چگونه اختلال شخصیت اسکیزوئید را تشخیص دهیم؟

مبتلایان به اختلال شخصیت اسکیزوئید معمولاً ازدواج نمی کنند.
 

چکیده: اختلال شخصیت اسکیزوئید یکی از اختلال جدی شخصیت بوده که معمولاً برای اطرافیان فرد مبتلا، آزار دهنده است. اسکیزوئیدی ها معمولاً تمایلی به برقراری ارتباط صمیمانه با دیگران نداشته و واکنش های هیجانی بسیار ضعیفی دارند. در این مقاله سعی نموده ایم به صورت مختصر و مفید به اصلی ترین مشخصه های این اختلال شخصیت بپردازیم. با ما همراه باشید.

تعداد کلمات 1042/ تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه

اختلال شخصیت اسکیزوئید یکی از اختلالات شخصیت است که مشخصه آن رفتارهای اجتماعی عجیب و غریب و غیر عادی است که در طیف وسیعی از موقعیت ها و روابط تکرار می شوند. بسیاری از افرادی که به این اختلال دچارند، عملکرد نسبتاً خوبی در زندگی دارند، بنابراین از هر نوع اختلال در مورد خود بی اطلاع هستند. با این حال فقدان علاقه و عدم توانایی برای حفظ روابط میان فردی برای این افراد رنج آور شده و نیازمند درمان خواهد بود. شناخت علائم و سمپتوم های اختلال شخصیت اسکیزوئید می تواند به شما کمک کند تا این اختلال را در خود و یا دیگران تشخیص دهید.
 

الف. ترجیح می دهد کارهایش را به تنهایی انجام دهد. افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید ترجیح می دهند کارها و فعالیت هایشان را به صورت انفرادی انجام دهند. این افراد برای تحصیل و کار معمولاً رشته هایی همچون ریاضیات و یا برنامه نویسی را انتخاب می کنند، زیرا می توانند این قبیل کارها را به صورت انفرادی انجام دهند.
فرد اسکیزوئید در یک گروه معمولاً نقش "پیرو" را بازی نموده و از رهبری گروه اجتناب می کند.
شغل های مورد علاقه این قبیل افرد کار در آزمایشگاه، کتابخانه و کارهایی است که در شیفت شب انجام می شوند (مانند نگهبانی).
 
ب. فقدان شدید انگیزه. یکی از علائم اختلال شخصیت اسکیزوئید، عدم انگیزه و میل برای رسیدن به اهداف تعیین شده است. این مشکل رفتاری در افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید ممکن است منجر به عملکرد ضعیف تحصیلی و یا شغلی گردد. ممکن است این افراد بدون هیچ علت مشخصی از کار خود استعفا دهند.
اسکیزوئیدیها هم نسبت به انتقادات و هم تحسین ها کاملاً بی تفاوت هستند.
معمولاً این افراد هیچ تلاشی برای رقابت و پیشی گرفتن از دیگران انجام نمی دهند. بنابراین با وجود دقت در انجام کارها، معمولاً وضعیت تحصیلی و شغلی خیلی موفقی نخواهند داشت.
 
ج. به شدت خیال پردازی می کنند. مبتلایان به این اختلال شخصیت معمولاً فانتزی ها و خیال پردازی های پیچیده ای داشته و وقت زیادی را صرف خیالبافی می کنند. با این حال آن ها به تفاوت میان خیلبافی ها و زندگی واقعی خود آگاهی دارند.
چنین خیال پردازی هایی بر عملکرد این افراد تأثیر گذار خواهد بود.
 
د. تفریحات خاص خود را دارند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید احتمالاً بیشتر وقت خود را صرف تفریحاتی خواهند کرد که امکان انجام انفرادی آن ها نیز وجود دارد، مانند بازی های رایانه ای و یا ساخت یک ماکت. همچنین این افراد کارهایی را که معمولاً افراد به صورت گروهی انجام می دهند را، مانند رفتن به سینما و یا استادیوم ورزشی، به صورت انفرادی و تکی انجام می دهد.
اسکیزوئیدی ها از انجام فعالیت های جمعی مانند ورزش های گروهی و یا رفتن به باشگاه، اجتناب می کنند.
اگر به هر طریقی مجبور باشند به عضویت یک گروه درآیند، از هدایت و رهبری گروه خودداری کرده و احتمالاً فعالیت و تکلیفی را انتخاب می کنند که انجام آن بدون کمک دیگران ممکن باشد.
 
ه. عاطفه ضعیفی دارند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید، معمولاً تحت هیچ شرایطی هیجانات خود را ابراز نمی کنند و اغلب در مورد هیچ موضوعی اظهار نظر خاصی ارائه نمی دهند. معمولاً به این افراد سیب زمینی گفته می شود چرا که حتی در موقعیت های اورژانسی و یا غم انگیز و یا موقعیت های شادی آور مانند تولد نوزاد جدید، عکس العمل هیجانی متناسبی از خود بروز نمی دهند.
همچنین اسکیزوئیدی ها به هیجانات دیگران نیز عکس العمل خاصی نشان نمی دهند و حتی از آن جا که خودشان به شخصه چنین هیجاناتی را تجربه نکرده اند، از درک این هیجانات در دیگران نیز غافلند.
 
و. برای تشخیص اسکیزوئید به سن فرد توجه داشته باشید. احتمال تشخیص اسکیزوئید در بزرگسالان بیش از کودکان است، زیرا در سن بزرگسالی علائم شخصیت اسکیزوئید به صورت کامل در فرد نهادینه خواهند شد. با این حال اگر علائم اسکیزوئید در یک کودک بیش از یک سال استمرار داشت، ممکن است بتوان این اختلال شخصیت را در مورد او تشخیص داد.
همچنین این نکته را مد نظر داشته باشید که ابتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید هم در مردان و هم در زنان محتمل است ولی تعداد اسکیزوئیدی های مرد بیش از زنان است.

 
 

الف. توجه به دوستی ها و رفاقت ها. افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید معمولاً دوستان اندکی داشته و یا اصلاً دوستی ندارند و برای پیدا کردن دوست نیز اقدامی نمی کنند. از سویی اگر رفاقتی هم داشته باشند، کاملا تصنعی بوده و فاقد هر گونه ارتباط عاطفی است.
به طور کلی اسکیزوئیدی ها هیچ علاقه ای نسبت به روابط دوستانه و نزدیک از خود نشان نمی دهند.  
برخی نظریه ها می گویند که مبتلایان به اختلال شخصیت اسکیزوئید ممکن است به داشتن دوستی های صمیمیانه علاقه داشته باشند ولی ترجیح می دهند به جای صرف انرژی برای تأمین انتظارات اجتماعی، اوقاتشان را در تنهایی سپری کنند.
 
ب. معمولاً وارد روابط عاشقانه نمی شوند. مبتلایان به اختلال شخصیت اسکیزوئید به ندرت در روابط عاشقانه درگیر می شوند. این افراد معمولاً ازدواج نمی کنند و تمایلی به اشتراک گذاری زندگی خود با دیگران ندارند.
اسکیزوئیدی ها تقریباً همیشه تنها زندگی می کنند و یا تا بزرگسالی با والدینشان می مانند.
این افراد هیچ علاقه ای به روابط جنسی نداشته و از انجام آن احساس لذت و رضایت نمی کنند.
 
ج. به روابط خانوادگی شان توجه کنید. مبتلایان به اختلال شخصیت اسکیزوئید حتی با اعضای خانواده به جز بستگان درجه یک خود نیزروابط نزدیک و صمیمانه ای ندارند. حتی رابطه آن ها با بستگان درجه یک نیز مشروط و ساختارمند است.
 

اختلال شخصیت اسکیزوئید به برخی اختلالات دیگر از جمله اختلالات طیف اوتیسم، اختلال شخصیت اجتنابی، اختلال اضطراب اجتماعی و برخی مشکلات روانشناختی دیگر، شباهت دارد. پس لازم است برای تشخیص دقیق این اختلال و به عبارت تخصصی برای تشخیص افتراقی اختلال شخصیت اسکیزوئید از دیگر اختلالات، به یک متخصص رواندرمانی مراجعه کنید.