وز نيم کشت غمزهاش قربان تازه بيني | | بردار زلفش از رخ تا جان تازه بيني |
کاندر حجاب کفرش ايمان تازه بيني | | يک سو فکن دو زلفش و ايمانت تازه گردان |
شمشير تيز يابي، فرمان تازه بيني | | پروانهي غمش را هر دم به خون خلقي |
در هر دلي که جويي پيکان تازه بيني | | ترکان غمزهي او چون درکشند ياسج |
در هر لب سفالين ريحان تازه بيني | | در مجلسي که بگذشت از ياد او حديثي |
بر کشتزار عمرم باران تازه بيني | | هر دم ز برق خندش چون کرد بوسه باران |
کنگه مزيد بر سر صد جان تازه بيني | | جاني به باد دستي بر خاک پايش افشان |
تا در ميان آتش بستان تازه بيني | | خاقانيا در آتش سرمست شو ز عشقش |
ز اقبال شاه شروان درمان تازه بيني | | گر در ره عراقت دردي گذشت بر دل |
در بارگاه خاقان امکان تازه بيني | | چون ز آستان سلطان باز آمدي ممکن |
با عهد او بقا را پيمان تازه بيني | | جانبخش ابوالمظفر شاه اخستان که هر دم |
بر دعوي ممالک، برهان تازه بيني | | عادل جلال دين آن کز فضل ذو الجلالش |
بيرون ز چار ارکان، ارکان تازه بيني | | کعبه است حضرت او کز چار پاي تختش |
برتر ز هفت بنيان، بنيان تازه بيني | | خود حضرتش جهاني است کز عنصر کمالش |
در جذبهي عنانش جولان تازه بيني | | در سايهي رکابش فتنه بخفت و دين را |
گلبانگ کوس او را دستان تازه بيني | | بختش به صبح خيزي تا کوفت کوس دولت |
چوگان و گوي او را ميدان تازه بيني | | او جان عالم آمد در صحن عالم جان |
چون در کفش هلالي چوگان تازه بيني | | خواهد سپهر کاندم خورشي گوي گردد |
کز منطق الطيورش الحان تازه بيني | | صدرش چون باغ رضوان ياصفهي سليمان |
بر کرسي دماغش سلطان تازه بيني | | صف بسته خوان او را عقلي که چون سليمان |
بر تخت طاقديسش کيهان تازه بيني | | در خطبه شاه کيهان خوانيش گر بجويي |
زو گنبد کهن را، دوران تازه بيني | | زو عالم خرف را، برناي نغز يابي |
ز اقبال بوالمظفر شروان تازه بيني | | سر بر کن اي منوچهر از خاک تا پس از خود |
کسري وقت يابي، ايوان تازه بيني | | شروان مدائن آمد چون بنگري به حضرت |
کز فتنه هر زمانش بحران تازه بيني | | يارب چه دولت او سرسامي است عالم |
چون دعوت مسيحش صد خوان تازه بيني | | عيدي است پيش بزمش کز نزل آسماني |
دي ماه بندگان را نيسان تازه بيني | | هست آسمان سياست وز آفتاب فضلش |
از ذات شهرياري رضوان تازه بيني | | ملکش بخلد ماند در هشت خلد ملکش |
بر خاک درگه او صد کان تازه بيني | | دستش به کان چه ماند کز لعل تاج شاهان |
کورا ز کردهي خود زندان تازه بيني | | خصمش ز کم بقائي ماند به کرم پيله |
بر قبضهي کمانش دندان تازه بيني | | تيرش زحل بسوزد کز کام حوت گردون |
بر هر کران دريا مرجان تازه بيني | | درياست آستانش کز اشک داد خواهان |
ناهيد را به هر دم پستان تازه بيني | | طفلي است شيرخواره بختش که در لب او |
تا پيکر جهان را خندان تازه بيني | | نوروز ران گشاده است از موکب جلالش |
کورا ز ماهي اکنون بريان تازه بيني | | خورشيد گويي از نو سالار خوان او شد |
تا در کف عطارد ديوان تازه بيني | | شرح مناقبش را باد آسمان صحيفه |
در ملک آل سامان، سامان تازه بيني | | بادش کمال دولت تا هردم از کمالش |
زو نامهي کرم را، عنوان تازه بيني | | فهرست ملک بادا نامش که تا قيامت |
بر اهل ربع مسکون احسان تازه بيني | | خمسين الف بادا ثلث بقاش کز وي |