امکان تحقق الگوی حکومت حضرت مهدی علیه السلام قبل از ظهور
پرسش :
آیا الگوی حکومت حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) و افراد آن قبل از ظهور تحقق می‌یابد؟
پاسخ :
در قرآن به بعضی از افراد و گروه‌ها در زمان‌هایی، با عبارت‌های (أُولئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ) (1)، (أُولئِکَ هُمُ الرَّاشِدُونَ)(2)، (أُولئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ)(3) اشاره کرده و سیمای افرادی را برجسته و قاطعانه مطرح نموده است. این افراد نمونه، در زمان حکومت حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) به صورت کامل و تشکل یافته، اداره زمین را بر عهده خواهند داشت؛ البته رسیدن به آن مرحله نیازمند تلاش فراوان است که منتظران حقیقی باید خود را برای آن مراحل آماده کنند.
مثلاً اسلام به ما می‌فرماید که ماه رمضان را روزه بگیرید، شاید با تقوا بشوید: (لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ).(4) این بدان معناست که برای رسیدن به تقوای احتمالی سی روز گرسنگی لازم است. اکنون منتظران برای رسیدن به تقوای قطعی، آن هم جمعی و همیشگی باید چگونه رفتار کنند؟
بر اساس بعضی روایات کسانی که منتظر امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) هستند، باید خود را برای زندگی ساده‌ای آماده کنند؛ یعنی زندگی خود را روی شمعک بیاورند: «فَالیستَعد لِلفَقر».(5)
در دعای ماه شعبان المعظم می‌خوانیم: «خدایا! به من توفیق بده به شکرانه نعمت‌هایی که دارم، آن گونه به فقرا و محرومین بدهم که با آن‌ها در یک رده قرار بگیریم؛ «وَ ارزُقنی مُواساتَ مَن قَتَّرتَ علیهِ مِن رِزقِک بِما وَسَّعَت عَلی مِن فَضلِکَ».(6)
شاید بخشی از برنامه‌های حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) جهت اجرای عدالت، گرفتن اموال کسانی باشد که به ناحق پول‌دار شده‌اند و نیز تقسیم کردن آن اموال بین فقرا باشد؛ همان گونه که در زندگی حضرت امیر (علیه السلام) می‌خوانیم که ایشان در زمان حکومت حتی اسب اسب‌داران را نیز مشمول زکات دانست و فرمود: «امسال زکات گندم؛ جو؛ گاو و گوسفند برای فقرا کافی نیست و اسب‌داران نیز باید مبلغی در قالب زکات کمک کنند.»
این نکته امتحانی است از سوی خداوند متعال که در مواردی باید انسان از فراوانی نعمت هم استفاده نکند؛ همان گونه که در قرآن می‌خوانیم: طالوت که فرمانده منصوب خداوند متعال در لشکر حق بود، به پیروانش گفت: «شَرِبَ مِنْهُ فَلَیسَ مِنِّی وَ مَنْ لَمْ یطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّی»؛(7) «هر کس از آن بخورد از ما نیست و هر کسی نخورد از ماست؛ (إِلاَّ مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِیدِهِ).(8) «البته با کف دست لبی تر کردن جایز است.»
آری! گاهی سفره بیت المال باز است و کسانی که زهد پیشه کردند و از آن کناره گرفتند، حزب الله واقعی هستند: «مَنْ لَمْ یطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّی»؛(9) کسانی که از آن سوء استفاده کردند و برای خود و نزدیکانشان بساط کامیابی راه انداختند، از مدار حق خارجند و در مورد آیه قبل کسانی که آب خوردند از زمره لشکریان حق به دورند. کسانی فقط لبی‌تر کرده‌اند، این‌ها نه جزء «مِنِّی» و نه جزء «فَلَیسَ مِنِّی»؛(10) هستند بلکه افراد متوسطی می‌باشند.
پی‌نوشت‌ها:
1. سوره بقره (2)، آیه 157
2. سوره حجرات (49)، آیه 7
3. سوره زمر (39)، آیه 33
4. سوره بقره (2)، آیه 183
5. بحارالانوار، ج 64، ص 247
6. همان، ج 87، ص 20
7. سوره بقره (2)، آیه 249
8. همان
9. همان
10. همان
منبع: جهت نما (چهل پرسش و پاسخ مهدوی)، محسن قرائتی، ناشر: انتشارات بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود (علیه السلام)، چاپ دوم، تابستان 1393.
در قرآن به بعضی از افراد و گروه‌ها در زمان‌هایی، با عبارت‌های (أُولئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ) (1)، (أُولئِکَ هُمُ الرَّاشِدُونَ)(2)، (أُولئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ)(3) اشاره کرده و سیمای افرادی را برجسته و قاطعانه مطرح نموده است. این افراد نمونه، در زمان حکومت حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) به صورت کامل و تشکل یافته، اداره زمین را بر عهده خواهند داشت؛ البته رسیدن به آن مرحله نیازمند تلاش فراوان است که منتظران حقیقی باید خود را برای آن مراحل آماده کنند.
مثلاً اسلام به ما می‌فرماید که ماه رمضان را روزه بگیرید، شاید با تقوا بشوید: (لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ).(4) این بدان معناست که برای رسیدن به تقوای احتمالی سی روز گرسنگی لازم است. اکنون منتظران برای رسیدن به تقوای قطعی، آن هم جمعی و همیشگی باید چگونه رفتار کنند؟
بر اساس بعضی روایات کسانی که منتظر امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) هستند، باید خود را برای زندگی ساده‌ای آماده کنند؛ یعنی زندگی خود را روی شمعک بیاورند: «فَالیستَعد لِلفَقر».(5)
در دعای ماه شعبان المعظم می‌خوانیم: «خدایا! به من توفیق بده به شکرانه نعمت‌هایی که دارم، آن گونه به فقرا و محرومین بدهم که با آن‌ها در یک رده قرار بگیریم؛ «وَ ارزُقنی مُواساتَ مَن قَتَّرتَ علیهِ مِن رِزقِک بِما وَسَّعَت عَلی مِن فَضلِکَ».(6)
شاید بخشی از برنامه‌های حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) جهت اجرای عدالت، گرفتن اموال کسانی باشد که به ناحق پول‌دار شده‌اند و نیز تقسیم کردن آن اموال بین فقرا باشد؛ همان گونه که در زندگی حضرت امیر (علیه السلام) می‌خوانیم که ایشان در زمان حکومت حتی اسب اسب‌داران را نیز مشمول زکات دانست و فرمود: «امسال زکات گندم؛ جو؛ گاو و گوسفند برای فقرا کافی نیست و اسب‌داران نیز باید مبلغی در قالب زکات کمک کنند.»
این نکته امتحانی است از سوی خداوند متعال که در مواردی باید انسان از فراوانی نعمت هم استفاده نکند؛ همان گونه که در قرآن می‌خوانیم: طالوت که فرمانده منصوب خداوند متعال در لشکر حق بود، به پیروانش گفت: «شَرِبَ مِنْهُ فَلَیسَ مِنِّی وَ مَنْ لَمْ یطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّی»؛(7) «هر کس از آن بخورد از ما نیست و هر کسی نخورد از ماست؛ (إِلاَّ مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِیدِهِ).(8) «البته با کف دست لبی تر کردن جایز است.»
آری! گاهی سفره بیت المال باز است و کسانی که زهد پیشه کردند و از آن کناره گرفتند، حزب الله واقعی هستند: «مَنْ لَمْ یطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّی»؛(9) کسانی که از آن سوء استفاده کردند و برای خود و نزدیکانشان بساط کامیابی راه انداختند، از مدار حق خارجند و در مورد آیه قبل کسانی که آب خوردند از زمره لشکریان حق به دورند. کسانی فقط لبی‌تر کرده‌اند، این‌ها نه جزء «مِنِّی» و نه جزء «فَلَیسَ مِنِّی»؛(10) هستند بلکه افراد متوسطی می‌باشند.
پی‌نوشت‌ها:
1. سوره بقره (2)، آیه 157
2. سوره حجرات (49)، آیه 7
3. سوره زمر (39)، آیه 33
4. سوره بقره (2)، آیه 183
5. بحارالانوار، ج 64، ص 247
6. همان، ج 87، ص 20
7. سوره بقره (2)، آیه 249
8. همان
9. همان
10. همان
منبع: جهت نما (چهل پرسش و پاسخ مهدوی)، محسن قرائتی، ناشر: انتشارات بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود (علیه السلام)، چاپ دوم، تابستان 1393.
