به سر ماه فکنده طيلساني شاعر : خواجوي کرماني در سرو کشيده پرنياني به سر ماه فکنده طيلساني از عنبر سوده سايباني بر چشمهي آفتاب بسته مانند شکفته گلستاني رخساره فراز سرو سيمين سروي و چو غنچهاش دهاني حوري و چو کوثرش عقيقي ني سرو براستي رواني ني حور بعينهي بهشتي وقت سحرش ببوستاني ديدم چو هزار خرمن گل جاني و ز دلبري جهاني گفتم نظري کن اي جهانرا ناديده شکسته استخواني همچون تن من هماي عشقت ني همنفسي نه همعناني جز ناله و سايهام...