تیروکمان یکی از قدیمیترین هنرهایی است که هنوز تمرین میشود . این تاریخچه نه تنها شما را به سفر تکامل تدریجی تیروکمان میبرد ، بلکه با تاریخچه انسانها نیز آشنا میسازد که به طور قطع هردو اینها بهم پیوسته و متصل هستند . شواهد باستانی بودن این ورزش در سراسر جهان پیدا شده ، حتی در استرالیا که کمان هم استفاده نمیشده است.
اگرچه احتمال می رسد تاریخچه تیراندازی به دوران سنگی (در حدود 000/20 سال قبل از میلاد ) برسد . مردمان باستان در مصر چگونگی استفاده از تیروکمان را برای شکار و جنگ دست کم از 5000 سال پیش میدانستند .
در 1200 سال قبل از میلاد شکارچیان عهد باستان از اقلیتهای آسیایی و سوری با استفاده از این کمان های سبک در درشکه های دواسبه جنگی به رقیبانی سرسخت در جنگهای خاورمیانهای تبدیل شده بودند . همسایگانشان آشوریها امپراطوری باستان در جنوب غربی آسیا از تیراندازی در همه جا زیاد استفاده میکردند . آنها تیرها را از انواع جنس های مختلف میساختند : پی ، شاخ و چوب . آنها هم چنین یک خم کوچک تیز به کمان میدادند که بسیار قدرتمندتر و کوتاهتر از نوع فعلی آن است که حمل آن برای تیرانداز بر پشت اسب شان بهتر بود . در چین تاریخچه تیراندازی به سلسله شنگ به سال 1766 تا 1027 قبل از میلاد میرسد . درشکه های دواسبه جنگی در آن زمان با یک تیم سه نفره مردان که شامل راننده ، نیزه زن و تیرانداز بود ، وارد جنگ میشدند . در طی روی کارآمدن سلسله چو 1027 تا 256 قبل از میلاد ، افراد اصیل در زمین بازی ، مسابقات تیراندازی را به همراه موسیقی و فرستادن دروردهای باشکوه به انجام میرساندند . تیراندازی متمدن چین از قرن ششم به ژاپن معرفی شد که اثرات آن بعدها شامل آئین ، رسوم و تکنیک ها نیز شد .
یکی از هنرهای اساسی ژاپنی که به طور معمول شناخته شده بود کایوجا تسو (kyujutsu) (هنر کمان) که امروزه به عنوان کایودو (kyudo) که ادامه دهنده سنتهای پیش است شناخته می شود . بعد از مراسم عبادت ، تیراندازی با حرکات سنجیده به هدف 36 سانتیمتری که در قطر دایره واقع است از فاصله 28 متری پرتاپ می شود . اندازه کمان 21/2 متر است و نوارهای نازک شده از جنس چوب یانی هندی تهیه می شود . در دوره یونانیان ـ رومیان ، کیان برای شکار و کارهای برجسته استفاده می شده است البته به جز جنگ بنابر گفته رومیان آنان دارای تیراندازی با روش دیگر تا قرن پنجم بوده اند که تیراندازیشان به وسیله ترکه هایی بوده که از جلوی سینه پرتاپ می شده اند ، در عوض تیراندازی از جلوی صورت دارای دقت و پرتاپ بیشتری است . اغلب ، حریفانشان دارای مهارتهای بهتری بودند . به عنوان مثال پارتیزانها به عنوان اسب سوار مهارتهای آویزان کردن خود را از اسب در حالیکه اسب شان چهار سفل می تاخت به سمت عقب تیراندای می کردند را به دست آورده بودند .
خاور میانه ای ها برتری خود را در وسایل تیر و کمان و تکنیک در تیراندازی را برای قرنها به دست آورده بودند . آنها با کمانهای آشوریها ((Assyrians و پار تی ها (Parthians) ، آتیلا (Attila) و هان (Hun) و تیراندازان ترکیه ای (Turkish) با نتیجه بخشهای زیادی از آسیا (Asia) و اروپا (Europe) به سربازان صلیبی جواب دادند . برای آمریکائیان بومی ، کمان هم وسیله امرارمعاش و هم هستی و وجودشان قبل و در طی روزهایی که انگلیسی ها و سپس آمریکایی ها مستعمره شان را تاسیس کنند ، بود . هنوز این موضوع در بعضی از کشورهای قاره آفریقا وجود دارد.
منبع : www.akairan.com
اگرچه احتمال می رسد تاریخچه تیراندازی به دوران سنگی (در حدود 000/20 سال قبل از میلاد ) برسد . مردمان باستان در مصر چگونگی استفاده از تیروکمان را برای شکار و جنگ دست کم از 5000 سال پیش میدانستند .
در 1200 سال قبل از میلاد شکارچیان عهد باستان از اقلیتهای آسیایی و سوری با استفاده از این کمان های سبک در درشکه های دواسبه جنگی به رقیبانی سرسخت در جنگهای خاورمیانهای تبدیل شده بودند . همسایگانشان آشوریها امپراطوری باستان در جنوب غربی آسیا از تیراندازی در همه جا زیاد استفاده میکردند . آنها تیرها را از انواع جنس های مختلف میساختند : پی ، شاخ و چوب . آنها هم چنین یک خم کوچک تیز به کمان میدادند که بسیار قدرتمندتر و کوتاهتر از نوع فعلی آن است که حمل آن برای تیرانداز بر پشت اسب شان بهتر بود . در چین تاریخچه تیراندازی به سلسله شنگ به سال 1766 تا 1027 قبل از میلاد میرسد . درشکه های دواسبه جنگی در آن زمان با یک تیم سه نفره مردان که شامل راننده ، نیزه زن و تیرانداز بود ، وارد جنگ میشدند . در طی روی کارآمدن سلسله چو 1027 تا 256 قبل از میلاد ، افراد اصیل در زمین بازی ، مسابقات تیراندازی را به همراه موسیقی و فرستادن دروردهای باشکوه به انجام میرساندند . تیراندازی متمدن چین از قرن ششم به ژاپن معرفی شد که اثرات آن بعدها شامل آئین ، رسوم و تکنیک ها نیز شد .
یکی از هنرهای اساسی ژاپنی که به طور معمول شناخته شده بود کایوجا تسو (kyujutsu) (هنر کمان) که امروزه به عنوان کایودو (kyudo) که ادامه دهنده سنتهای پیش است شناخته می شود . بعد از مراسم عبادت ، تیراندازی با حرکات سنجیده به هدف 36 سانتیمتری که در قطر دایره واقع است از فاصله 28 متری پرتاپ می شود . اندازه کمان 21/2 متر است و نوارهای نازک شده از جنس چوب یانی هندی تهیه می شود . در دوره یونانیان ـ رومیان ، کیان برای شکار و کارهای برجسته استفاده می شده است البته به جز جنگ بنابر گفته رومیان آنان دارای تیراندازی با روش دیگر تا قرن پنجم بوده اند که تیراندازیشان به وسیله ترکه هایی بوده که از جلوی سینه پرتاپ می شده اند ، در عوض تیراندازی از جلوی صورت دارای دقت و پرتاپ بیشتری است . اغلب ، حریفانشان دارای مهارتهای بهتری بودند . به عنوان مثال پارتیزانها به عنوان اسب سوار مهارتهای آویزان کردن خود را از اسب در حالیکه اسب شان چهار سفل می تاخت به سمت عقب تیراندای می کردند را به دست آورده بودند .
خاور میانه ای ها برتری خود را در وسایل تیر و کمان و تکنیک در تیراندازی را برای قرنها به دست آورده بودند . آنها با کمانهای آشوریها ((Assyrians و پار تی ها (Parthians) ، آتیلا (Attila) و هان (Hun) و تیراندازان ترکیه ای (Turkish) با نتیجه بخشهای زیادی از آسیا (Asia) و اروپا (Europe) به سربازان صلیبی جواب دادند . برای آمریکائیان بومی ، کمان هم وسیله امرارمعاش و هم هستی و وجودشان قبل و در طی روزهایی که انگلیسی ها و سپس آمریکایی ها مستعمره شان را تاسیس کنند ، بود . هنوز این موضوع در بعضی از کشورهای قاره آفریقا وجود دارد.
منبع : www.akairan.com