نویسنده: علی نقی فقیهی
دو.پرهیز از آمیزش در شرایط نامناسب
از آن جا که برای آمیزش شرایط روانی، جزو ضروریات اصلی است، باید از موقعیت های نامناسب که اضطراب ایجاد می کنند و پیامدهای نامطلوبی دارد، دوری شود. در احادیث، بر پرهیز از این موقعیت های نامناسب، تأکید شده که در ادامه، به تعدادی از آنها می پردازیم:اول.پرهیز از آمیزش در موقعیت لزوم تخلیه ی شکم
شرایطی که زوجین یا یکی از آنان، نیاز داشته باشند که به دستشویی بروند و به تخلیه ی ادرار یا مدفوع بپردازند، شرایط مناسبی برای آمیزش نیست؛ زیرا آرامش از آنها سلب می شود، به لذت جنسی بالای نمی رسند، احساس نارضایتی از همسر خود پیدا می کنند و به آثار روانی نامطلوبی (مانند پرخاشگری و ناسازگاری با همسر)مبتلا می شوند. علاوه بر این که پیامدهای پزشکی آن نیز مشکلات فراوان روانی، برایشان فراهم می سازد.
پیامبر (ص) با توجه به عوارض این موقعیت، به صورت روشن، زوجین را از آمیزش در چنین شرایطی باز داشته و می فرماید:
لا یجامعن أحدکم و به حقن من خلأ فإنه یکون منه البواسیر و لا یجامعن أحدکم و به حقن من بول، فإنه یکون منه النواصیر.(1)
هرگز نباید هیچ یک از شما در حالی که غایط دارید، به آمیزش یپردازید، به درستی که گرفتار بیماری بواسیر می شوید و هرگز نباید هیچ یک از شما در حالی که ادرار دارد، به نزدیکی بپردازد. به درستی که گرفتار بیماری های مجاری رگ های خونی در اطراف چشم، لثه ی دندان و حوالی مقعد می شوید.(2)
دوم.خودداری از صحبت غیر عاشقانه به هنگام آمیزش
پیامبر (ص) می فرماید:لا تتکلم عند الجماع، فإنه إن قضی بینکما ولد لا یؤمن أن یکون أخرس.(3)
هنگام نزدیکی کردن حرف نزن که اگر فرزندی از تو به وجود آید، ممکن است لال شود.
منظور از صحبت کردن هنگام آمیزش، صحبت های معمولی ای است که ذهن زوجین را از لذت جنسی، به امور دیگر معطوف می سازد و مانع رسیدن آنها به اوج لذت می شود. وگرنه، تحریک و از جمله صحبت های عاشقانه، نه تنها اشکالی ندارد، بلکه همان طور که پیش از این گفته شد، به آن توصیه هم شده است.
سوم.خودداری از آمیزش در حال جنابت
اگر مرد، پیش از آمیزش، محتلم شده باشد، بهتر است که ابتدا غسل کند و سپس باهمسرش آمیزش نماید؛ چون هم از نظر روانی و لذت بردن بیشتر زوجین، خوشایندتر است و هم از مبتلا شدن به اختلافات روانی فرزندی که به دنیا می آید، پیشگیری می کند. لذا پیامبر (ص) می فرماید:یکره أن یغشی الرجل المرأة و قد احتلم حتی یغتسل من احتلامه الذی رأی، فإن فعل فخرج الولد مجنوناً فلا یلومن إلا نفسه.(4)
کراهت دارد مردی که محتلم شد، پیش از این که غسل کند، با همسرش نزدیکی کند، و اگر این کار را کرد و فرزندش دیوانه شد، کسی را جز خودش ملامت نکند.
پیامبر (ص) در حدیث دیگری، تکرار آمیزش بعد از شست و شو و وضو گرفتن را بدون اشکال می داند و به تأثیر روانی آن در لذت و نشاط زوجین پرداخته، می فرماید:
إذا أراد أحدکم العود، فلیتوضا فإنه أنشط للعود.(5)
هنگامی که یکی از شماها می خواهد برای بار دوم آمیزش کند، شست و شو کند و وضو بگیرد. به درستی که این وضو برای آمیزش دوباره، باعث نشاط بیشتری می شود.
ایشان در بیان دیگری بر وضو بین دو آمیزش تأکید می کند و می فرماید:
إذا أتی أحدکم أهله ثم أراد أن یعود فلیتوضا بینها وضوءاً.(6)
هنگامی که یکی از شماها با همسرش آمیزش می کند، سپس می خواهد دوباره نیز انجام دهد، باید بین آن دو آمیزش، وضو بگیرد.
چهارم.خودداری از آمیزش در حالت ایستاده
از اموری که همسران را از حالت روانی-عاطفی عاشقانه انسانی بیرون می برد و موقعیت روانی-حیوانی برایشان فراهم می سازد و آرامش و لذت آنها (بویژه آرامش زن) را کاهش می دهد و عوارضی هم بر بچه ای که در آن آمیزش، نطفه اش منعقد شود، می گذارد، آمیزش در حال ایستاده است.از این رو، پیامبر (ص) می فرماید:
یا علی! لا تجامع امرأتک من قیام فإن ذلک من فعل الحمیر فإن قضی بینکما ولد کان بوالاً فی الفراش کالحمیر البوالة فی کل مکان.(7)
ای علی! در حالت ایستاده، با همسرت آمیزش مکن که این، از عمل چهارپایان است. اگر آن چنان آمیزش کنی و فرزندی از تو، به وجود آید، قادر به کنترل ادرار خود نخواهد بود و مانند چهارپایان، در هر مکانی ادرار خواهد کرد.
پنجم.پرهیز از افراط در عمل جنسی
همان طور که پرخوری (حتی در غذاهای حلال)، نامطلوب است و باعث ایجاد چاقی و انواع بیماری ها می شود، افراط در عمل جنسی (حتی از راه مشروع) نیز نامطلوب است و عوارض سوء روانی و جسمی برای انسان دارد. لذا لازم است که انسان، همان طور که غذا خوردن و آشامیدن و خوابیدن خود را مقید می کند، آمیزش خود را هم باید به میزان معقولی قرار دهد و از افراط در آن بپرهیزد. پیامبر (ص) می فرماید:من أراد البقاء و لا بقاء، فلیباکر الغداء و لیجود الحذاء و لیخفف الرداء و لیقلل مجامعة النساء... .(8)
کسی که خواستار بقای عمر است و البته هیچ کس هم جاویدان نیست، صبحانه را زود بخورد، کفش مناسب به پا کند، لباس را سبک کند و آمیزش با زنان را کم کند.
این امر، نشان دهنده ی آن است که افراط در امور جنسی، سلامت روانی انسان را نیز به خطر می اندازد و گاهی تا حدی پیش می رود که به نوعی بیماری تبدیل می شود. این
افراط کاری و ولع جنسی، علاوه بر این که بر جسم و روان فرد شهوانی آسیب می رساند، شریک جنسی او را نیز دچار ناراحتی می کند.
فرانکل، در مورد غرق شدن در هرج و مرج شهوانی چنین می نویسد:
غرق شدن در هرج و مرجی این چنین، نادیده انگاشتن فردیت انحصاری هم بستر است و این، به نوبه ی خود، مانع از یک رابطه ی عاشقانه است؛ چون تنها آن رابطه جنسی ای که نهفته در عشق است می تواند ارزشمند باشد.(9)
از نظر «کارن هورنای» نیز افراط کاری در آمیزش جنسی، نشانه ی وجود بیماری عصبی در فرد است. این مسئله؛ بویژه هنگامی تبدیل به مشکل می شود که یکی از زوجین، تمایل زیادی به نزدیکی دارد و دیگری نه. در این جا آمیزش جنسی برای فردی که تمایلات او در حد طبیعی است، و قادر به برآورده ساختن تمایلات افراطی شریک جنسی خود نیست، تبدیل به عذابی دردآور می شود و لازم است برای حل این مشکل، به متخصص مراجعه کنند؛ زیرا طبق گفته محققان، افزایش میل جنسی، یک نوع بیماری است که روان شناسان، از آن، تحت عنوان «هیبرسکسوالتیه» نام برده اند و موقعی اتفاق می افتد که انحنا و ارضای کافی صورت نمی پذیرد. مرد افسانه های دون ژوان که به علت افزایش شدید امیال جنسی، امروز ضرب المثل شده است، از نظر روان کاوان، مرد نوروتیکی است که به علت محرومیت دوران کودکی، این مشکل برای وی به وجود آمده است. البته در زنان نیز مشکلات مشابهی یاد شده است.
3.مرحله ی آمیزش (10) و اوج لذت جنسی
پس از آن که مرد و زن، در مرحله ی انگیزش، زمینه ی کافی برای برانگیختگی یکدیگر فراهم ساختند و هر دو (بویژه زن که دیر برانگیخته می شود) به این موضوع آگاه شدند، باید اقدام به آمیزش نمایند. در احادیث اسلامی، تأکید بر این است که آمیزش، بدون برانگیختگی زن صورت نگیرد، حتی اگر این برانگیختگی، طولانیشود؛ زیرا عدم برانگیختگی زن، قبل از آمیزش، به عدم رضایت از شوهر، ناراحتی عصبی، پرخاشگری، بی معنا بودن زندگی و دیگر عوارض روانی-عاطفی می انجامد. از این رو، امام رضا (ع) مرد را از آمیزش به هنگام عدم برانگیختگی زن نهی می کند و می فرماید:
لا تجامع امرأة حتی تلاعبها و تکثر ملا عبتها و تغمز ثدییها، فإنک إذا فعلت ذلک غلبت شهوتها و اجتمع ماءها لأن ماؤها من ثدییها و الشهوة تطهر من وجهها و عینیها و استهت منک مثل الذی تشتهیه منها.(11)
تا قبل از این که با همسرت معاشقه و ملاعبه نکرده ای، هرگز با او نزدیکی نکن و این کار را طولانی انجام بده و سینه های او را بمال و تحریکات را ادامه بده تا برانگیختگی او در چهره و چشم او ظاهر شود و ترشح بدن او زیاد گردد؛ چون با این کار، بدن او ترشح پیدا می کند و شهوت و میل جنسی در چهره اش آشکار می گردد.
وقتی چنین تحریک کردی، آن وقت، او همان چیزی را از تو می خواهد که تو از او می خواهی.
امروز در روان شناسی، این مرحله اوج لذت را، مرحله ی «ارگاسم»(12) می نامند.
مرحله ی ارگاسم و اوج لذت، محدود به چند ثانیه ای است که ضمن آن، احتقان عروقی و میوتونی حاصل از تحریک جنسی، آزاد می گردد. این نقطه ی اوج غیر ارادی، در هر سطحی که نشان دهنده ی بیشترین افزایش تنش جنسی برای هر مورد خاص است، پدید می آید و کل بدن، از نظر فیزیولوژیک، در پاسخ به تنش های جنسی با آن، درگیر می شود.(13)
بر اساس الگوهای پاسخ فردی در تجربه ی ارگاسمی زنان نسبت به مردان، تغییرات چشمگیری (چه از نظر شدت و چه از نظر طول مدت) مشاهده می شود؛ چرا که در
بیشتر موارد، زنان، نسبت به مردان برای رسیدن به ارگاسم، به مدت بیشتری نیاز دارند. لذا لازم است که نوعی هماهنگی جنسی بین زن و شوهر ایجاد شود؛ زیرا هرگونه ناهماهنگی در این مرحله، به ایجاد ناراحتی های عصبی حاد می انجامد. اگر یکی از زوجین (معمولاً زن) احساس کند که فقط شریک جنسی او به ارضای کامل غریزه خود دست می یابد، عمل جنسی برای او، فقط نوعی فداکاری تلخ به حساب می آید و عملاً چنین کاری، سخت، بی معنا و بی فایده خواهد بود. در نتیجه او را به سمت عقده های روانی ای می کشاند که ممکن است در ابتدا آسان باشد، اما به مرور زمان، پیچیده شود.
این تفاوت بین زن و مرد در رسیدن به ارگاسم، پدیده شایع در بین تمام زنان و در تمام فرهنگ ها و جوامع است و چیزی نیست که مربوط به کشور یا فرهنگ خاصی باشد. به این دلیل، روان شناسان و متخصصان امور خانواده، همواره به این مسئله سفارش می کنند که شوهران، متوجه این مسئله باشند و از تکنیک هایی برای به تأخیر انداختن ارگاسم خود و به ارگاسم رسیدن زنان استفاده کنند.(14)
در دستورهای دینی (همان طور که در بالا گفته شد) نیز بر این امر، تأکید شده است، با این که در زمان، اصلاً نمی دانستند زن هم نیازهایی دارد و ممکن است به ارگاسم برسد. لذا در روایات، فراوان سفارش شده که مردان، به نیاز زنان هم توجه کنند و بدون این که آنها را ارضا کنند، فقط به فکر ارضای خود نباشند، امام علی (ع) می فرماید:
إذا أراد أحدکم أن یأتی زوجته فلا یعجلها فإن للنساء حوائج.(15)
هر گاه یکی از شما بخواهد با زنش نزدیکی کند، نباید او را به شتاب اندازد؛ زیرا زنان هم نیازهایی دارند.
در حدیث دیگری، امام صادق (ع) می فرماید:
فإذا أتی أحدکم أهله فلیکن بینهما ملاعبة فإنه أطیب للأمر.(16)
هنگامی که یکی از شما می خواهد با زنش ارتباط جنسی برقرار کند، باید بین آن دو، ملاعبه صورت گیرد که این برای هر دو، خوشایند تر است.
اهمیت معاشقه در تمام مراحل جنسی، قابل مشاهده است. بدون معاشقه، اصولاً زن برانگیخته نمی شود و اگر این کار، استمرار نداشته باشد، میل جنسی، فروکش می کند. زن در این حالت، یا اصلاً به ارگاسم نمی رسد و یا خیلی دیر می رسد که هم برای شوهر و هم برای خود زن، خسته کننده می شود.
4.مرحله ی فرونشینی (17)
مرد و زن، پس از اوج حالت ارگاسمیک، وارد آخرین مرحله دوره ی پاسخ جنسی، یعنی مرحله ی «فرونشینی» می گردند. این دوره ی بازگشت و زوال هیجان، به صورت الگوی پاسخ معکوس، شخص را از مراحل پلاتو و انگیزش، به حالت بدون تحریک باز می گرداند. در زنها این توانایی وجود دارد که از هر نقطه ی مرحله فرونشینی، در صورتی که در معرض تحریک کافی دیگر قرار گیرند، به یک تجربه ارگاسمی دیگر برگردند. این امکان برای ارگاسم های فراوان، زمانی آشکارتر است که برگشت در سطح تنش پلاتو و تشدید تحریک، صورت گرفته باشد. در مرد، مرحله ی فرونشینی، شامل یک دوره بی پاسخی اضافی است که ممکن است در مرحله ی بازگشت تا پایین ترین سطح انگیزش در دوره پاسخ جنسی ادامه یابد. تحریک مجدد به سطوح بالاتر تنش جنسی، فقط پس از ختم این دوره بی پاسخی، امکان پذیر است. به استثنای موارد معدود، توانایی فیزیولوژیک مردها برای پاسخ به تحریک دوباره، به مراتب کمتر از زن هاست.بقایای فیزیولوژیک تنش جنسی، معمولاً در مرد و زن، به کندی از بین می روند، مگر این که حالت رهایی ارگاسمیک بسیار عمیق و مغلوب کننده ای تجربه شده باشد. برگشت به حال عادی، زمانی تکمیل می شود که تمام محرک های جنسی، موقوف شده باشند.(18)
احتمالاً به علت همین تفاوت فیزیولوژیک زن و مرد در قدرت رسیدن به ارگاسم های متفاوت است که در روایات، قدرت جنسی زنان، نه برابر مردان معرفی شده است. امام علی (ع) می فرماید:
خلق الله-عزوجل-الشهوة عشرة أجزاء فجعل تسعة أجزاء فی النساء و جزءاً واحداً فی الرجال.(19)
خداوند-عزوجل-شهوت جنسی را ده قسمت نمود: نه قسمت آن را برای زنان و فقط یک جزء آن را برای مردان قرار داده است.
امام صادق (ع) نیز می فرماید:
إن الله جعل للمرأة صبر عشرة رجال، فإذا هاجت کانت لها قوة شهوة عشرة رجال.(20)
خداوند صبر زنان را ده برابر مردان قرار داده؛ ولی هنگامی که به اوج شهوت می رسند، ده برابر مردان، قوت جنسی دارند.
احتمالاً مراد از صبر در این روایت، صبر بر عمل جنسی است، البته با توجه به این که ادامه حدیث، در مورد عمل جنسی است. طبق نتایج عملی، زن نسبت به مرد، برای رسیدن به ارگاسم دوباره، مدت زمان کمتری نیاز دارد؛ هر چند به علت خسته شدن مرد، به ندرت این اتفاق رخ می دهد. از آن جا که پس از رسیدن به ارگاسم، بلافاصله قادر است دوباره به ارگاسم برسد، ولی مرد، کاملاً به آرامش و سکون می رسد، لازم است که پس از رسیدن به ارگاسم، همسرش را با ملاعبت، نوازش کند
تا احساس مورد بی توجهی واقع شدن به او دست ندهد.
دکتر خوداکوف، در مورد این تفاوت زن و مرد، چنین توضیح می دهد:
در مردان، میل جنسی، به سرعت پیدا می شود و پس از اطفای شهوت نیز به سرعت از بین می رود. تحریک جنسی زنان، به گونه دیگری صورت می گیرد: تحریک، به کندی شروع می شود و پس از اطفای شهوت، مدتی باقی می ماند. در این جا خطر بروز ناهماهنگی جنسی وجود دارد.(21)
پی‌نوشت‌ها:
1.کنزالعمال، ج16، ص355، ح44902.
2.بواسیر و نواصیر، با توجه به آنچه در لسان العرب، ج4، ص59، و ج5، ص205، معنا شده است.
3.الأمالی، صدوق، ص663؛ کتاب من لا یحضره الفقیه، ج3، ص552؛ مکارم الأخلاق، ص209.
4.کتاب من لا یحضره الفقیه، ج3، ص404؛ التهذیب، ج7، ص412، ح1646؛ وسائل الشیعة، ج20، ص139.
5.السنن الکبری، بیهقی، ج1، ص204؛ صحیح ابن خزیمه، ج1، ص110.
6.سنن الترمذی، ج1، ص94؛ السنن الکبری، بیهقی، ج1، ص204.
7.کتاب من لا یحضره الفقیه، ج3، ص552؛ وسائلالشیعة، ج20، ص253؛ مکارم الأخلاق؛ ص210.
8.همان، ص212.
9.فریاد نا شنیده برای معنا، ص85.
10.Sexual intercourse phase
11.بحارالأنوار، ج62، ص327؛ مستدرک الوسائل، ج14، ص221.
12.Orgasm phase
13.احساسات و پاسخ های جنسی انسان، ص15.
14.الأمراض نفسیة، ص316.
15.الخصال، ص637؛ الإستبصار، ج4، ص192؛ وسائل الشیعة، ص118.
16.کتاب من لا یحضره الفقیه، ج3، ص559؛ ج20، ص118.
17.Relsolution phase
18.احساسات و پاسخ های جنسی انسان، ص16.
19.الکافی، ج5، ص338؛ وسائل الشیعة، ج14، ص40، ص7.
20.الکافی، ج5، ص338؛ وسائل الشیعة، ج14، ص40، ح9.
21.آنچه همسران جوان باید بدانند، ص17.
/ج
