بزرگ ترین عیب

امام علی علیه‌ السلام فرمودند:

أَکْبَرُ الْعَیْبِ أَنْ تَعِیبَ مَا فِیکَ مِثْلُهُ.

بزرگ ترین عیب آن است که چیزی را بد بدانی که خود بدان مبتلا هستی.

نهج البلاغه: حکمت 345

چون این حرکت دقیقا فریب و نیرنگ است به راستی چگونه بعضی به خود جرات می دهند گناهی که خود مرتکب می شوند دیگران را از همان گناه نهی کنند این نوع افراد مصداق بارز نفاق و دورویی هستند امام علیه السلام در موارد مختلف چهره این قماش اشخاص را بسیار روشن بیان فرموده اند:

رَجُلٌ مُنافِقٌ مُظْهِرٌ لِلْإِیمانِ، مُتَصَنِّعٌ بِالْإِسْلامِ، لا یَتَاءَثَّمُ وَ لا یَتَحَرَّجُ؛

مرد دو رو و منافقی که اظهار ایمان نموده و خود را به آداب اسلام نمودار می سازد از گناه پرهیز نکرده و باک از نافرمانی خدا ندارد.(1)

حضرت علی علیه السلام در یکی از نامه های خود می نویسند که رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم به من فرمودند:

أَخَافُ عَلَیْکُمْ کُلَّ مُنَافِقِ اَلْجَنَانِ عَالِمِ اللِّسَانِ یَقُولُ مَا تَعْرِفُونَ وَ یَفْعَلُ مَا تُنْکِرُونَ؛

من بر شما می ترسم از هر منافق و دورویی که دانای به زبان است می گوید آنچه را که می پسندید و به جا می آورد آنچه را که ناشایسته می دانید.(2)

هست آیین دو بینی ز هوس
قبله عشق یکی باشد و بس

پی‌نوشت‌ها:
1- نهج البلاغه، خطبه 201
2- نهج البلاغه، نامه 27

منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت، 1390.