در اين گونه موارد بايد ديد هدف از اين روابط چيست و چگونه رابطه‏‌اى مورد نظر است. البته وقتى از هدف و انگيزه سخن مى‏‌گوييم، مقصود آن چيزى نيست كه خود شخص در همان لحظه فكر مى‏‌كند، چرا كه بسيارى از كارهاى ما تحت تأثير انگيزه‌‏هاى ناخودآگاه است و تأثير ناخودآگاه، امروزه در مباحث روان‏شناسى و روان‏كاوى امرى مسلم قلمداد مى‏‌شود. زمانى كه رابطه با نامحرم صرفا جنبه‏‌ى كارى يا علمى دارد، نه تنها چنين روابط غير حضورى، بلكه روابط حضورى نيز اشكال ندارد. مثال بارز آن در روابط معلم و شاگرد در مدارس و دانشگاه‌‏‍‌هاست. در بيش‏تر موارد، هر دو طرف بحث مى‌‏دانند كه مسأله‌‏شان صرفا يك مسأله‌‏ى علمى است و فقط مى‏‌خواهند مشكل علمى آنان حل شود. چنين روابطى نه فقط در دانشگاه‌‏ها، بلكه در حوزه‏‌هاى علميه نيز رايج است و همگان به راحتى و بى‏‌هيچ اشكالى آن را درک مى‌كنند. اما همين كه مى‌‏گوييم «رابطه با نامحرم»، معلوم مى‏‌شود مطلب، فقط يك مسأله‌‏ى علمى يا شغلى نيست، بلكه هدف ديگرى دارد.
به تعبير ديگر، انسان هر كارى انجام مى‏‌دهد، انگيزه و هدفى دارد و سؤال اين است كه هدف و انگيزه از اين «ارتباط با نامحرم» چيست؟ اگر هدف، همان جنس مخالف بودن او است، معلوم مى‌‏شود كه عامل آن قوه شهويه يا همان شهوت‏رانى است و اگر قبول كرديم كه شهوت‏رانى در مسيرى غير از مسير صحيح خود خطاست، اين جا نيز همان طور است. فقط نكته‌‏اى كه بايد بدان افزود اين است كه گاهى لطمه‌‏اى كه روابط غير حضورى مى‌‏زند، اگر بيش‏تر از روابط حضورى نباشد، كم‏تر نيست. زيرا انسان قوه‏‌ى خيال دارد و بسيارى از انحرافات از همين تخيلات باطل سرچشمه مى‌‏گيرد؛ گاه شهوت‏رانى‏‌هايى كه با تهيج قوه‌‏ى خيال آغاز مى‌‏شوند، به مراتب شديدتر از شهوت‏رانى‏‌هايى هستند كه از تحريک حسى آغاز شده باشند.
متأسفانه بايد اذعان كنيم كه بسيارى از فيلم‏سازان غربى به اين مطلب پى برده‌‏اند و لذا در سال‏‌هاى اخير، بسيارى از فيلم‏‌هاى مبتذلى كه وارد بازار مى‌‏شود، ديگر به نشان دادن كامل صحنه‌‏هاى جنسى نمى‏‌پردازند، بلكه صحنه‏‌ها را تا چند لحظه قبل و چند لحظه بعد نشان مى‌‏دهند تا افراد با نيروى تخيل خود، آن بخش از صحنه را بازسازى كنند. متأسفانه، خطر چنين فيلم‌هايى به مراتب شديدتر از فيلم‏‌هايى است كه صحنه‌‏ها را كامل نشان مى‏‌دهند، زيرا تأثير اين بازسازى به دليل وقوع آن در درون ذهن خود بيننده، بسيار بيش‏تر و ماندگارى‌‏اش بسيار شديدتر است. و اين دليل روشنى است براى اثبات اين موضوع كه گاه روابط غير حضورى نيز مى‌‏توانند تا اين اندازه مخرب واقع شوند.
اكنون بايد گفت وقتى دوستى در قالب نامه‏‌نگارى و اينترنت و... است، فكر و ذهن انسان به فردى از جنس مخالف مشغول مى‏‌شود و فعاليت قوه‌‏ى خيال (خيال‌‏پردازى) در اين زمينه آغاز مى‏‌گردد و اين جا به جاى اين كه از راه ديدن و لمس كردن، شهوت تحريک شود، همان تحريک از راه خيال‏‌پردازى حاصل مى‌‏شود و به همان دليل كه تحريک شهوت جز در محدوده‏‌ى معين یعنی ازدواج، خطاست. اين ارتباط با نامحرم از راه نامه‌‏نگارى و اينترنت و... نيز خطا مى‌‏باشد.