آموزش مهارتهای زندگی به کودک
پرسش :
کدام یک از مهارتهای زندگی باید به کودک آموزش داده شود؟
پاسخ :
در درجه اول ما باید مهارتهایی که کودک باید خودش آنها را انجام دهد، یعنی مهارتهای خودکفایی را به او آموزش دهیم. مهارتهایی که کودکان دبستانی می توانند از آن برخوردار باشند، مراقبتهای بهداشتی از خودشان است. یک کودک دبستانی قادر است به تنهایی حمام برود، قادر است دندانهایش را مسواک بزند، قادر است غذا بخورد، قادر است اسباب و وسایلش و اتاقش را مرتب کند. اینها مهارتهایی است که کودکان در این سن باید بیاموزند و انجام بدهند. شاید بسیاری از والدین به غلط و ندانسته برای فرزندانشان کارهایی را انجام بدهند که خود او قادر به انجام آنهاست. این روش درست نیست. ما باید بدانیم که فرزندمان قادر به انجام چه فعالیتهایی است. اگر می تواند کاری را انجام دهد، حتما باید خودش انجام بدهد.
یکی دیگر از مهارتهایی که کودکان باید در این سن از آن برخوردار باشند، احساس مسئولیت است. احساس مسئولیت کردن را از همان کودکی به فرزندانمان آموزش بدهیم. باید از موارد بسیار کوچک و ابتدایی شروع کنیم. از همان کودکی باید مسئولیت نگهداری و مراقبت از وسایل شخصی خودش را بر عهده بگیرد. اگر وسیله ای را در جایی گذاشت و گم شد، مسئولیت آن با خودش است. یا تکالیف مدرسه اش را باید خودش انجام بدهد، و اگر انجام نداد مسئولیت پاسخگویی به آموزگار با خودش است. پس به جای کودک کاری انجام نمی دهیم. مسئولیتها را به او واگذار می کنیم، اما به این شرط که این مسئولیتها در حیطه تواناییهای فرزندمان باشد. نباید از او انتظار داشته باشیم کاری را انجام دهد که از توانش خارج است. در این مورد والدین باید به سن و جنس کودک و شرایط زندگی او توجه داشته باشند.
منبع: پاسخ به والدین، دکتر سیما فردوسی، تهران: انتشارات صابرین، چاپ سیزدهم، 1394.
در درجه اول ما باید مهارتهایی که کودک باید خودش آنها را انجام دهد، یعنی مهارتهای خودکفایی را به او آموزش دهیم. مهارتهایی که کودکان دبستانی می توانند از آن برخوردار باشند، مراقبتهای بهداشتی از خودشان است. یک کودک دبستانی قادر است به تنهایی حمام برود، قادر است دندانهایش را مسواک بزند، قادر است غذا بخورد، قادر است اسباب و وسایلش و اتاقش را مرتب کند. اینها مهارتهایی است که کودکان در این سن باید بیاموزند و انجام بدهند. شاید بسیاری از والدین به غلط و ندانسته برای فرزندانشان کارهایی را انجام بدهند که خود او قادر به انجام آنهاست. این روش درست نیست. ما باید بدانیم که فرزندمان قادر به انجام چه فعالیتهایی است. اگر می تواند کاری را انجام دهد، حتما باید خودش انجام بدهد.
یکی دیگر از مهارتهایی که کودکان باید در این سن از آن برخوردار باشند، احساس مسئولیت است. احساس مسئولیت کردن را از همان کودکی به فرزندانمان آموزش بدهیم. باید از موارد بسیار کوچک و ابتدایی شروع کنیم. از همان کودکی باید مسئولیت نگهداری و مراقبت از وسایل شخصی خودش را بر عهده بگیرد. اگر وسیله ای را در جایی گذاشت و گم شد، مسئولیت آن با خودش است. یا تکالیف مدرسه اش را باید خودش انجام بدهد، و اگر انجام نداد مسئولیت پاسخگویی به آموزگار با خودش است. پس به جای کودک کاری انجام نمی دهیم. مسئولیتها را به او واگذار می کنیم، اما به این شرط که این مسئولیتها در حیطه تواناییهای فرزندمان باشد. نباید از او انتظار داشته باشیم کاری را انجام دهد که از توانش خارج است. در این مورد والدین باید به سن و جنس کودک و شرایط زندگی او توجه داشته باشند.
منبع: پاسخ به والدین، دکتر سیما فردوسی، تهران: انتشارات صابرین، چاپ سیزدهم، 1394.
