نوع پوست؛ معيار اصلي انتخاب مرطوب‌كننده
نويسنده:دکتر محمدعلي نيلفروش‌زاده*
تركيب‌هاي مرطوب‌كننده براي حفظ سد پوستي لازم‌اند و آثار ضد پيري نيز دارند. پوست ما در برابر عوامل خارجي و بيماري‌زا مانند يک سد عمل مي‌کند. اما بعضي از بيماران دچار آكنه عنوان مي‌كنند كه چون پوست ما داراي ضايعه است. مجبوريم پوستمان را خيلي خشك نگه داريم؛ در حالي كه در اين افراد، استفاده از فرم محلول يا شكل كِرِم (فاقد چربي) مرطوب‌کننده‌ها مناسب‌تر است و اين تركيبات بايد در اين افراد داراي خاصيت غيركومدوژن (مانع از جوش سرسياه) باشند. در صورتي كه بدن خشك نباشد، استفاده از مرطوب‌كننده لازم نيست ولي در بعضي افراد مرطوب كردن بدن نيز لازم است. مهم‌ترين فاكتور در انتخاب نوع مرطوب‌كننده‌ها تعيين نوع پوست است:
• پوست خشك: اين پوست، فاقد درخشندگي است. منافذش به سختي قابل تشخيص‌اند و اين افراد معمولا پوست‌هاي روشن‌تري دارند. در افرادي با پوست بسيار خشك گاهي پوسته‌پوسته شدن و ترك‌هاي پوستي قابل مشاهده‌اند.
• پوست چرب: اين پوست، براق به نظر مي‌رسد؛ مخصوصا در ناحيه پيشاني، بيني و چانه. ضمن اينکه اين پوست در لمس نيز چرب است. منافذ پوستي‌اش بزرگ و قابل مشاهده‌اند و اين افراد مستعد آكنه در بلوغ هستند.
• پوست طبيعي: حالتي بين پوست خشك و چرب است و مرطوب به نظر مي‌رسد و منافذ پوستي‌اش بزرگ نيستند.
• پوست تركيبي: در اين پوست‌ها فعاليت غدد سبابه (چربي) شديدتر است و اين نواحي چرب‌ترند.
در پوست‌هاي خشك، استفاده از مرطوب‌كننده چرب لازم است. در پوست‌هاي چرب يا متمايل به چرب نياز به مرطوب‌كننده نيست؛ به جز مواقعي كه پوست خشك‌تر مي‌شود. به عنوان نمونه، در معرض هواي سرد و خصوصا در افراد با پوست مستعد آكنه نبايد از مرطوب‌كننده معمولي استفاده شود. در پوست‌هاي طبيعي يا نزديك به طبيعي بايد از مرطوب‌كننده‌هايي كه حداقل چربي را دارند استفاده كرد. در پوست‌هاي تركيبي نبايد از مرطوب‌كننده در نواحي خاص استفاده كرد و بايد از تركيبات فاقد چربي استفاده كرد.
نوع پوست در تعيين تكرار استفاده از مرطوب‌كننده نيز موثر است. در پوست‌هاي خشك‌تر، دفعات تكرار بايد بيشتر شوند. مرطوب‌كننده‌ها بايد به‌صورت كامل روي پوست ماليده و سپس با آب شسته شوند.
در مورد كِرِم‌هاي دورچشم نيز بايد اين نکته را بگويم که هدف ما هنگام استفاده از آن، در واقع، شبيه كاربرد مرطوب‌كننده‌ها است. البته اين تركيبات بسيار گران‌ترند. از آنجا که ماده فعال مرطوب‌كننده‌ها براي دور چشم مي‌تواند تحريك‌كننده باشند، اين تركيبات بايد براي پوست نازك اطراف چشم قابل‌تحمل باشند و ميزان رطوبت مورد نياز نيز در استفاده از اين تركيبات يك ملاك مهم است.
• پوست خشك: اين پوست، فاقد درخشندگي است. منافذش به سختي قابل تشخيص‌اند و اين افراد معمولا پوست‌هاي روشن‌تري دارند. در افرادي با پوست بسيار خشك گاهي پوسته‌پوسته شدن و ترك‌هاي پوستي قابل مشاهده‌اند.
• پوست چرب: اين پوست، براق به نظر مي‌رسد؛ مخصوصا در ناحيه پيشاني، بيني و چانه. ضمن اينکه اين پوست در لمس نيز چرب است. منافذ پوستي‌اش بزرگ و قابل مشاهده‌اند و اين افراد مستعد آكنه در بلوغ هستند.
• پوست طبيعي: حالتي بين پوست خشك و چرب است و مرطوب به نظر مي‌رسد و منافذ پوستي‌اش بزرگ نيستند.
• پوست تركيبي: در اين پوست‌ها فعاليت غدد سبابه (چربي) شديدتر است و اين نواحي چرب‌ترند.
در پوست‌هاي خشك، استفاده از مرطوب‌كننده چرب لازم است. در پوست‌هاي چرب يا متمايل به چرب نياز به مرطوب‌كننده نيست؛ به جز مواقعي كه پوست خشك‌تر مي‌شود. به عنوان نمونه، در معرض هواي سرد و خصوصا در افراد با پوست مستعد آكنه نبايد از مرطوب‌كننده معمولي استفاده شود. در پوست‌هاي طبيعي يا نزديك به طبيعي بايد از مرطوب‌كننده‌هايي كه حداقل چربي را دارند استفاده كرد. در پوست‌هاي تركيبي نبايد از مرطوب‌كننده در نواحي خاص استفاده كرد و بايد از تركيبات فاقد چربي استفاده كرد.
نوع پوست در تعيين تكرار استفاده از مرطوب‌كننده نيز موثر است. در پوست‌هاي خشك‌تر، دفعات تكرار بايد بيشتر شوند. مرطوب‌كننده‌ها بايد به‌صورت كامل روي پوست ماليده و سپس با آب شسته شوند.
در مورد كِرِم‌هاي دورچشم نيز بايد اين نکته را بگويم که هدف ما هنگام استفاده از آن، در واقع، شبيه كاربرد مرطوب‌كننده‌ها است. البته اين تركيبات بسيار گران‌ترند. از آنجا که ماده فعال مرطوب‌كننده‌ها براي دور چشم مي‌تواند تحريك‌كننده باشند، اين تركيبات بايد براي پوست نازك اطراف چشم قابل‌تحمل باشند و ميزان رطوبت مورد نياز نيز در استفاده از اين تركيبات يك ملاك مهم است.
پي‌نوشت‌ها:
* متخصص پوست و مو
منبع: www.salamat.com
