نور رخت از طره شب برده سياهي | | اي آينه قدرت بيچون الهي |
رخسار و سر زلف تو شرعست و مناهي | | خط بر رخ زيباي تو کفرست بر اسلام |
وان روي نه رويست که سريست الهي | | آن جسم نه جسمست که روحيست مجسم |
زان در تو نگيرد که نداري رخ کاهي | | در خرمن خورشيد زند آه من آتش |
صد دل برود درعقبت همچو سپاهي | | هر گه که خرامان شوي اي خسرو خوبان |
لايق نبود بر کتفش خلعت شاهي | | خواجو سخن وصل مگو بيش که درويش |