بخ بخ ار فاروق ثاني را کنم مدحت به جان

بخ بخ ار فاروق ثاني را کنم مدحت به جان شاعر : خاقاني کاجتهاد حيدري راي مصيبش يافتم بخ بخ ار فاروق ثاني را کنم مدحت به جان پيشگاه منصب و صدر حسيبش يافتم هر کجا در پيشگاه...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

بخ بخ ار فاروق ثاني را کنم مدحت به جان

شاعر : خاقاني

کاجتهاد حيدري راي مصيبش يافتم		بخ بخ ار فاروق ثاني را کنم مدحت به جان
پيشگاه منصب و صدر حسيبش يافتم		هر کجا در پيشگاه شرع دانش پيشه‌اي است
کز نصاب علم دين صاحب نصيبش يافتم		يک جهان چون من زکات استان خبر مقتداست
کاندر احکام قضا راي عجيبش يافتم		چون علي اقضي‌القضات است و علي نام است هم
کاژدها سر نوک کلک او رقيبش يافتم		گنج دين الحمد الله ايمن است از نقب کفر
هر کرا دردي است چون فرمان طبيبش يافتم		مار زرين کافکند ترياک کافور از دهان
چون خليل از نار گل‌برگ رطيبش يافتم		فکرت او خنده‌گاه دوست را ماند بدانک
کز ز آب الطاف و هم ز آتش لهيبش يافتم		خاطر او آب خضر و آتش موسي است ز آنک
کز بنات فکر او عود الصليبش يافتم		دهر پير بوالفضول است ام صبيان يافته
ابجد آموزي نهم گرچه اديبش يافتم		پيش تهذيب بنانش از هري را از فري
بکر دولت را ندا کردم مجيبش يافتم		آن زمان کاقدام فرخ در عيادت رنجه کرد
تا نگويد آن زمان تيغ خطيبش يافتم		لهجه‌ي من تيغ سلطان است در فصل الخطاب
چون توان گفتن که مغشوش و معيبش يافتم		زر سرخ ار شد پشيماني سپيد آتش گرفت
هم سياست بر سر مرغان رقيبش يافتم		طوطي ار پيش سليمان نطق بربندد رواست
چون به خاقاني رسيدم عندليبش يافتم		بلکه گويد فاضلان رابط شمردم در سخن
نظم و نثرش ديدم و مدح و نسيبش يافتم		گويد استاد است اندر طرز تازي و دري
ليک چون عنقاي مغرب بس غريبش يافتم		گرچه چون داراي مرق مشرقش ديدم ضمير
بوي طوبي داد کابستن به طيبش يافتم		باد صبح از خاک کاشان تحفه‌ي خلقش مرا
ور تنم شد حلقه خلخال نجيبش يافتم		گر دلم شد دوده انقاس دواتش ساختم
حبذا آن ماه نو کاندر رکيبش يافتم		بر جناح راه ديدم روي خوبش گويم اين
کز رضاع مکرمت جان را ربيبش يافتم		هم رضيع ملک سرمد باد عمر او چو عقل
با يار، من موافقه زين باب مي‌کنم		هست او سياه چرده و من هم سپيد سر
من بر سر سپيد، سياه آب مي‌کنم		او بر رخ سياه، سپيداب مي‌کند
مسهلي تازه ساختي هردم		در چنين علت اي طبيب مرا
قصر جنت مثال کعبه حرم		من فرو مانده کب ريز نداشت
نيست در جنت آب ريزي هم		کعبه را مستراح نيست بلي
کاروان رفته و ما بر سر راه سفريم		وقت آن است کز اين دار فنا درگذريم
سفري دور و دراز است ولي بي‌خبريم		زاد ره هيچ ندانيم چه تدبير کنيم
وه چه ما غافل و مستيم و چه کوته نظريم		پدر و مادر و فرزند و عزيزان رفتند
اينقدر ديده نداريم که بر خود نگريم		دم‌بدم مي‌گذرند از نظر ما ياران
ما به تدبير سرا ساختن و بام و دريم		خانه و خانقه و منزل ما زير زمين
ليک جز پيرهن گور ز دنيا نبريم		گر همه مملکت و مال جهان جمع کنيم
خرم آن روز که اين رخت بر آن خانه بريم		خانه‌ي اصلي ما گوشه‌ي گورستان است
دست ما گير که درمانده‌ي بي‌بال و پريم		پادشاها تو کريمي و رحيمي و غفور
خير گردان تو که ما در طلب خواب و خوريم		يارب از لطف و کرم عاقبت خاقاني
هر بال و پر که داشتم از دم بسوختم		هر خشک و تر که داشتم از غم بسوختم
وز آه چار گوشه‌ي عالم بسوختم		از ناله هفت خيمه‌ي گردون شکافتم
بر مجمر نياز به يک‌دم بسوختم		چندين هزار نافه‌ي مشک اميد را
کردم به جهد با هم و در هم بسوختم		بنگاه صبر و خرمن دل را به جملگي
از شعله‌هاي آه دمادم بسوختم		هر جوهري که بود بر اين سقف لاجورد
منجوق صبح و پرچم شب هم بسوختم		گر چتر روز سوختم از دم عجب مدار
کز دود مهره در سر ارقم بسوختم		از تف دل شرار به صحرا چنان زدم
نيمي دگر که ماند به ماتم بسوختم		نيمي بسوختم دل خاقاني از عنا
بر خاک فيلسوف معظم بسوختم		دوش از بخار سينه بخوري بساختم
کاي عم بسوختم ز غم اي عم بسوختم		هر ساعت اين خروش برآيد مرا ز دل

بخ بخ ار فاروق ثاني را کنم مدحت به جان

مقالات مرتبط

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته