شبي خفته بودم به عزم سفر

شبي خفته بودم به عزم سفر شاعر : سعدي پي کارواني گرفتم سحر شبي خفته بودم به عزم سفر که بر چشم مردم جهان تيره کرد که آمد يکي سهمگين باد و گرد به معجر غبار از پدر مي‌زدود به ره در يکي دختر خانه بود که داري دل آشفته‌ي مهر من پدر گفتش اي نازنين چهر من که بازش به معجر توان کرد پاک نه چندان نشيند در اين ديده خاک که هر ذره از ما به جايي برد بر اين خاک چندان صبا بگذرد دوان مي‌برد تا سر شيب گور تو را نفس رعنا چو سرکش ستور عنان باز نتوان...