گرنه شب از عين عيد ساخت طلسمي بخم

شاعر : خاقاني

عين منعل چراست در خط مغرب رقم		گرنه شب از عين عيد ساخت طلسمي بخم
کز حد بابل رسيد عيد و مه نو بهم		بابليان عيد را نعل در آتش نهند
بر فلک از ماه نو شدزه سيمين علم		کرد رخ آفتاب زرد قواره نهان
بسته در آن گوي و زه جيب قباي ظلم		بر زه سيمين ماه گوي زرند اختران
فضله‌ي ناخن شده ماه ز داغ سقم		چرخ کبود آنچنانک ناخن تب بردگان
از بن ناخن دويد بر سر دامانش دم		گفتي فراش چرخ ناخن زهره گرفت
از لب خم نيمه‌اي غرقه در آب بقم		آب بقم شد شفق مه خم و شب رنگرز
بر دو گروهي خلق ماه نو آمد حکم		خلق دو قولي شدند بهر شب عيد را
هست مسيحش گواه نيست به کارش قسم		گفتي شب مريم است يک شبه ماهش مسيح
خلق چو طفلان نو شاد به نون والقلم		ماه و سر انگشت خلق اين چو قلم آن چو نون
صاع‌زر آمد به دست، شد دل غوغا خرم		گفتي غوغاي مصر طالب صاع زرند
سنبله‌ي چرخ را ابر کف شاه نم		صاع زر شاه شد ماه بدان مي‌دهد
حلقه به گوشي شود بر در شاه عجم		از بن گوش آسمان از مه نو هر مهي
آدم موسي بنان، موسي احمد قدم		خسرو مهدي نيت مهدي آدم صفت
موسي دريا شکاف، احمد جبريل دم		مهدي دجال کش، آدم شيطان شکن
سائس خير العباد، سايه‌ي رب النسم		اول سلجوقيان سنجر ثاني که هست
شرح جلالش برون از ورق کيف و کم		رشح نوالش فزون از عرق ابر و بحر
باد تهمتن چو خاست پشه شود پيلسم		آتش تيغش چو تافت پنبه شود بوقبيس
زاده‌ي خور ديد لعل با کمرش کرد ضم		چشمه‌ي خور بوسه داد خاک درش سايه‌وار
کرده‌ي مختار بين در حق فرزند عم		عم پدري‌ها نمود در حق مختار حق
وي به قدم‌گاه عقل نايب حکم قدم		اي به رصدگاه دهر صاحب صدر بقا
ظلم به فرمان تو بيژن چاه عدم		شرع به دوران تو رستم گاه وجود
عهد مسيحا و کحل، چشم حواري و تم		دور سليمان و عدل، بيضه‌ي آفاق و ظلم
در عرب از ياد توست شوره حياض النعم		در عجم از داد توست بيشه رياض النعيم
در تو به تثليث ذات صولت عدل و حکم		تاج تو تدوير چرخ، تخت تو تربيع عرش
تيغ تو و هشت خلد هندو و جذر اصم		جذر اصم هشت خلد سخت بود جذر هشت
شاه بود ظل حق فوق کمال الهمم		ملک بود باغ خلد تحت ضلال السيوف
مسند توست آسمان، تکيه ده اي محترم		عطسه‌ي توست آفتاب، دير زي اي ظل حق
در برش آحاد و صفر يعني آه از ندم		هست مطوق چو صفر خسم تو بر تخت خاک
گرچه بود در حساب هيچ بود در قسم		الحق از آحاد ملک خسم تو صفر است و بس
موسي ملکت تويي گرگ شبان غنم		ملک خراسان توراست در کف اغيار غصب
ظلم بود صدر شرع حاکم او بوالحکم		غبن بود گنج عرض خازن او اهرمن
کس جل سگ هم نساخت خلعت بيت الحرم		آخر خر کس نکرد روضه‌ي دار السلام
داده کف و کلک تو خوشه عطا، نان سلم		در همه ملک فلک نان دو و خوشه يکي است
نان سپيد فلک آب سياه است و سم		چون کف تو رازقي است نور ده و نوش بخش
بر تو سزد تا ابد ملک جهان مختتم		حاصل شش روز کون چون تويي از هفت چرخ
حکم تو چون حکم حق نزد بشر مرتسم		نايب يزدان به حق گرنه تويي پس چراست
چون به کفت برگشاد افعي زرفام فم		خضر ز توقيع تو سازد ترياک روح
گردد خرگوش‌وار حائض شير اجم		پيش سگ درگهت از فزع دستبرد
نيست عجب کز نهاد رام فحول است رم		گر خزر و ترک و روم رام حسام تو اند
چون صف اصحاب فيل در المند از الم		از تف شمشير تو در سفم‌اند اين سه قوم
پس چه کني در نيام گنج ظفر مکتتم		ملک خراسان به تيغ باز ستاني ز غز
کي شودش پاي بند کوره و سندان و دم		کاوه که داند زدن بر سر ضحاک پتک
کاين همه زير نيام تن چه زني، لا تنم		گو به حسامت که برد آب بت لات نام
گرد سواران کند چهره‌ي گردون دژم		گر ز پي غز و غز قصد خراسان کني
عطسه‌ي خونين دهد بيني شيران ز شم		از جگر جيش‌خان خاک زند جوش خون
چون در افراسياب نيم شبان روستم		درگه ميران غز درشکني نيم روز
بر در مرو و رهري بارگهت را خيم		گرد نشابور و بلخ رزمگهت را خيول
هر دو حنوط و حنا از پي خصم و خدم		گرد چو مشک سياه خاک چو گوگرد سرخ
سگ جگران را چو ماه‌گه دق و گاهي ورم		شيردلان را چو مهرگه يرقان گاه لرز
تيغ تو طغراي فتح پيش طغان مغتنم		تيغ تو تسکين ظلم نزد تکين آب خور
بند عنايت چنانک حبل متين معتصم		طرف رکابت چنانک روح امين معتبر
وي ز صرير درت پاسخ سايل نعم		اي ز سرير زرت گنبد مايل حقير
علم تو برجيس حکم، حلم تو کيوان شيم		چتر تو خورشيدفر، تيغ تو مريخ فعل
تيغ تو زيبق کند زهره‌ي گرشاسب و شم		سهم تو قطران کند نطفه‌ي سرخاب و زال
حزم تو معمار شرع نظمه فانتظم		عزم تو معيار ملک قومه فاستقام
قوس قزح سازدي طاق پل رود زم		گر به زمين افتدي هندسه‌ي راي تو
جبهت مه را نهند داغ اذا قيل تم		تا به تمامي رسد ماه شب عيد و باز
کشتي و رسم جبل ماهي و مقلوب يم		ملک جم و عمر نوح بادت و در بزم تو
برده مي همچو زنگ از دل تو زنگ هم		گفته بت نوش لب با لب تو نوش نوش
حصن بقايت فزون از هرمان در هرم		داو کمالت تمام با قمران در قمار
نيزه برت تهمتن، غاشيه‌کش گستهم		نوبه زنت کيقباد، ميده دهت اردشير
مدح تو توحيد محض، خصم تو مخصوص ذم		خلق تو اکسير عدل، نطق تو تفسير عقل
موضع بوسه حجر جاي دعا ملتزم		بوس و دعا کعبه را بر در و دستت چنانک

گرنه شب از عين عيد ساخت طلسمي بخم

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته