صبح هزار عيد وجود است جوهرش

صبح هزار عيد وجود است جوهرش شاعر : خاقاني خضر است رايتش، ملک الموت خنجرش صبح هزار عيد وجود است جوهرش شاهي که عيد عصر ملوک است مخبرش اقليم بخش و تاج ستان ملوک عصر کيخسرو آب دار و سکندر علم برش ني ني به بزم عيد و به روز وغاش هست شد بحر آب و آب شد از شرم گوهرش ز آن عيد زاي گوهر شمشير آب دار اران شکارگه شد و ايران مسخرش ز آن هندوي حسام که در هند عيد ازوست از بيضه‌ي عراق و ز بيضاي عسکرش زين پس خراج عيدي و نوروزي آورند بيضا و عسکر از يد...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

صبح هزار عيد وجود است جوهرش

شاعر : خاقاني

خضر است رايتش، ملک الموت خنجرش		صبح هزار عيد وجود است جوهرش
شاهي که عيد عصر ملوک است مخبرش		اقليم بخش و تاج ستان ملوک عصر
کيخسرو آب دار و سکندر علم برش		ني ني به بزم عيد و به روز وغاش هست
شد بحر آب و آب شد از شرم گوهرش		ز آن عيد زاي گوهر شمشير آب دار
اران شکارگه شد و ايران مسخرش		ز آن هندوي حسام که در هند عيد ازوست
از بيضه‌ي عراق و ز بيضاي عسکرش		زين پس خراج عيدي و نوروزي آورند
بيضا و عسکر از يد بيضاي عسکرش		خود کمترين نثار بهائي است عيد را
ز آن پاي و دم به رنگ حنا شد معصفرش		هر جا که رخش اوست همه عيد نصرت است
کز خوک پايگاه بود خوان قيصرش		عيدا که روم را بود از پايگاه او
شبهي است عين عيد ز نعل تکاورش		عيد افسر است بر سر اوقات بهر آنک
هاء مشفق آمد و ميم مدورش		چون عين عيد نعلش در نقش گوش و چشم
وز رنگ عيد شانه زده دم احمرش		چون آينه دو چشم و چو ناخن برا دو گوش
پرچم شده ز طره‌ي حوار و احورش		چون کرم پيله سرمه‌ي عيدي کشيده چشم
با فال عيد و نور انا لله رهبرش		بحر کليم دست بر اين ابر طوروش
از غرش درخش و ز غرنده تندرش		بحري که عيد کرد بر اعدا به پشت ابر
صبح ظفر برآمد از اعلام ازهرش		آن شب که روز عيد و شبيخون يکي شمرد
افکند بخت زيور عيدي بر اشقرش		هراي زر چو اختر و برگستوان چو چرخ
باران تيغ و ابر کف و برق مغفرش		عيد عدو به مرگ بدل شد که باز ديد
شاه مظفر آمد و جاه موقرش		نصرت نثار عيد برافشاند کز عراق
خصم از غلامي آمده دجال اعورش		مهدي است شاه و عيد سلاطين ز فتح او
تصحيف عيد شد به بهاي محقرش		آن روز رفت آب غلامان که يوسفي
ديوي غلام بوده ثريا معسکرش		عيد ملايک است ز لشکرگه ملک
زرتشت ابتر است و حديث مبترش		آنجا که احمد آمد و آئين هر دو عيد
بر درگهي که کعبه‌ي کعبه است و مشعرش		حج ملوک و عمره‌ي بخت است و عيد دهر
ايام عيد نحر بود که بودم مجاورش		من پار نزد کعبه رساندم سلام شاه
بر من فشاند شقه‌ي ديباي اخضرش		کعبه ز جاي خويش بجنبيد روز عيد
سنگ سياه ما شده هندوي اصفرش		گفت آستان شاه شما عيد جان ماست
زين پاي بازگردد و ببين صدر انورش		اينجا چه مانده‌اي تو که آنجاست عيد بخت
چون پخته‌تر شوم بشوم باز کشورش		گفتم که يک دو عيد بپايم به خدمتت
تا هر که هست بانگ برآيد ز حنجرش		گفتا مپاي و رو حج و عيد دگر برآر
کاندر سه مه دو عيد و دو حج شد ميسرش		اقبال بين که حاصل خاقاني آمده است
عيد دگر به حضرت خاقان اکبرش		عيدي به قرب مکه و قربانگه خليل
بيرون ز اين دو عيد چه عيد است ديگرش		گفتم کدام عيد نه اضحي بود نه فطر
اين حرف خرده‌اي است گران، خرد مشمرش		گفت آستان خسرو و آنگاه عيد نو
هر روز عيد تازه از آن مي‌دهد برش		چون دعوت مسيح شمر شاخ بخت او
آذين هفت رنگ ببندند بر درش		هر هفته هفت عيد و رقيبان هفت بام
ز آن از عمود صبح نهادند منبرش		کرد افتاب خطبه‌ي عيدي به نام او
بر بندگي شاه نبشتند محضرش		عيد از هلال حلقه به گوش آمده است از آنک
بر چهره‌ي عروس ظفر کرد مظهرش		از نقش عيد يک نقط ايام برگرفت
هر صبح و شام باد دو عيد مکررش		تا دور صبح و شام به سالي دهد دو عيد
وز عيد زاده مرگ بدانديش ابترش		از شام زاده صبحش و از صبح زاده عيد

صبح هزار عيد وجود است جوهرش

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته