حسب حالی ننوشتی و شد ایّامی چند

تفسیر عرفانی
1.روزگاری طولانی سپری شد و شرح حال خودت را برای ما ننوشتی.حال آیا یک فرد آشنا و رازدار پیدا می شود تا به وسیله ی او بتوانم چند پیام برای تو بفرستم؟
2.در توان ما نیست که به درگاه معشوقی برسیم که دارای چنین مقام بلندی است، مگر اینکه لطف و توجه شما شامل حال ما گردد و چند قدمی به سوی ما بیایی.
3.وقتی فصل بهار فرارسید و می از خم به سبو ریخته شد تا آماده ی نوشیدن شود و گل، نقاب غنچه را از چهره ی خود کنار زد و شکفت، فرصت را غنیمت بشمار و به عیش و شادی بپرداز و چند جام شراب بنوش.
4.شربتی مرکب از قند و گلاب، علاج دل بیمار ما نیست، بلکه بهتر است معجون و شربتی تازه که قند و گلابش بوسه ای از لب یار و چند دشنام از او است، به من بدهی که دوای درد عشق من همین شربت است.
5.ای زاهد عافیت طلب!حال که ناچاری از کوچه ی رندان عبور کنی، احتیاط کن تا دامن پاک خود را به سلامت از اینجا بیرون کشی و هوشیار باش تا مصاحبت و معاشرت با این رسوایان، تو را خراب نکند و آبروی تو را بر باد ندهد.
6.شایسته است که وقتی تمام عیب ها و بدی های شراب را گفتی، هنر و خوبی های آن را نیز بگویی و درست نیست که به خاطر هوی و هوس مردم جاهل و نادان، عقل و دانش را منکر شوی.
7.ای درویشان و رهروان کوی عشق!خدا نسبت به شما لطف دارد و شما را یاری خواهد کرد.از عده ای انسان های حقیر و حیوان صفت انتظار لطف و بخشش نداشته باشید.
8.پیر میکده با رند عاشق پیشه و مست خود چه پند و سخن نیکویی در میان گذاشت و گفت که هرگز ماجرای دل عاشق و سوخته ی خود را به بی خبران از عشق که خاک و بی تجربه اند، در میان مگذار و بازگو نکن.
9.حافظ در اشتیاق دیدار چهره ی زیبا و بی مثال تو سوخت.ای به کام رسیده و خوشبخت!به عاشقی که از وصال تو ناکام مانده اند، عنایت و توجهی بنما.