حرص، بردگی دائمی است
امام علی علیه السلام فرمودند:
الطَّمَعُ رِقٌّ مُؤَبَّدٌ.
حرص و طمع، بردگی دائمی است.
نهج البلاغه، حکمت 171
شرح حدیث:
اولین بردگی که دائمی هم هست بردگی نفس و خواهش دل است آدم حریص غلام و بنده چیزی است که در درونش هست و هیچ وقت ارضاء نمی شود.
چه اسارتی بدترا ز این که شخص حریص مدام از درون غصه می خورد که چرا بیشتر ندارد و برای به دست آوردن اموال بیشتر خودخوری می کند.
آنکه برده انسانی شده حداقل در تنهایی خود و هنگام خلوت احساس آزادی می کند اما آدم حریص در خلوت خود و هنگام تنهایی نیز برده صفت رذیله حرص است و حتی در خواب هم او را رها نمی کند و خواب های آشفته می بیند.
امام علیه السلام نیز فرمود:
الحَریصُ اَسیرُ مَهانَهٍ لا یُفَکُّ اُسرُهُ (1)
حریص اسیری زبون است که از بند اسارت هرگز آزاد نمی شود.
پی نوشت:
1- غرر الحکم 1370
منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت،1390.
چه اسارتی بدترا ز این که شخص حریص مدام از درون غصه می خورد که چرا بیشتر ندارد و برای به دست آوردن اموال بیشتر خودخوری می کند.
آنکه برده انسانی شده حداقل در تنهایی خود و هنگام خلوت احساس آزادی می کند اما آدم حریص در خلوت خود و هنگام تنهایی نیز برده صفت رذیله حرص است و حتی در خواب هم او را رها نمی کند و خواب های آشفته می بیند.
امام علیه السلام نیز فرمود:
الحَریصُ اَسیرُ مَهانَهٍ لا یُفَکُّ اُسرُهُ (1)
حریص اسیری زبون است که از بند اسارت هرگز آزاد نمی شود.
پی نوشت:
1- غرر الحکم 1370
منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت،1390.
