روز سخت انتقام مظلوم از ظالم
امام علی علیه السلام فرمودند:
یَوْمُ الْمَظْلُومِ عَلَی الظَّالِمِ أَشَدُّ مِنْ یَوْمِ الظَّالِمِ عَلَی الْمَظْلُومِ.
روز انتقام گیری مظلوم از ظالم سخت تر است از روزی که بر مظلوم گذشت.
نهج البلاغه: حکمت 233
شرح حدیث:
با یک مقایسه کوتاه درباره روزهای دنیا و آخرت مطلب روشن می شود روزهای دنیا
بیست و چهار ساعت روز آخرت پنجاه هزار سال فِی یَومٍ کاَن مقدارُهُ الفَ سَنَةٍ؛
روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است.(1)
حالا در این روزهای دنیا مظلوم زیر شکنجه و اذیت و حق کشی ظالم قرار میگیرد. اما کوتاه است ولی روز انتقام گیری مظلوم از ظالم سخت تر است چون هر روزش پنجاه هزار سال و عذابش سخت تر از عذاب دنیاست.
الَّذِی یَصْلَی النَّارَ الْکُبْرَی ثُمَّ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحْیَی؛
آن کسی که در آتش بزرگ دوزخ وارد می شود در آن نه می میرد و نه زنده می شود.(2)
وَ یَومَ یَعَضُّ الظّالِمُ عَلی یَدَیهِ؛
روزی که ظالم دستان خویش را بگزد آری ندامت ظالم در صحنه قیامت خود شکنجه و عذاب است برای او.(3)
امام علیه السلام در جای دیگر فرمودند:
لِظّالمِ غَدَاً یَکفِیهِ عَضُّهُ یَدَیهِ؛
فردای قیامت ستمگر را همین کیفر بس که دو دست خویش همی گزد.(4)
پینوشتها:
1- سوره معارج، آیه 4
2- سوره اعلی، آیه 12 و 13
3- سوره فرقان، آیه 37
4- بحارالانوار، ج 77، ص397
منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت،1390.
بیست و چهار ساعت روز آخرت پنجاه هزار سال فِی یَومٍ کاَن مقدارُهُ الفَ سَنَةٍ؛
روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است.(1)
حالا در این روزهای دنیا مظلوم زیر شکنجه و اذیت و حق کشی ظالم قرار میگیرد. اما کوتاه است ولی روز انتقام گیری مظلوم از ظالم سخت تر است چون هر روزش پنجاه هزار سال و عذابش سخت تر از عذاب دنیاست.
الَّذِی یَصْلَی النَّارَ الْکُبْرَی ثُمَّ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحْیَی؛
آن کسی که در آتش بزرگ دوزخ وارد می شود در آن نه می میرد و نه زنده می شود.(2)
وَ یَومَ یَعَضُّ الظّالِمُ عَلی یَدَیهِ؛
روزی که ظالم دستان خویش را بگزد آری ندامت ظالم در صحنه قیامت خود شکنجه و عذاب است برای او.(3)
امام علیه السلام در جای دیگر فرمودند:
لِظّالمِ غَدَاً یَکفِیهِ عَضُّهُ یَدَیهِ؛
فردای قیامت ستمگر را همین کیفر بس که دو دست خویش همی گزد.(4)
پینوشتها:
1- سوره معارج، آیه 4
2- سوره اعلی، آیه 12 و 13
3- سوره فرقان، آیه 37
4- بحارالانوار، ج 77، ص397
منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت،1390.