نویسنده: سبحان پاکپور
تولد و زندگی
« سلطان عبد الحمید در روز چهارشنبه 21 سپتامبر سال 1842 متولد شد. وی فرزند عبد المجید (از همسر دوم او) است که در سن هفت سالگی مادرش را از دست داد. او دو زبان فارسی و عربی و بسیاری از کتاب های ادبی را نزد استادان فرا گرفت.
پس از عزل برادرش مراد، در روز پنج شنبه 11 شعبان سال 1293 (31 اگوست 1876م) در حالی که سی چهار سال داشت، با او به عنوان خلیفه عثمانی بیعت شد. این مراسم که در آن وزرا، شخصیت ها و صاحب منصبان اداری و لشکری بزرگ شرکت داشتند، در کاخ توپقاپی برگزار شد. به دنبال آن، رؤسای مناطق مختلف، خلافت او را تهنیت گفتند و به همین مناسبت در نقاط مختلف، توپها شلیک کردند و در همه نواحی استانبول برای سه روز جشن و سرور برگزار گردید. صدر اعظم عثمانی با ارسال تلگراف به رؤسای دولت ها، خبر خلافت وی را اعلام کرد. یک هفته بعد، در مسجد ابوایوب انصاری، طی مراسمی، نقیب اشراف در حضور شیخ الاسلام و وکلا، طبق رسم معهود، شمشیر او را بست و خلیفه همان طور که با موکبی با شکوه به جامع ایوب آمده بود، به قصرش بازگشت.[1]
عبد الحمید زمانی به خلافت رسید که دولت عثمانی غرق در بدهی های خارجی بود؛ بدهی هایی که مبلغ آن به 5/2 میلیارد لیره عثمانی می رسید. هم چنین او می بایست در برابر تهدیدات دول خارجی دست به اقداماتی بزند. به همین دلیل برای حل این دشواری ها، وی شماری از متخصصان مسائل مالی اروپایی را به کار گرفت.
عبد الحمید بزرگترین سلطان عثمانی در دوره انحطاط این دولت است که بی تردید اقدامات مهمی در زمینه های مختلف برای جلوگیری از نابودی و انحلال این دولت انجام داد؛ جز آن که شرایط و توطئه های بین المللی و صهیونیستی و ناسیونالیستی مانع تأثیر اقدامات او گردید.»[2]
« سلطان عبد الحمید در روز چهارشنبه 21 سپتامبر سال 1842 متولد شد. وی فرزند عبد المجید (از همسر دوم او) است که در سن هفت سالگی مادرش را از دست داد. او دو زبان فارسی و عربی و بسیاری از کتاب های ادبی را نزد استادان فرا گرفت.
پس از عزل برادرش مراد، در روز پنج شنبه 11 شعبان سال 1293 (31 اگوست 1876م) در حالی که سی چهار سال داشت، با او به عنوان خلیفه عثمانی بیعت شد. این مراسم که در آن وزرا، شخصیت ها و صاحب منصبان اداری و لشکری بزرگ شرکت داشتند، در کاخ توپقاپی برگزار شد. به دنبال آن، رؤسای مناطق مختلف، خلافت او را تهنیت گفتند و به همین مناسبت در نقاط مختلف، توپها شلیک کردند و در همه نواحی استانبول برای سه روز جشن و سرور برگزار گردید. صدر اعظم عثمانی با ارسال تلگراف به رؤسای دولت ها، خبر خلافت وی را اعلام کرد. یک هفته بعد، در مسجد ابوایوب انصاری، طی مراسمی، نقیب اشراف در حضور شیخ الاسلام و وکلا، طبق رسم معهود، شمشیر او را بست و خلیفه همان طور که با موکبی با شکوه به جامع ایوب آمده بود، به قصرش بازگشت.[1]
عبد الحمید زمانی به خلافت رسید که دولت عثمانی غرق در بدهی های خارجی بود؛ بدهی هایی که مبلغ آن به 5/2 میلیارد لیره عثمانی می رسید. هم چنین او می بایست در برابر تهدیدات دول خارجی دست به اقداماتی بزند. به همین دلیل برای حل این دشواری ها، وی شماری از متخصصان مسائل مالی اروپایی را به کار گرفت.
عبد الحمید بزرگترین سلطان عثمانی در دوره انحطاط این دولت است که بی تردید اقدامات مهمی در زمینه های مختلف برای جلوگیری از نابودی و انحلال این دولت انجام داد؛ جز آن که شرایط و توطئه های بین المللی و صهیونیستی و ناسیونالیستی مانع تأثیر اقدامات او گردید.»[2]
پی‌نوشت‌ها:
[1] . اسماعیل سرهنگ، تاریخ الدوله العثمانیه، ص 356.
[2] . رسول جعفریان، دولت عثمانی از اقتدار تا انحلال، ص 155- 156.
/ج
