هیولای فولادی طلسم شده شارن هورست

هرکسی که وارد کشتی شارن هورست می شد گرفتار طلسم شده و جان خود را از دست می داد
کشتی نفرین شده، هیولای فولادی طلسم شده و... اینها لقب هایی بودند که سربازان و کارگران آلمانی از همان روزهای ابتدایی ساخت شارن هورست به آن داده بودند که البته با وجود خرافاتی بودن، می توانست حقیقت نیز داشته باشد. زیرا این ناو جنگی از همان زمانی که مراحل ساخت را می گذراند و تا زمانی که از بین رفت به غیر از کشتن بسیاری از نفرات دشمن، به نحوی باعث کشته شدن خدمه و کارگران خودش هم شد. طبق گفته کارگران، هر کس وارد این کشتی می شد، گرفتار طلسم شارن هورست شده و در نهایت جان خود را از دست می داد.
در تاریخچه جنگ های دریایی تا به حال، داستانی مانند کشتی شارن هورست شنیده نشده است. این ناو جنگی که قابلیت حمل 40هزار تن مواد منفجره را داشت در زمانی ساخته شد که آلمان در جنگ جهانی دوم بود و هیتلر، احتیاج شدیدی به آن داشت. هیتلر برای ساخت این ناو از بهترین و مشهورترین دانشمندان دعوت کرد و آنها نیز تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا از بهترین تجهیزات برای ساخت این ناو جنگی استفاده کنند. آنها می خواستند این ناو سریع تر و کامل تر از ناو دریدناتس انگلیسی که در آن روزها سرو صدای زیادی به پا کرده بود، باشد. کشتی را به انواع و اقسام سلاح و از جمله بهترین سلاح های دور برد مجهز کردند تا دشمن را حتی در دورترین نقطه هدف گیری کرده و از بین ببرد. رادارهای این ناو قدرت تشخیص کوچک ترین شیء، حتی در دوردست را نیز داشت.
شارن هورست نمونه ای پیشرفته از ناو جنگی گنسیناو بود که در 15 ژوئن 1935 ساخته شده بود. پروژه ساخت شارن هورست درست یک سال بعد در تاریخ سوم اکتبر 1936 در شهر ویلهمز هاون آلمان آغاز شد و این ناو، به نام خواهر دوقلوی گنسیناو شهرت پیدا کرد. گرهاردفون شارن هورست، یکی از معروف ترین ژنرال های آلمانی در جنگ های زمان ناپلئون بود که این ناو نیز برای بزرگداشت او، شارن هورست نام گرفت. شارن هورست برای اولین بار در هفتم ژانویه 1939 به ماموریت فرستاد شد. این دو کشتی یعنی شارن هورست و گنسیناو برای شرکت در جنگ جهانی دوم ساخته شده بودند و در طول جنگ موفقیت هایی چشم گیری به دست آوردند. شارن هورست در حدود 32 تن وزن، 229 متر طول و 30 متر عرض داشت. همچنین سرعت بسیار بالای این کشتی، آن را از بقیه ناوها متمایز کرده بود زیرا این ناو جنگی قادر بود با سرعت 61 کیلومتر در ساعت، در میان آب ها حرکت کند و مجهز به نه توپ اصلی 280 میلی متری و 12 توپ فرعی 150میلی متری و شش موشک انداز بود.
تا سال 1942 شارن هورست و گنسیناو همواره با هم حرکت کرده و به ارتش آلمان خدمت می کردند تا اینکه شارن هورست، چندین بار در مسیر از مکان های مین گذاری شده عبور کرده و به شدت آسیب دید و تعمیرات آن چندین ماه طول کشید. همین امر، باعث شد مسیر این دو خواهر از یکدیگر جدا شود. این کشتی، مجهزترین سیستم ها را دارا بود و هیچ کس گمان نمی کرد شارن هورست با این سابقه و پیروزی های پی در پی، روزی در هم شکسته شود. فرماندهان دو ناو جنگی که از همان ابتدا تنها به فکر خراب کردن و پیش بردن اهداف خود بودند، توانستند در اولین ماموریتی که با هم داشتند، یک کشتی بازرگانی انگلیسی به نام راولپندی را غرق کنند. در این حمله ناگهانی، که تنها 15 دقیقه طول کشید، 238 نفر از خدمه کشتی انگلیسی کشته و زخمی شده یا به اسارت گرفته شدند.

طلسمی که شارن هورست را گرفتار کرد

به عقیده بسیاری، اولین نشانه از طلسم بودن شارن هورست درست زمانی پیدا شد که کشتی مراحل پایانی ساخت را می گذراند. یک شب که کارگران مشغول ساخت بدنه شارن هورست بودند، ناگهان صدایی هولناک شنیده شد و به دنبال آن، تکه چوب های بسیار بزرگ پایین ریخته و کشتی کج شده و روی یک سمت بر زمین افتاد. در این حادثه 110 نفر زخمی و 62 نفر از کارگران هم زیر بدنه کشتی مانده و جان خود را از دست دادند. این کارگران آن قدر خسته و بی رمق بودند که حتی توان فرار را هم نداشتند و زیر کشتی غول پیکر له شدند. سه ماه تمام طول کشید تا این کشتی عظیم الجثه دوباره تعمیر شود و این در حالی بود که هیچ یک از کارگران، دیگر با میل و رغبت کار نمی کردند و دائم زیر لب این جمله را تکرار می کردند؛ «این هیولای فولادی بد شانسی می آورد.»
سرانجام روز به آب انداختن شارن هورست نفرین شده فرا رسید. نازی ها تمام تلاش خود را برای هر چه بزرگ تر جلوه دادن تجهیزات جنگی این کشتی به کار بستند تا بتوانند روحیه دشمنانشان را ضعیف کرده و آنها را به وحشت بیندازند. در این روز بزرگ ترین سران نازی از جمله هیتلر، هیملر، گوئرینگ و دوئنیتس حضور داشتند. پس از این نمایش و در طول شب، کشتی خود به خود در آب شناور شد و هنگام گذر از یک کانال آبی، دو قایق کوچک تر را شکست و چند نفر را زخمی کرد. نازی ها برای پنهان کردن این موضوع، گقتند:«ما برای آزمایش کردن نحوه مخفی شدن شارن هورست هنگام شب و همچنین تست سیستم های جدید، آن را به آب انداختیم.» این کشتی ممکن بود بتواند اروپایی ها را هراسان کند اما سربازان خرافاتی آلمانی آن را نفرین شده می دانستند و هیچ یک نسبت به آن احساس خوبی نداشتند.
وقتی آلمانی ها، دانزیگ را محاصره کردند، مناطق زیادی را ویران کرده و باعث کشته و زخمی شدن صدها انسان بی گناه شدند. اما در کنار این موضوع، داستان دیگری هم وجود داشت که آلمان ها هیچ گاه آن را به درستی بازگو نکردند؛ داستان مربوط به خود کشتی و خدمه آن.
هنگام حمله به دانزیگ، یکی از توپ های شارن هورست خود به خود منفجر شده و باعث کشته شدن نه نفر شد. همچنین به دلیل از کار افتادن سیستم هوای یکی از بخش ها، 12 نفر از خدمه خفه شده و جان خود را از دست دادند. در این زمان بود که سربازان وحشت زده آلمانی گفتند «نفرین شارن هورست قوی تر شده است.» آنها شارن هورست را طاعون سیاه می نامیدند و فکر می کردند که با هر پیروزی و از بین بردن ناوها و افراد بیشتر، نیروی نفرین شارن هورست بیشتر می شود؛ چرا که در همان اولین ماه هایی که شارن هورست کار خود را در دریا آغاز کرده بود، کشته و زخمی های بسیاری به جا گذاشته بود. همه خدمه و سربازان از این کشتی متنفر بوده و می خواستند به نحوی قبل از اینکه قربانی نفرین آن شوند، خودشان را از شرش خلاص کنند.
مدت ها بعد، این ناو بار دیگر با نیت های شیطانی خود به طرف اسلو رفته و پس از محاصره، آنجا را بمباران کرد. در این جنگ خود شارن هورست هم آسیب دید. این بار ناو جنگی انگلیسی موفق شد تا شارن هورست را با موشک بزند. پس از برخورد چهار موشک، 50 نفر از ملوانان شارن هورست کشته شده و به دلیلی شکستگی قسمتی از کشتی، آب فراوانی وارد آن شد. کشتی هر لحظه بیشتر تعادل خود را از دست می داد، باید خود را به خواهرش گنسیناو می رساند تا تحت حمایت او وقبل از اینکه هوا روشن شود، به وطن خود بازگردانده شد و از نظر انگلیسی ها دور شود. گنسیناو موفق شد شارن هورست را به سلامت از آنجا دور کرده و به رودخانه البه برساند. درست در زمانی که نازی ها فکر می کردند توانسته اند از خطر انهدام جان سالم به در ببرند، بنا به دلایلی نامعلوم رادار شارن هورست از کار افتاد و نتوانست نزدیک شدن بزرگ ترین اقیانوس پیمای دنیا، برمن را تشخیص دهد تا اینکه در آخرین لحظات، دیده بان کشتی آن را دیده و آژیر خطر را به صدا درآورد. اما دیگر خیلی دیر شده بود زیرا چند دقیقه بعد بر اثر برخورد این اقیانوس پیما با شارن هورست، بار دیگر شایعه نفرین شدن شارن هورست قوت گرفت. بر اثر این برخورد شدید، کشتی برمن به گل نشست و هدف ثابتی شد برای بمب افکن های انگلیسی و نفرین شارن هورست بار دیگر عده ای را به کام مرگ کشید.
پس از اینکه تعمیرات مجدد شارن هورست به اتمام رسید، بار دیگر هیتلر آن را برای جنگ فرستاد؛ اما این بار دیگر هیچ شانسی نداشت و از هر طرف مورد حمله های هوایی و دریایی قرار گرفته بود. دیگر دشمنان این ناو را بسیار جدی گرفته و می خواستند هر طور شده آن را از سر راه خود بردارند. شارن هورست در مسیری قرار گرفته بود که راه پس و پیش نداشت.
از طرفی کشتی غول پیکر بیسمارک و نیز کشتی تریپس در یکی از رودخانه های نروژ جاخوش کرده و عبور را برای شارن هورست غیرممکن ساخته بودند. هیتلر دیگر چاره نداشت؛ یا باید با آنها می جنگید و از خود دفاع می کرد، یا تسلیم آنها می شد. یک بار دیگر شارن هورست با غرق کردن بیسمارک، موفق شد از خطر گریخته و وارد رودخانه البه شود و پس از گذر از کنار کشتی بمباران شده برمن، در امتداد ساحل نروژ، حرکت خود را آغاز کرد. به دستور هیتلر، قرار بود شارن هورست به کشتی های انگلیسی حمله کند. از نظر هیتلر این کار بسیار ساده بود و هر ناو دیگری هم می توانست از عهده اش برآید؛ چه برسد به شارن هورست، با این همه تجهیزات جنگی. شارن هورست در تاریکی شب حرکت می کرد و همین امر باعث شده بود تا از نظر هواپیماهای انگلیسی پنهان بماند. ولی از طرفی همین تاریکی دلیلی شد برای اینکه نتواند قایق های گشت انگلیسی را ردیابی کند، به طوری که از کنار یک قایق کشتی کوچک با موتور خاموش گذشت، بدون آنکه متوجه حضورش شود. اما سیستم اعلام خطر قایق کشتی به صدا درآمده و ناوهای انگلیسی را خبر کرد. آنها نیز به سرعت مسیرشان را تغییر داده و به سمت محلی که گزارش شده بود، حرکت کردند. با اینکه سرعت ناوهای انگلیسی بسیار زیاد بود اما شارن هورست با داشتن سیستم های پیشرفته سرعتی دو برابر داشت و توانست در چند دقیقه از آنها فاصله بگیرد. ناو انگلیسی توانست چندین بار به شارن هورست شلیک کند ولی کشتی نفرین شده هر لحظه دورتر و دورتر می شد. اما فرمانده ناو انگلیسی در یک فرصت مناسب توانست بمبی را به شعاع 14 کیلومتری شارن هورست پرتاب کند.
این بار نفرین شارن هورست گریبان گیر خود آن شد و پس از برخورد با چند مین که در میان راه قرار داشت و همچنین تکانی که بمب انگلیسی به او وارد کرد، به شدت تکان خورد و تا به خود آمد، بمب بعدی ناو انگلیسی هم با آن برخورد کرد و باعث شد شارن هورست در جا متوقف شود. انگلیسی ها از این فرصت استفاده کرده و با شلیک های پیاپی، شارن هورست را برای همیشه به اعماق آب ها فرستادند. تقریبا تمامی خدمه کشتی و سربازان در میان آب های یخ زده جان خود را از دست دادند. ولی در این بین دو نفر از آنها توانستند از نفرین شارن هورست رهایی یافته و با یک قایق پلاستیکی خود را به ساحل برسانند. شارن هورست پس از شرارت های بسیار و نابودی عده ای زیاد، بالاخره در 26 سپتامبر 1943 برای همیشه به اعماق دریا فرو رفت.
پس از کشف بقایای کشتی شارن هورست و تحقیق در مورد نحوه مرگ افراد کشتی، در کمال تعجب مشخص شد که خدمه نه به خاطر بمب، و نه حتی به خاطر غرق شدن کشتی بلکه به دلیل انفجار بخاری نفتی کوچک اضطراری بوده است! همین امر باعث شد تا مردم به نفرین شده بودن شارن هورست اطمینان پیدا کرده و بگویند «کسانی که در کشتی شارن هورست بودند، توانستند از دست انگلیسی ها و هیاهوی دریا بگریزند اما نفرین شارن هورست هرگز دست از سر آنها برنداشت و در آخر آنها را به کام مرگ کشید.»