من آن مرغ همايونم که باز چتر سلطانم

من آن مرغ همايونم که باز چتر سلطانم شاعر : خواجوي کرماني من آن نوباوه‌ي قدسم که نزل باغ رضوانم من آن مرغ همايونم که باز چتر سلطانم چو در ميدان عشق آيم فرس برآسمان رانم چو جام بيخودي نوشم جهانرا جرعه دان سازم ز مهرم آستين پوشد مه ار دامن برافشانم چراغ روز بنشيند شب ار چون شمع برخيزم بصورت نيستم مايل بهر معني که مي‌دانم ز معني نيستم خالي بهر صورت که مي‌بينم وگر نادان بود دانا من آن داناي نادانم اگر پنهان بود پيدا من آن پيداي پنهانم تذرو باغ...