رهروم مقصد امکان به خراسان يابم

شاعر : خاقاني

تشنه‌ام مشرب احسان به خراسان يابم		رهروم مقصد امکان به خراسان يابم
کشش همت اخوان به خراسان يابم		گرچه رهرو نکند وقفه، کنم وقفه از آنک
دم آن، مجمر سوزان به خراسان يابم		دل کنم مجمر سوزان و جگر عود سياه
کاين کليد در رضوان به خراسان يابم		برکنم شمع و وفا را به خراسان طلبم
کن براق از در ميدان به خراسان يابم		طلب از يافت نکوتر من و مرکوب طلب
يافت را در طلب امکان به خراسان يابم		عزم جفت طلب است و طلب آبستن يافت
بهر چل صبح دبستان به خراسان يابم		لوح چل صبح که سي‌سال ز بر کردم رفت
کاين گل از خار مغيلان به خراسان يابم		در جهان بوي وفا نيست و گر هست آنجاست
کهفشان خانه‌ي احزان به خراسان يابم		هفت مردان که منم هشتم ايشان به وفا
چون صدف عرفه‌ي عطشان به خراسان يابم		سالکان را که چو دريا همه سرمستانند
بادبانشان ز گريبان به خراسان يابم		از سر زانو کشتي و ز دامان لنگر
طوق سر چون سر چوگان به خراسان يابم		بي‌سران را که چو گويند کمر کش همه را
جگر آتش بريان به خراسان يابم		ز آتش سينه‌ي مردان که ز دل آب خورند
تن خشن پوش چو سوهان به خراسان يابم		همه دل گوهر و رخ کرده حلي‌دار چو تيغ
ز استخوان ساخته خفتان به خراسان يابم		آهشان فندق سربسته و چون پسته همه
که ز مرغان دل الحان به خراسان يابم		دل مرغان خراسان را من دانه دهم
دانه و آب فراوان به خراسان يابم		مرغ دل را که در اين بيضه‌ي خاکي قفسي است
بس که ميران شبستان به خراسان يابم		بس که پيران شبيخون به خراسان بينم
که شبيخونگه پيران به خراسان يابم		ملک کيخسرو روز است خراسان چه عجب
شهسواران را جولان به خراسان يابم		من مريد دم پيران خراسانم از آنک
چاک اين ازرق خلقان به خراسان يابم		آسمان نيز مريد است چو من ز آن گه صبح
آنچه جويم به کهستان به خراسان يابم		چند جويم به کهستان که نماند اهل دلي
در به فردوس و کليدان به خراسان يابم		حجره‌ي دل را کز کعبه‌ي وحدت اثر است
از دهان جرس افغان به خراسان يابم		بختيان نفس من که جرس‌دار شوند
کعبه را مجمره گردان به خراسان يابم		نزد من کعبه‌ي کعبه است خراسان که ز شوق
عرفات کرم آسان به خراسان يابم		به رداي طلب احرام همي گيرم از آنک
ليک ميقاتگه جان به خراسان يابم		گرچه احرامگه جان ز عراق است مرا
عيد را صورت قربان به خراسان يابم		بهر قربان چنين کعبه عجب نيست که من
کاتشين آينه عريان به خراسان يابم		بامدادان کنم از ديده گلاب افشاني
کز دمش بوي گلستان به خراسان يابم		آسمان شيشه‌ي نارنج نمايد ز گلاب
لذت اهل خراسان به خراسان يابم		چون دم اهل جنان کان به جنان شايد يافت
به خراسان طلبم کان به خراسان يابم		آنچه گوئي به يمن بوي دل و رنگ وفاست
شمه‌ي لذت آن خوان به خراسان يابم		صبح خيزان به يمن کز پي من خوان فکنند
از يمن تحفه‌ي ايمان به خراسان يابم		از خراسان مدد خون به يمن بينم ليک
نخورم چون دل شادان به به خراسان يابم		غم ترکان عجم کان همه ترک ختن‌اند
نو کنم چون دم ايشان به خراسان يابم		عشق خشکان عرب کان خنکان يمنند
که ز عالم سر و سامان به خراسان يابم		گر خراسان پسر عالم سام است، منم
بحر اخضر نه به عمان به خراسان يابم		گاو عنبر فکن از طوس به دست آرم ليک
کان ستم پيشه پشيمان به خراسان يابم		به خراسان شوم انصاف ستانم ز فلک
پر طاووس مگس ران به خراسان يابم		بر سر خوان جهان خرمگسانند طفيل
زال را توبه ز دستان به خراسان يابم		بازئي مي‌کند اين زال که طفلان نکنند
شکل‌ها را همه برهان به خراسان يابم		شکل در شکل نمايد به من اوراق فلک
جمع اجزاي پريشان به خراسان يابم		دل چو سي‌پاره پريشان شد از اين هفت ورق
شاه زنبور مسلمان به خراسان يابم		اختران بينم زنبور صفت کافر سرخ
دفع غولان بيابان به خراسان يابم		در بيابان سماوات همه غولانند
صافي از تهمت صفوان به خراسان يابم		اين سويداي دل من که حميرا صفت است
خيروان بلکه شرف وان به خراسان يابم		گر ز شروان بدر انداخت مرا دست و بال
عوض سلوت اوطان به خراسان يابم		ترک اوطان ز پي قصد خراسان گفتم
وصلت مهر سليمان به خراسان يابم		منم آن، موم که دل سوختم از فرقت شهد
از پي گم شده تاوان به خراسان يابم		گم شد آن گنج جواني که بسي کم کم داشت
عمر گم بوده‌ي شروان به خراسان يابم		گر بهين عمر من آميزش شروان گم کرد
من همان سندش نيشان به خراسان يابم		يافت زربفت خزانم علم کافوري
نگذارند که درمان به خراسان يابم		درد دل دارم از ايام و بتر آنکه مرا
فتح باب از پي پستان به خراسان يابم		هست پستان کرم خشک و من از انجم دل
حرف والناس ز پايان به خراسان يابم		مصحف عهد سراپاي همه البقره است
عورش افکنده و عريان به خراسان يابم		آه صبح است مگر نحل که بر شه ره غار
چون شفق خون شده زهدان به خراسان يابم		مادر نحل که افکانه کند هر سحرش
که خلاص از پي دوران به خراسان يابم		رخت عزلت به خراسان برم انشاء الله
که ره از ساحل خزران به خراسان يابم		از ره ري به خراسان نکنم راي دگر
ميل آن پشه‌ي پران به خراسان يابم		به پر پشه اگر بر لب دريا گذرم
کافخار طبرستان به خراسان يابم		سوي دريا روم و بر طبرستان گذرم
يوسف دل نه به گرگان به خراسان يابم		چو ز آمل رخ آمال به گرگان آرم
قدر تاج سر شاهان به خراسان يابم		گرچه کم ارز چو انگشتري پايم ليک
نشره‌ي امن ز قرآن به خراسان يابم		گر جهان در فزع سال قران بينم من
کان خطا را خط بطلان به خراسان يابم		تا کي از خادمي و خازني احکام خطا
دفع را رافت رحمان به خراسان يابم		چند گوئي که دو سال دگر است آيت خسف
من طراز همه اديان به خراسان يابم		جنس اين علم ز ديباچه‌ي اديان بدر است
من خط امن ز خذلان به خراسان يابم		اين سخن خال سپيد تن خذلان دانم
نفي اين مذهب يونان به خراسان يابم		فلسفي فلسي و يونان همه يوني ارزند
نتوان گفت که فتان به خراسان يابم		اي فتي فتوي دين نيست در فتنه زدن
گرچه صد هرمس و لقمان به خراسان يابم		نکنم باور کاحکام خراسان اين است
نامش ادريس رصد دان به خراسان يابم		حکم بومشعر مصروع نگيرم گرچه
اين چه نقل است کز اعيان به خراسان يابم		مصطفي ساکن خاک و من و تو در غم خسف
شرح خاصيت آن کان به خراسان يابم		کان ياقوت و پس آنگاه و با ممکن نيست
کي عذاب از پي ماکان به خراسان يابم		انت فيهم ز نبي خوانده و ما کان الله
نه امان همه پيران به خراسان يابم		گير خسف است بر غم همه در روم و خزر
هر دو نوح از پي طوفان به خراسان يابم		گر ز باد است و گر از آب دو طوفان به مثل
که سعود از مه آبان به خراسان يابم		هفت رخشان مه آبان بهم آيند چه باک
من همه لهو ز ميزان به خراسان يابم		بيست و يک نوع قران است به ميزان همه را
من از آن جمع چه نقصان به خراسان يابم		زانياتند که در دار قمامه جمعند
زين قران حاصل اقران به خراسان يابم		هر امان کان هرمان يافت به صد قرن کنون
روم و رتبت حسان به خراسان يابم		بر سر خاک محمد پسر يحيي پاک
بوي جان داروي فرقان به خراسان يابم		از سر روضه‌ي فاروق فرق صدر شهيد
نام خويش افسر ديوان به خراسان يابم		چون به تازي و دري ياد افاضل گذرد
بنگرم صورت سحبان به خراسان يابم		من که خاقانيم ار آب نشابور چشم
نفس عنقاي سخن‌ران به خراسان يابم		ور مرا آينه در شانه‌ي دست آيد من
من سليمان جهانبان به خراسان يابم		چون ز من اهل خراسان همه عنقا بينند
ديو و انس و ملک و جان به خراسان يابم		محيي الدين که سليمان صفت است و خدمش
مالک و احمد و نعمان به خراسان يابم		شافعي بينم در دست و هر انگشت از او
قمع دجال صفاهان به خراسان يابم		هادي امت و مهدي زمان کز قلمش
افسر گوهر سامان به خراسان يابم		گوهر افسر اسلاف که از خاک درش
عيسي و ابنة عمران به خراسان يابم		سخن و لهجت يحيي و محمد نگرم
خلق او ثالث سعدان به خراسان يابم		دل او ثاني خورشيد فلک دانم و باز
خالي‌السير ز شيطان به خراسان يابم		اتصالات فلک دانم و دل را به قياس
نيل نزد من و ثعبان به خراسان يابم		خضر موسي کف و نيل از سر ثعبانش روان
کاهوي تبت توران به خراسان يابم		دستم از نامه‌ي او نافه‌گشاي سخن است
قدوه‌ي اعظم عنوان به خراسان يابم		چون بدو نامه کنم بر سرش از خط ملک
نسر طائر که پر افشان به خراسان يابم		بهر آن نامه کبوتر صفت آيد ز فلک
جام کيخسرو ايران به خراسان يابم		از ضميرش که به يک دم دو جهان بنمايد
شور صد رستم دستان به خراسان يابم		درد و آتش که نيستان هزاران شير است
بدل سنجر سلطان به خراسان يابم		در خراسان دلش سنجر همت چو نشست
صاع خواهنده‌ي کنعان به خراسان يابم		ثاني مصري او يوسف مصري است به جود
کز مهش حلقه‌ي فرمان به خراسان يابم		بر درش همچو درش حلقه به گوش است فلک
از دوم اخترش افسان به خراسان يابم		دور باش قلمش چون به سه سرهنگ رسد
من بسي معجز ازين سان به خراسان يابم		گر گشاد از دل سنگي ده و دو چشمه کليم
ده و دو چشمه‌ي حيوان به خراسان يابم		از ده انگشت و دو نوک قلم صدر انام
که در اين ناحيه ثقلان به خراسان يابم		پايه‌ي منبر او بوسم و بر سر گيرم
کز معاليش گذربان به خراسان يابم		گر زمان يابم از احداث زمان شک نکنم
به خدا کافسر خاقان به خراسان يابم		من که خاقانيم از نعل سمندش بوسم

رهروم مقصد امکان به خراسان يابم

مقالات مرتبط

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته