وقتی نجوم به کمک خطوط هوایی می آید
مترجم: آتنا حسن‌آبادی
یک ستاره‌شناس و منجم حرفه‌ای به شنیدن موسیقی آفرینش و آرامش رصد در یک شب صاف عادت دیرینه دارد، اما لزوم سفرهای هوایی در دنیای امروزی این دانشمندان را مجبور می‌کند تا مدت زمان زیادی در معرض صداهای ناهنجار و محیط استرس‌زای فرودگاه‌ها قرار گیرند. همین موضوع «جیسون استیفن» یکی از همین منجمان را به فکر انداخت تا روش جدیدی برای کاهش زمان سوار شدن به هواپیما طراحی کند که طبق محاسبات خودش می‌تواند هزینه خطوط هوایی را تا صدها میلیون دلار در سال کاهش دهد.
دکتر استیفن زمان زیادی را برای مطالعه در مورد سیارات فراخورشیدی اجرام ناشناخته فضایی و کیهان‌شناسی صرف می‌کند. یک بار پس از این که در صف طولانی مسافران برای سوار شدن به هواپیما قرار گرفت در ذهن خود راجع به روش‌های بهتری برای کاهش زمان و تسریع در سوار شدن مسافران به هواپیما اندیشید.
3 سال پیش برای تست روش‌های مختلف این کار یک برنامه شبیه‌سازی کامپیوتری نوشت. با استفاده از تکنیک‌های عددی که به واسطه شغلش با آنها آشنا بود توانست بهترین راه را برای این کار پیدا کند. او جواب و نتایج به دست آمده از این آزمایش را برای انتشار به روزنامه مدیریت حمل و نقل هوایی داده است.
طبق مطالعات او 2 موضوع باعث افزایش زمان سوار شدن به هواپیما می‌شود ؛ اول مسافرانی که توسط مهماندار مجبور به توقف در راهرو می‌شوند تا افراد جلوتر از آنها چمدان‌هایشان را در محل مخصوص جا دهند. عامل دوم هم مسافرانی هستند که قبلا سر جایشان نشسته‌اند، اما برای نشستن افراد در صندلی‌های نزدیک به پنجره یا صندلی‌های وسط مجبورند از سر جایشان بلند شده و دوباره بنشینند.
با این کار 2 نفر که در صندلی‌های کنار پنجره و در یک ردیف قرار دارند با هم سوار نمی‌شوند تا موقع گذاشتن چمدان‌ها در قفسه با کمبود جا مواجه شده و باهم برخورد کنند. مثلا اگر ردیف‌های 1، 3 و... در سمت چپ کنار پنجره و 2، 4 و... در سمت راست کنار پنجره باشند ابتدا ردیف 1 چپ با ردیف 4 از راست و سپس 2 چپ با 3 راست به صورت ضربدری می‌نشینند.
این فرآیند برای مسافران ردیف وسط و کنار راهرو هم به همین شکل انجام می‌گیرد.
برای آزمایش این ایده استیفن از اتاقی شبیه به بدنه بویینگ 757 با 12 ردیف، یک راهرو و 72 مسافر استفاده کرد. پر کردن 12 ردیف با روش‌های کنونی بسیار کند و نیاز به 7 دقیقه زمان داشت.
در حالی که با روش دکتر استیفن این زمان به نصف تقلیل می‌یابد و هر چه به اندازه واقعی هواپیماهای کنونی نزدیک شویم مزایای این طرح بیشتر و بیشتر می‌شود. اگرچه تاکنون خطوط هوایی تمایل زیادی به این طرح نشان نداده‌اند، اما دکتر استیفن متذکر شد که از نظر قانونی استفاده از این طرح بلامانع است.
در میان خطوط هوایی مختلف تنها شرکت Southwest تاکنون تلاش‌هایی برای سازماندهی مسافران هنگام سوار شدن به هواپیما ترتیبی خاص انجام داده است. چنانچه مسافران باور کنند که استفاده از این روش، مسافرت را برای آنها آسان‌تر می‌کند به آن روی خواهند آورد. البته در این میان نباید از نقش خطوط هوایی در تشویق مسافران به پذیرفتن این نظم جدید، غافل شد.
ارزیابی‌های قبلی نشان می‌دهد هر دقیقه توقف اضافه یک هواپیما در ترمینال حدود 30 دلار هزینه در بر دارد. فرض کنید که حدود 1500 پرواز در یک روز توسط یک خط هوایی انجام شود، کاهش فقط 6 دقیقه در توقف هر پرواز سالانه حدود 100 میلیون دلار صرفه‌جویی در بر خواهد داشت که این مبلغ برای شرکت‌هایی که در فشار بوده و روی لبه تیغ ورشکستگی قرار دارند یک صرفه‌جویی نجومی محسوب می‌شود.
منبع : روزنامه جام جم
ارسال توسط کاربر محترم سایت :hasantaleb
دکتر استیفن زمان زیادی را برای مطالعه در مورد سیارات فراخورشیدی اجرام ناشناخته فضایی و کیهان‌شناسی صرف می‌کند. یک بار پس از این که در صف طولانی مسافران برای سوار شدن به هواپیما قرار گرفت در ذهن خود راجع به روش‌های بهتری برای کاهش زمان و تسریع در سوار شدن مسافران به هواپیما اندیشید.
3 سال پیش برای تست روش‌های مختلف این کار یک برنامه شبیه‌سازی کامپیوتری نوشت. با استفاده از تکنیک‌های عددی که به واسطه شغلش با آنها آشنا بود توانست بهترین راه را برای این کار پیدا کند. او جواب و نتایج به دست آمده از این آزمایش را برای انتشار به روزنامه مدیریت حمل و نقل هوایی داده است.
طبق مطالعات او 2 موضوع باعث افزایش زمان سوار شدن به هواپیما می‌شود ؛ اول مسافرانی که توسط مهماندار مجبور به توقف در راهرو می‌شوند تا افراد جلوتر از آنها چمدان‌هایشان را در محل مخصوص جا دهند. عامل دوم هم مسافرانی هستند که قبلا سر جایشان نشسته‌اند، اما برای نشستن افراد در صندلی‌های نزدیک به پنجره یا صندلی‌های وسط مجبورند از سر جایشان بلند شده و دوباره بنشینند.
با این کار 2 نفر که در صندلی‌های کنار پنجره و در یک ردیف قرار دارند با هم سوار نمی‌شوند تا موقع گذاشتن چمدان‌ها در قفسه با کمبود جا مواجه شده و باهم برخورد کنند. مثلا اگر ردیف‌های 1، 3 و... در سمت چپ کنار پنجره و 2، 4 و... در سمت راست کنار پنجره باشند ابتدا ردیف 1 چپ با ردیف 4 از راست و سپس 2 چپ با 3 راست به صورت ضربدری می‌نشینند.
این فرآیند برای مسافران ردیف وسط و کنار راهرو هم به همین شکل انجام می‌گیرد.
برای آزمایش این ایده استیفن از اتاقی شبیه به بدنه بویینگ 757 با 12 ردیف، یک راهرو و 72 مسافر استفاده کرد. پر کردن 12 ردیف با روش‌های کنونی بسیار کند و نیاز به 7 دقیقه زمان داشت.
در حالی که با روش دکتر استیفن این زمان به نصف تقلیل می‌یابد و هر چه به اندازه واقعی هواپیماهای کنونی نزدیک شویم مزایای این طرح بیشتر و بیشتر می‌شود. اگرچه تاکنون خطوط هوایی تمایل زیادی به این طرح نشان نداده‌اند، اما دکتر استیفن متذکر شد که از نظر قانونی استفاده از این طرح بلامانع است.
در میان خطوط هوایی مختلف تنها شرکت Southwest تاکنون تلاش‌هایی برای سازماندهی مسافران هنگام سوار شدن به هواپیما ترتیبی خاص انجام داده است. چنانچه مسافران باور کنند که استفاده از این روش، مسافرت را برای آنها آسان‌تر می‌کند به آن روی خواهند آورد. البته در این میان نباید از نقش خطوط هوایی در تشویق مسافران به پذیرفتن این نظم جدید، غافل شد.
ارزیابی‌های قبلی نشان می‌دهد هر دقیقه توقف اضافه یک هواپیما در ترمینال حدود 30 دلار هزینه در بر دارد. فرض کنید که حدود 1500 پرواز در یک روز توسط یک خط هوایی انجام شود، کاهش فقط 6 دقیقه در توقف هر پرواز سالانه حدود 100 میلیون دلار صرفه‌جویی در بر خواهد داشت که این مبلغ برای شرکت‌هایی که در فشار بوده و روی لبه تیغ ورشکستگی قرار دارند یک صرفه‌جویی نجومی محسوب می‌شود.
منبع : روزنامه جام جم
ارسال توسط کاربر محترم سایت :hasantaleb
/ج
