالت است و به تاييد |
ذات منوچهر ازين خبر بطر آورد | | جان فريبرز ازين شرف طرب افزود |
گوهر آن کوه بيشتر گهر آورد | | کوه جلالت چو داد گوهر دريا |
عنبر آن بحر شاديي به سر آورد | | بحر سعادت چو داد عنبر سارا |
مژدهي دولت به شاه دادگر آورد | | زهره همه تن زبان نمود چو خورشيد |
يعني بلقيس مملکت پسر آورد | | شاه سليمان نگين به مژده نگين داد |
چون صف مور از ملائکه حشر آورد | | وارث جم اخستان که چرخ به رزمش |
کايزد از اجرام دست آن کمر آورد | | در کمر عمر شاه دست بقا داد |
خاطر خاقاني آيت هنر آورد | | آيت تاييد باد کز پي مدحش |
سعد سعودش سماک نيزه درآورد | | ز آن فلکي کو بنات نعش همي زاد |
ز آن صدف ملک ازو چنين گهر آورد | | شاه جهان ابر ذات و بحر صفات است |