ديشب اي باد صبا گوئي که جائي بودهئي
شاعر : خواجوي کرماني
پاي بند چين زلف دلگشائي بودهئي | | ديشب اي باد صبا گوئي که جائي بودهئي | چون چمن پيراي باغ آشنائي بودهئي | | آشنايانرا ز بوي خويش مست افکندهئي | خاکروب ساحت بستانسرائي بودهئي | | دسته بند سنبل سروي سرائي کشتهئي | چون نديم مجلس شادي فزائي بودهئي | | لاجرم پايت نميآيد ز شادي بر زمين | چون شبي تا روز در تاريک جائي بودهئي | | نيک بيرون بردهئي راه از شکنج زلف او | گوئيا در سايهي پر همائي بودهئي | | تا چه مرغي کاشيان جائي همايون جستهئي | چون همه شب همدم يوسف لقائي بودهئي | | از غم يعقوب حالي هيچ ياد آوردهئي | تا عبير آميز بزم بيوفائي بودهئي | | هيچ بوئي بردهئي کو در وفا و عهد کيست | چون غبار افشان زلف دلربائي بودهئي | | از دل گمگشتهي خواجو نشاني باز ده | |