تصویر HD چیست؟

این همان کیفیت فیلمهای dvd موجود در بازار است. این گونه دیسکها را چه با کابل HDMI و چه با کابل S-VIDEO وصل کنیم یک کیفیت را به ما ارائه میدهند. 2-فرمت HD: در فرمت HD کاربر قادر خواهد بود تصاویر را با دقت 1280 پیکسل
دوشنبه، 17 مرداد 1390
تخمین زمان مطالعه:
پدیدآورنده: حجت اله مومنی
موارد بیشتر برای شما
تصویر HD چیست؟

چیست ؟ HD تصویر
 


 


 

HD چیست ؟
 

به طور کلی فرمت تصویر و تلویزیون ها به سه گروه اصلی تقسیم بندی میشوند:
این همان کیفیت فیلمهای dvd موجود در بازار است. این گونه دیسکها را چه با کابل HDMI و چه با کابل S-VIDEO وصل کنیم یک کیفیت را به ما ارائه میدهند. 2-فرمت HD: در فرمت HD کاربر قادر خواهد بود تصاویر را با دقت 1280 پیکسل به صورت افقی و 720 پیکسل به صورت عمودی مشاهده کند که در این صورت کیفیت قابل مشاهده بهبود فراوانی می یابد.این فرمت را تحت عنوان HD Ready نیز می شناسند. High Definition Videoیا HD Video به سیستم ویدئویی گفته میشود که وضوح تصویر بالاتری نسبت به سیستم های استاندارد ویدئویی که Standard Definition نامیده میشوند دارند. سیستم های ویدیویی استاندارد شامل PAL - NTSC - SECAM که حتما نام آنها را روی تلویزیون خود دیده اید دارای وضوح تصویر 486 خط هستند. در حالی که ویدئو های HD دارای 720 یا 1080 خط میباشند و این به معنای کیفیت بالاتر تصاویر است. 1- فرمت استاندارد: در این حالت تصاویر از دقت 720 پیکسل به صورت افقی و حداکثر 576 پیکسل به صورت عمودی برخوردارند که معمولا در تلویزیون های استاندارد دیده میشود.
2- فرمت Full HD: در فرمت Full HD کیفیت تصویر به بهترین حد خود می رسد و کاربر قادر خواهد بود کوچکترین جزئیات تصویر را به راحتی مشاهده کند. در این فرمت تصویر حداکثر 1920 پیکسل به صورت افقی و 1080 پیکسل به صورت عمودی قابل مشاهده خواهد بود. پس به همین علت به این نوع فرمت 1080 نیز اطلاق میشود که در کل نشان دهنده حداکثر پیکسل های تصویر در حالت عمودی است.
 
ایز فریم
(طول–عرض(
نام نسبت پیکسل ها
(عرض به طول استاندارد 4:3(
توضیحات
720×576 576i 16:15 D1/DV PAL
704×576 576p 12:11 EDTV PAL
720×480 480i 8:9 DV NTSC
720×486 480i 8:9 D1 NTSC
704×480 480p 10:11 EDTV NTSC
طبقه بندی فرمت HD Video Mode سایز فریم
(طول–عرض)
تعداد پیکسل در تصویر نوع اسکن Frame rate (Hz)
576p2 704x576 405,504   Progressive 25, 50
720p 1280×720 921,600   Progressive 23.976, 24, 25, 29.97, 30, 50, 59.94, 60
1080i 1920×1080 2,073,600   Interlaced 25, 29.97, 30
1080p 1920×1080 2,073,600   Progressive 23.976, 24, 25, 29.97, 30, 50, 59.94, 60
2K 2048x1536 3,145,728   Progressive  
2160p 3840×2160 8,294,400   Progressive  

ویدیوی اچ‌دی (به انگلیسی: HD video) یا ویدیوی وضوح بالا (به انگلیسی: High-definition video)، به سامانه‌های ویدیویی با تفکیک‌پذیری بالاتری نسبت به ویدیوی وضوح استاندارد (اس‌دی) گفته می‌شود و عمدتاً شامل وضوح ۷۲۰×۱۲۸۰ پیکسل (۷۲۰p) یا ۱۰۸۰×۱۹۲۰ پیکسل (۱۰۸۰i/۱۰۸۰p) است. این مقاله در مورد مفاهیم پایهٔ ویدیوی وضوح بالا بحث می‌کند و نه کاربردهای خاص آن در پخش تلویزیونی (HDTV)، قالب‌های ضبط تصویر، دیسک‌های نوری بلو-ری و قالب نوار ویدیویی D-VHS.

تاریخچه
 

دورهٔ تکامل (۱۹۴۸ تا دههٔ ۱۹۷۰): تلویزیون لو دیفینیشن به جای‌های دیفینیشن
ک دورنمای تاریخی، ان‌تی‌اس‌سی یا سیستم-ام اولین قالب ارسال تلویزیونی اچ‌دی بود.
سیستم-ام، انحصار ویدیوی اچ‌دی را از ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۶ در اختیار داشت. تنها سامانهٔ پخش تلویزیوی موجود در اروپا در آن زمان از ۴۰۵ خط (بریتانیا، هم‌چنین از آن با عنوان سیستم-ای هم نام برده می‌شد) یا ۴۴۱ خط (فرانسه، گرچه هرگز از یک نقش‌دهندهٔ سیستم بحث نشد) استفاده می‌کرد.
سپس اروپایی‌ها سامانهٔ ۶۲۵ خط را با پال (PAL) یا سکام (SECAM) به عنوان استاندارد رنگ، استانداردسازی کردند. دراصل، پال به قالب تصویری وضوح بالا تبدیل شد. فرانسه یک سیستم ۸۱۹ خط را که تک‌فام بود آزمایش کرد اما به دلیل مسائل هماهنگ‌سازی و عدم به‌کارگیری آن در سایر کشورها جز در بلژیک آن را ترک کرد.

دههٔ ۱۹۸۰: جهش‌های بزرگ فن‌آوری به سوی نقطه‌های کور
 

مشخصه‌های اصلی اچ‌دی به آغاز دههٔ ۱۹۸۰ برمی‌گردد، زمانی که ژاپن، استاندارد تلویزیونی ۱۱۲۵-خط های‌ویژن (هم‌چنین با نام MUSE) را که با ۳۰ فریم در ثانیه اجرا می‌شد توسعه داد. ژاپن این استاندارد را در یک اجتماع بین‌المللی مهندسان تلویزیونی در الجزایر در سال ۱۹۸۱ ارائه کرد و ان‌اچ‌کی ژاپن، سیستم اچ‌دی‌تی‌وی آنالوگ خود را در کنفرانس سویس در ۱۹۸۳ عرضه داد.
سیستم ان‌اچ‌کی در ایالات متحده به عنوان استاندارد#۲۴۰ام SMPTE (انجمن تصاویر متحرک و مهندسان تلویزیونی) در اوایل دههٔ ۱۹۹۰ استانداردسازی شد، اما بعداً در زمانی که با یک سیستم آنالوگ دی‌وی‌بی جایگزین شد، متروک ماند. های‌ویژن هنوز هم برای تبادل ویدیوی اچ‌دی‌تی‌وی قابل استفاده است اما تقریباً هیچ وسیله‌ای نیست که این عملگر را اجرا کند. تلاش‌ها برای تطبیق اجباری های‌ویژن به یک کانال پخش ۶مگاهرتزی عمدتاً ناموفق بود. تمام تلاش‌ها برای استفاده از این قالب به عنوان پخش تلویزیونی زمینی در اواسط دههٔ ۱۹۹۰ ترک گفته شد.
اروپایی‌ها ‎HD-MAC (۱۲۵۰ خط، ۵۰ هرتز)‎ را به عنوان یک استاندارد تصویری توسعه دادند اما هیچ‌گاه به عنوان یک قالب پخش ویدیویی زمینی موفق نبود. HD-MAC هیچ‌گاه به عنوان سیستم تبادل ویدیویی جز در اتحادیه پخش اروپایی برگزیده نشد.
استاندارد وضوح بالای کنونی در آمریکای شمالی در طی دورهٔ فرآیندهای تلویزیونی پیشرفته که به وسیلهٔ کمیسیون ارتباطات فدرال (FCC) در ۱۹۸۷ بنا به درخواست پخش‌کنندگان آمریکایی آغاز گشته بود توسعه داده شد. در حقیقت، پایان دههٔ ۱۹۸۰ ناقوس مرگی بود برای بیش‌تر فن‌آوری‌های وضوح بالایی که تا آن زمان توسعه داده شده بودند.

دههٔ ۱۹۹۰: دی‌وی‌بی و استانداردسازی‌ها
 

فرابردهای FCC که توسط کمیتهٔ سامانه‌های تلویزیونی پیش‌رفته (ATSC) هدایت می‌شد، گستره‌ای از استانداردها را از ویدیوی ۱۰۸۰خطی اینترلیسد (یک نزول تکنیکی از سیستم اصلی ۱۱۲۵خط/۳۰فریم بر ثانیهٔ ان‌اچ‌کی) با حداکثر میزان ۳۰ فریم بر ثانیه، و ویدیوی ۷۲۰ خط با اسکن پراگرسیو با حداکثر میزان ۶۰ فریم بر ثانیه، به کار گرفت.
با این وجود در نهایت، استاندارد تقکیک‌پذیری‌های دی‌وی‌بی (۱۰۸۰، ۷۲۰، ۴۸۰...) و میزان فریم‌های آن (۲۴، ۲۵، ۳۰) با الحاق به اروپایی‌ها که در فرآیند استانداردسازی مشابهی بودند به کار گرفته شد. اف‌سی‌سی به طور رسمی استاندارد انتقال ای‌تی‌اس‌سی (که شامل هر دوی استانداردهای اچ‌دی و اس‌دی بود) را در سال ۱۹۹۶ به کار گرفت و اولین پخش آن در ۲۸ اکتبر ۱۹۹۸ بود.

دههٔ ۲۰۰۰: پذیرش اچ‌دی‌تی‌وی جهانی، اما استانداردسازی رو به زوال
 

در آغاز دههٔ ۲۰۰۰ میلادی به نظر می‌آمد که دی‌وی‌بی، استاندارد ویدیویی آینده خواهد بود. با این وجود، هم برزیل و هم چین، از کدک‌های تصویری غیراستاندارد (ام‌پی۴، و یک کدک تصویری متن-باز) استفاده کردند که به‌گونه‌ای، هماهنگ‌سازی‌هایی را که بعد پس از دهه‌ها پخش تلویزیونی آنالوگ ناهماهنگ در امید آن بودند نقض کردند. به دلیل آن‌که تلویزیون وضوح بالا به یک ارائهٔ ریاضی‌وار از یک سیگنال ویدیویی تبدیل شده و نیز قابلیت‌های رایانه‌ای بسیار ارزان است، این مسائل استاندارسازی تا کنون نقش کوچکی را ایفا کرده‌اند.

فرم‌های ویدیویی وضوح بالای استاندارد
 
حالت ویدئو اندازهٔ فریم در پیکسل (W×H) پیکسل در تصویر نوع اسکن میزان فریم (Hz)
۵۷۶p ۷۲۰× ۵۷۶ ۴۰۵٬۵۰۴ پراگرسیو ۲۵، ۵۰
۷۲۰p ۱۲۸۰ × ۷۲۰ ۹۲۱٬۶۰۰ پراگرسیو ۲۳٫۹۷۶، ۲۴، ۲۵، ۲۹،۹۷، ۳۰، ۵۰، ۵۹٫۹۴، ۶۰
۱۰۸۰i ۱۹۲۰ × ۱۰۸۰ ۲٬۰۷۳٬۶۰۰ پراگرسیو ۲۵، ۲۹٫۹۷، ۳۰
۱۰۸۰p ۱۹۲۰ × ۱۰۸۰ ۲٬۰۷۳٬۶۰۰ پراگرسیو ۲۳٫۹۷۶، ۲۴، ۲۵، ۲۹٫۹۷، ۳۰، ۵۰،، ۶۰
۲K ۲۰۴۸ × ۱۵۳۶ ۳٬۱۴۵٬۷۲۸ پراگرسیو
۲۱۶۰p ۳۸۴۰ × ۲۱۶۰ ۸٬۲۹۴٬۴۰۰ پراگرسیو
۴K ۴۰۹۶ × ۳۰۷۲ ۱۲٬۵۸۲٬۹۱۲ پراگرسیو
۲۵۴۰p ۴۵۲۰ × ۲۵۴۰ ۱۱٬۴۸۰٬۸۰۰ پراگرسیو
۴۳۲۰p ۷۶۸۰ × ۴۳۲۰ ۳۳٬۱۷۷٬۶۰۰ پراگرسیو ۵۰، ۶۰
 

مزیت تصویر HD به سیستمهای استاندارد فعلی ( PAL,NTSC,SECAM) در چیست؟
 

سه مورد تفاوت اساسی بین HDTV و آنچه بنام تلویزیون استاندارد مشهور است(یعنی NTSC , PAL , SECAM )وجود دارد. این سه مورد عبارتند از : افزایش رزولوشن تصویر، استفاده از نسبت تصویر عریض 16:9 به عنوان استاندارد و توانایی پشتیبانی از صدای چند کاناله مانند دالبی دیجیتال.

انواع رابطهای ویدئوی کدامند و کدامیک برای بهترین کیفیت تصویر مناسب است ؟
 

تعداد و نوع ورودی های ویدئوئی که در تلویزیون وجود دارد مشخص می کند که شما می توانید چه دستگاهای دیگری را به تلویزیون خود اتصال دهید.بهترین نوع اتصال در حاضر رابط HDMI می باشد. انواع این ورودی ها به شرح زیر می باشند: 2-فرمت p: این فرمت نوع توسعه یافته فرمت i است که امروزه در بعضی از تلویزیون های جدید مشاهده میشود. در بیان ساده می توان بزرگترین تفاوت فرمت p با i را در نحوه پردازش پیکسل ها و خطوط دانست. به طور کلی در فرمت progressive تمام خطوط و پیکسل ها در یک زمان پردازش می شود. پس به همین علت تصاویری که براساس این فرمت ساخته میشود فاقد هرگونه لرزش یا Flicker خواهد بود. 1-فرمت i: این حرف که از ابتدای کلمه interlace گرفته شده نشان دهنده این موضوع است که در این فرمت تمام پیکسل ها و خطوط در یک زمان پرداازش نمیشوند بلکه در ابتدا تعدادی از پیکسل ها پردازش می شود و در مدت زمان اندکی بقیه پیکسلهای باقی مانده پردازش میشود. به عنوان مثال 6 پیکسل را تصور کنید که هر کدام یک عدد مشخص از 1 تا 6 دارند. حال میخواهیم این 6 پیکسل را در حالت interlace پردازش کنیم. پس در این روش ابتدا پیکسلهای زوج را پردازش میکنیم، یعنی 2، 4 و 6. بعد از این موضوع دقیقا پیکسل های فرد 1، 3 و 5 مورد پردازش قرار میگیرند. با این روش تمام پیکسل ها با اختلاف زمان کمتری نسبت به یکدیگر پردازش میشوند. البته این روش یک مشکل دارد و آن هم ایجاد لرزش تصویر یا Flicker در هنگام افزایش اندازه تصویر وسرعت تعویض فریم ها است.

منبع:سایت دنیای اطلاعات تالیف حسام کدخدایی باکمی تغییر
ارسال توسط کاربر محترم سایت : hesam_k



 



ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.