علت محدودیت حرکتی آرنج بعد از شکستگی و دررفتگی
پرسش :
مادرم دو ماه پیش بدلیل زمین خوردن دچار شکستگی و در رفتگی آرنج دست راستش شد به دلیل بیماری دیابتش عمل جراحی انجام ندادند. سه هفته بعد از بازشدن اتل و فیزیوتراپی و کلی نرمش آرنج ایشان فقط ۹۰ درجه باز میشه و احساس بی حسی در انگشتانش داره و وقتی چیزی دستش میگیره میلرزه ناگفته نماند دچار عارضه استخوان اضافه شده است.
پاسخ :
پاسخ از آقای دکتر مهرداد منصوری، متخصص ارتوپدی:
شکستگی های داخل مفصلی آرنج بسیار مهم هستند. این شکستگی ها باید به درستی جااندازی شوند وگرنه مفصل دچار آرتروز و ساییدگی خواهد شد. اغلب شکستگی های داخل مفصلی آرنج برای جااندازی نیاز به عمل جراحی بصورت جااندازی باز و تثبیت شکستگی به توسط پیچ و پلاک دارند. با این حال تصمیم به نوع درمان فقط بر پایه نوع شکستگی و محل آن و شدت جابجایی آن نیست.
یکی از عوامل مهم موثر بر تصمیم پزشک به انتخاب نوع درمان وضعیت سلامتی و یا بیماری های زمینه است که ممکن است همراه با شکستگی وجود داشته باشد. دیابت بیماری است که میتواند موجب بروز عوارض زیادی در حین درمان شکستگی بیمار شود. وقتی دیابت در یک فرد مسن وجود دارد و این وضعیت در بیماری است که دچار یک شکستگی خرد شده آرنج شده است ممکن است پزشک تصمیم به درمان غیر جراحی شکستگی بگیرد.
در این نوع درمان بدون توجه به شکستگی، فیزیوتراپی بیمار هرچه زودتر شروع شده تا بیمار بتواند حداقل یک دامنه حرکتی قابل قبول در مفصل آرنج بدست آورد. در این نوع درمان مسلما دامنه حرکتی مفصل طبیعی نخواهد شد ولی انتظار میرود به حدی برسد که وی بتواند فعالیت های روزمره خود را انجام دهد.
در صورت محدودیت دامنه حرکتی توصیه میشود فیزیوتراپی همچنان ادامه یابد. البته منظور از فیزیوتراپی رفتن روزانه بیمار به یک مرکز و استفاده از چند دستگاه برای گرم کردن و بی درد کردن مفصل نیست. هدف عمده فیزیوتراپی در این بیماران انجام نرمش های طبی برای بدست آوردن دامنه حرکتی مناسب در مفصل است.
بیحسی در انگشت دست نشانه صدمه عصب اولنار است. در صورتی که این بیحسی پس از گذشت سه ماه از زمان شکستگی بهتر نشود ممکن است نیاز به انجام عمل جراحی برای آزاد سازی عصب باشد.
ایجاد استخوان اضافه هم از عوارض شکستگی های آرنج است. پزشک معالج برای پیشگیری از ایجاد آن از داروهای ضد التهاب مانند ایندومتاسین استفاده میکند. با این حال در صورتیکه این استخوان های اضافه ایجاد شوند و موجب محدودیت حرکتی در مفصل آرنج گردند ممکن است نیاز شود تا با توسل به عمل جراحی خارج شوند.
منبع: ایران ارتوپد
پاسخ از آقای دکتر مهرداد منصوری، متخصص ارتوپدی:
شکستگی های داخل مفصلی آرنج بسیار مهم هستند. این شکستگی ها باید به درستی جااندازی شوند وگرنه مفصل دچار آرتروز و ساییدگی خواهد شد. اغلب شکستگی های داخل مفصلی آرنج برای جااندازی نیاز به عمل جراحی بصورت جااندازی باز و تثبیت شکستگی به توسط پیچ و پلاک دارند. با این حال تصمیم به نوع درمان فقط بر پایه نوع شکستگی و محل آن و شدت جابجایی آن نیست.
یکی از عوامل مهم موثر بر تصمیم پزشک به انتخاب نوع درمان وضعیت سلامتی و یا بیماری های زمینه است که ممکن است همراه با شکستگی وجود داشته باشد. دیابت بیماری است که میتواند موجب بروز عوارض زیادی در حین درمان شکستگی بیمار شود. وقتی دیابت در یک فرد مسن وجود دارد و این وضعیت در بیماری است که دچار یک شکستگی خرد شده آرنج شده است ممکن است پزشک تصمیم به درمان غیر جراحی شکستگی بگیرد.
در این نوع درمان بدون توجه به شکستگی، فیزیوتراپی بیمار هرچه زودتر شروع شده تا بیمار بتواند حداقل یک دامنه حرکتی قابل قبول در مفصل آرنج بدست آورد. در این نوع درمان مسلما دامنه حرکتی مفصل طبیعی نخواهد شد ولی انتظار میرود به حدی برسد که وی بتواند فعالیت های روزمره خود را انجام دهد.
در صورت محدودیت دامنه حرکتی توصیه میشود فیزیوتراپی همچنان ادامه یابد. البته منظور از فیزیوتراپی رفتن روزانه بیمار به یک مرکز و استفاده از چند دستگاه برای گرم کردن و بی درد کردن مفصل نیست. هدف عمده فیزیوتراپی در این بیماران انجام نرمش های طبی برای بدست آوردن دامنه حرکتی مناسب در مفصل است.
بیحسی در انگشت دست نشانه صدمه عصب اولنار است. در صورتی که این بیحسی پس از گذشت سه ماه از زمان شکستگی بهتر نشود ممکن است نیاز به انجام عمل جراحی برای آزاد سازی عصب باشد.
ایجاد استخوان اضافه هم از عوارض شکستگی های آرنج است. پزشک معالج برای پیشگیری از ایجاد آن از داروهای ضد التهاب مانند ایندومتاسین استفاده میکند. با این حال در صورتیکه این استخوان های اضافه ایجاد شوند و موجب محدودیت حرکتی در مفصل آرنج گردند ممکن است نیاز شود تا با توسل به عمل جراحی خارج شوند.
منبع: ایران ارتوپد
