روز هجران و شب فُرقت یار آخر شد

تفسیر عرفانی
1.دوران فرق و شب دوری از معشوق به پایان رسید؛ تفّالی زدن که فال خوب و نیکویی آمد؛ چرا که در این هنگام ستاره ی سعد از درجه ی طالع من گذشت و سرانجام به مرادم رسیدم.تأثیر منفی ستاره گذشت و کارهای من به سامان شد.
2.فصل پاییز به خاطر وجود درختانی با برگ های زیبا و رنگارنگ و میوه های دلپذیر آن نسبت به فصول دیگر فخر فروشی می کرد، اما هنگامی که باد بهاری آمدن فصل بهار را گوشزد کرد، این همه ناز و تفاخرش به پایان رسید.
3.خدا را سپاس که سعادت و نیکبختی به ما روی آورد و به یُمن بزرگی و عظمت مقام گل، غرور و تکبّر باد سرد زمستانی شکسته شد و شکوه و عظمت خار هم به پایان رسید و فصل زیبای بهار فرا رسید.
4.به صبح امید که مدت زمانی در پرده ی اسرار غیب خلوت گزیده و پنهان شده بود، مژده بده که شب تار و ظلمانی به پایان رسیده و او می تواند از پس پرده بیرون بیاید.
5.همه ی آن آشفتگی ها و پریشان حالی های شب غم عشق که گرفتارش بودم، در پناه زلف سیاه و زیبای معشوق به پایان رسید.
6.روزگار آن قدر نسبت به من بی وفا و بد عهد بوده است که هنوز هم باور نمی کنم که داستان غم فراق از یار به یمن وصال با او و برخورداری از لذت همنشینی با او تمام شده است.
7.ای ساقی!از توجه و لطفی که نسبت به من روا داشتی، سپاسگزارم، جامت همیشه پر شراب باد؛ زیرا با چاره اندیشی تو پریشانی و سردرد و خماری از بین رفت و به پایان رسید.
8.هر چند هیچ کس به حافظ عنایتی نداشت و برای او ارزش قایل نبود، ولی خدا را شکر که درد و رنج فراوان غم عشق سرانجام به پایان رسید.
مرحوم دکتر غنی احتمال می دهد که این غزل به سر آمدن حکومت پر جور و ستم امیر پیر حسین در شیراز و غلبه یافتن شاه شیخ ابواسحاق اشاره دارد.