چگونه پدران بر علاقه دخترانشان به رياضي تاثير مي گذارند

پدران تاثير زيادي بر مقدار علاقه دخترانشان به رياضي دارند. اين يکي از يافته هاي دانشگاه ميشيگان که عامل فاصله جنسي هميشگي را در رياضي و عملکرد علمي دنبال نموده است.
پاملان ديويس کين روانشناس موسسه U-M در تحقيقات اجتماعي مي گويد" ما حالا يقين داريم که زنان در آزمون هايي که توانايي رياضي و علمي را اندازه گيري مي کنند به خوبي مردان عمل مي کنند اما زنان هنوز در علم، تکنولوژي، مهندسي و برنامه هاي مدرج رياضي و در مشاغلي که بر مبناي اين نظام ها است خود را نشان نداده اند. به نظر ديويس کين مثل اين است که زنان بگويند " مي توانم اما نمي خواهم".
در پژوهشي که او اخيرا در انجمن دانشکده ارايه کرد، او و همکارانش نتيجه گرفتند که چگونه ارزش ها و نگرش هاي پدر و مادران بر عملکرد رياضي و علاقه آينده کودکان اثر گذاشته و چگونه اين نگرش ها با جنسيت فرزند تغيير مي کند. آنان اين تحقيق را در يک مطالعه طولي از سال 1987 تا سال 200 بر روي بيش از 800 کودک و پدر و مادران آنان انجام دادند.
آنان يافتند که پدر و مادران براي پسران خويش محيط هاي حمايت کننده بيشتري را براي رياضي فراهم مي کنند تا براي دخترانشان مثل خريد اسباب بازي هاي رياضي و علمي بيشتر براي پسران. آنها هم چنين زمان زيادتري را براي فعاليت رياضي و علمي با پسرانشان سپري مي نمايند تا با دختران خود. ديويس کين و همکاران او هم چنين نتيجه گرفتند که نگرش هاي پدر و مادر به خصوص کليشه هاي ذهني آنان در اين مورد که رياضي و علم براي پسران مهمتر است يا دختران، تاثير معناداري بر پيشرفت آينده بچه ها در رياضيات و حتي بعدا بر روي انتخاب شغلي شان دارد.
اين محققان يافتند، هم چنان که کليشه هاي ذهني پدران در خصوص جنسيت افزايش مي يابد علاقه دختران به رياضي کاهش پيدا مي کند در حالي که علاقه پسران به رياضي زياد مي شود. ديويس کين بيان مي کند " تصورات قالبي پدران در مورد جنسيت اهميت بسياري در يادگيري علم و رياضيات دختران دارد.
منبع: بهداشت روان، شماره 27