متجاوز به حقوق دیگران مستحق سرزنش است
امام علی علیه السلام فرمودند:
لَا یُعَابُ الْمَرْءُ بِتَأْخِیرِ حَقِّهِ إِنَّمَا یُعَابُ مَنْ أَخَذَ مَا لَیْسَ لَهُ.
آنکه در گرفتن حق خود کوتاهی کند سرزنش نمی شود بلکه آنکه به حق دیگری تجاوز نموده سرزنش خواهد شد.
نهج البلاغه، حکمت 157
شرح حدیث:
متجاوز به حقوق دیگران در هر مذهب و مرامی سرزنش شده است حتی آنهایی که معتقد به مبدا و معاد نیستند. تجاوزگر به حقوق ملت ها را محکوم می کنند وجدان های بیدار در دنیا کم نیستند وقتی ببینند ملتی مظلوم واقع شده و بر حقوق مسلمش تعدی می شود در هر کجای عالم باشند فریاد اعتراض برمی آورند.
قرآن فریاد زن و دادخواهی به ویژه در همین مورد جایز دانسته است.
لَا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ وَکَانَ اللَّهُ سَمِیعًا عَلِیمًا(1)
خداوند دوست ندارد که کسی با صدای بلند بدگویی کند مگر آنکه به او ظلم شده باشد و خدا شنوا و آگاه است.
آنهایی که ظلم ظالمان و متجاوزین را توجیه می کنند بدانند که روزی دامنه تجاوز آنها به آنها نیز می رسد و حقشان پایمال می گردد و هر چه فریاد کنند دادرسی نخواهند داشت.
امام صادق علیه لاسلام فرمود:
مَن عَذَرَ ظالِماً بِظُلمِهِ سَلَّطَ الله عَلَیهِ مَن یَظلِمُهُ فَاِن دَعالَم یُستَجَب لَهُ وَ لمَ یَاجُرهُ اللهُ عَلی ظُلامَتِهِ (2)
هر که برای ستم ستمکاران عذر و بهانه بتراشد و آن را توجیه کند خداوند بر او کسی را مسلط گرداند که ستمش کند و آنگاه دعا کند دعایش مستجاب نشود و برای ستمیکه بر او می شود نیز خداوند اجر و پاداش ندهد.
پی نوشت:
1- نساء 148
2- کافی ج 2 ص 334
منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت،1390.
قرآن فریاد زن و دادخواهی به ویژه در همین مورد جایز دانسته است.
لَا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ وَکَانَ اللَّهُ سَمِیعًا عَلِیمًا(1)
خداوند دوست ندارد که کسی با صدای بلند بدگویی کند مگر آنکه به او ظلم شده باشد و خدا شنوا و آگاه است.
آنهایی که ظلم ظالمان و متجاوزین را توجیه می کنند بدانند که روزی دامنه تجاوز آنها به آنها نیز می رسد و حقشان پایمال می گردد و هر چه فریاد کنند دادرسی نخواهند داشت.
امام صادق علیه لاسلام فرمود:
مَن عَذَرَ ظالِماً بِظُلمِهِ سَلَّطَ الله عَلَیهِ مَن یَظلِمُهُ فَاِن دَعالَم یُستَجَب لَهُ وَ لمَ یَاجُرهُ اللهُ عَلی ظُلامَتِهِ (2)
هر که برای ستم ستمکاران عذر و بهانه بتراشد و آن را توجیه کند خداوند بر او کسی را مسلط گرداند که ستمش کند و آنگاه دعا کند دعایش مستجاب نشود و برای ستمیکه بر او می شود نیز خداوند اجر و پاداش ندهد.
پی نوشت:
1- نساء 148
2- کافی ج 2 ص 334
منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت،1390.