وجودم به تنگ آمد از جور تنگي

وجودم به تنگ آمد از جور تنگي شاعر : سعدي شدم در سفر روزگاري درنگي وجودم به تنگ آمد از جور تنگي چو يأجوج بگذشتم از سد سنگي جهان زير پي چون سکندر بريدم جهان درهم افتاده چون موي زنگي برون جستم از تنگ ترکان چو ديدم ز گرگان به در رفته آن تيز چنگي چو بازآمدم کشور آسوده ديدم سر زلف خوبان چو درع فرنگي خط ماهرويان چو مشک تتاري پلنگان رها کرده خوي پلنگي به نام ايزد آباد و پر ناز و نعمت برون، لشکري چون هژبران جنگي درون مردمي چون ملک نيک محضر...