ترس در کودکان، انواع، علائم، علت و درمان آن (بخش سوم)

دعوای والدین در کودک اضطراب زیادی تولید می‌کند و کودک را آماده می‌کند تا با کوچکترین اتفاقی، از موضوعات گوناگون بترسد.
 

چکیده : کودکان همیشه از مسائلی ترس دارند اما اینکه چگونه در هنگام ترس با کودک خود برخورد کنیم مسئله ای است که اهمیت بسیار زیادی دارد و می تواند تاثیر مهمی در رفتار وی داشته باشد. با ما همراه باشید.

تعداد کلمات 1448 / تخمین زمان مطالعه 7 دقیقه

۲. باید کودک و ترس‌هایش را مسخره کرده و کودک را به‌خاطر ترس‌هایش تحقیر کنید. هر زمان که می‌توانید کودک را برای ترس‌هایش دست بیندازید. کودک را در موقعیتی شوک‌آور قرار دهید تا بترسد، آنگاه شما به قیافه ترسیده و وحشت‌زده او بخندید. بهانه‌تان هم آن باشد که با این کار، ترس کودک فرو می‌ریزد. مثلا اگر کودک از مورچه می‌ترسد، مورچه‌ای را بر روی او بیندازید و یا اینکه اگر از تاریکی می‌ترسد، وقتی در اتاقی تنها است، چراغ‌ها را ناگهان خاموش کنید و هر چقدر هم که شما را صدا کرد، جواب ندهید.

۳. هیچ اطلاعاتی درباره موضوعات ترس کودک، به او ندهید. اگر کودک از بیماری می‌ترسد، نباید درباره بیماری و چگونگی بهبود و روند درمان به او اطلاعات بدهید. اگر رعد و برق او را می‌ترساند، هیچ توضیحی درباره چگونگی ایجاد رعد و برق به او ندهید. تا جای ممکن از گفتگو با کودک و دادن اطلاعات درست و موثق درباره ترس‌هایش پرهیز کنید.

۴. در برابر ترس‌های کودک صبور نبوده و تلاش کنید ترس‌های کودک را به‌سرعت از بین ببرید.

۵. کودک را تنبیه کنید. این تنبیهات می‌تواند فیزیکی و یا عاطفی باشد. هر زمان کودک کار ناشایستی که با استانداردهای شما مطابق نیست انجام داد، او را از محبت خود برای مدتی محروم کنید. قهر کردن با کودک و بی‌توجهی به او تنبیهی است که باعث می‌شود کودک به‌شدت بترسد و همواره نگران قهر کردن و یا بی‌توجهی شما باشد. میزان ترسی که تنبیه بدنی برای کودک ایجاد می‌کند نیز بر همگان واضح است. در صورت اعمال هر کدام از تنبیهات فیزیکی و یا روانی، کودک آنچنان ترسیده می‌شود که همواره نگران است مبادا کاری کند که مطابق استانداردهای شما نباشد.

۶. در صورتی که کودک از چیزی می‌ترسد، او را به‌خاطر ترسش تنبیه کنید. به‌طور مثال اگر کودک شما از تاریکی ترسیده است، به او بگویید: «اگر دفعه دیگه به من بگویی از تاریکی می‌ترسم، می‌اندازمت تو انباری تاریک که تا صبح اونجا باشی».

۷. ایجاد ترس در کودک به‌واسطه ایجاد احساس گناه روش دیگری است برای آنکه یک کودک ترسو و مضطرب داشته باشید. به‌طور مثال اگر کودک با آلت تناسلی خود بازی می‌کند و یا آنکه کنجکاوی‌های جنسی نشان می‌دهد، برای آنکه او را از این کار برحذر دارید، او را تهدید کنید که خداوند از این کار خشمگین می‌شود و او به جهنم می‌رود. جهنم جایی است که خداوند همه انسان‌های بد را به آنجا می‌فرستد. طریق دیگر آن است که هر زمان کودک شیطنت می‌کند و یا حرف شما را گوش نمی‌دهد، بگویید: «آخر این کارهای تو من را می‌کشد». البته اگر قیافه آدم‌های مریض را بگیرید، ببشتر اثر می‌گذارد و احساس گناه و ترس بیشتری تولید می‌کند. قلب خود را بگیرید و بنشینید. آنگاه بگویید بالاخره یکروز از دست کارهای تو می‌میرم. این رفتار باعث می‌شود کودک همیشه نگران مرگی باشد که خود را مقصر آن می‌داند.

۸. تغییرات زیاد در زندگی، احساس عدم امنیت به کودک می‌دهد. هر چقدر جنبه‌های بیشتری از زندگی‌تان در حال تغییر باشد، کودک شما احساس امنیت کمتری می‌کند. تعویض مداوم خانه (باعث می‌شود کودک دوستان قبلی خود را از دست بدهد)، عدم ثبات در روابط زناشویی و جنگ و جدال‌های روزانه، بی‌نظمی در ساعت‌های خواب و بیداری و زمان غذا خوردن، روابط متغیر با دوستان و بستگان، همگی باعث می‌شود کودک دنیا را مکانی بی‌ثبات و غیرقابل اتکا در نظر بگیرد. این کودکان همواره نگران آینده هستند. در بزرگسالی در اوج ثروت، نگران فقیر شدن هستند. در صورتی که رابطه عاطفی خوبی نیز داشته باشند، همواره نگران تمام شدن رابطه هستند. از دید آنها هیچ ثباتی وجود ندارد.

۹. هیچوقت کودک را برای چیزی از قبل آماده نکنید. به‌طور مثال اگر می‌خواهید کودک ۲ ساله خود را پیش مادربزرگ یا خاله تنها بگذارید، بهتر است ابتدا او را به چیزی سرگرم کنید و پنهان از دید او از خانه خارج شوید. نباید به او توضیح بدهید و یا او را از رفتن خود باخبر کنید. اگر قرار است او را نزد دکتر ببرید که قرار است آمپول بزند، نباید از قبل توضیحی به او بدهید. بهتر است او را بی‌خبر از آنکه به کجا قرار است برود، لباس پوشانده و به مطب دکتر ببرید. حتی می‌توانید به او بگویید که به خانه مادربزرگ می‌روید، در حالیکه می‌دانید قرار است کودک به دکتر رفته و آمپول بزند. اگر مادر و یا پدر قرار است برای مدتی به سفر بروند، بهتر است این موضوع را ناگهان و در لحظه رفتن به کودک بگویند. نباید از قبل کودک را اندک اندک در جریان بگذارند. و یا اگر مادر قرار است برای یک هفته در بیمارستان بستری شود، بهتر است به بهانه خرید کردن به بیرون برود و برنگردد. این رفتار، ترس و دلهره دائمی در کودک ایجاد می‌کند و او همیشه نگران از دست دادن نزدیکان خود خواهد بود.

۱۰. دعوای والدین در کودک اضطراب زیادی تولید می‌کند و کودک را آماده می‌کند تا با کوچکترین اتفاقی، از موضوعات گوناگون بترسد. تا می‌توانید در جلوی کودک دعوا و جر و بحث کنید و اختلافات خود را جلوی کودک مطرح کنید، اما نحوه آشتی کردن خود را هیچوقت به کودک نشان ندهید. در اینصورت کودک درباره‌ی رابطه شما که مهمترین تاثیر را بر روی زندگی او خواهد گذاشت، هیچ تصویر روشنی و مطمئنی ندارد و در دلهره دائم بسر می‌برد.

۱۱. دائما درباره خطرات محیط به کودک هشدار دهید. باید به کودک نشان دهید که به چه میزان نگران امور یا پیشامدهای غیرمترقبه زندگی هستید. درباره موضوعات آتی باید همواره نگران باشید و این نگرانی را به کودک منتقل کنید. کودک باید احساس کند که کنترل امور در دست شما نیست و هر آن ممکن است مشکلی برای شما یا خانواده پیش بیاید. ممکن است ورشکست شوید، طلبکارها شما را به زندان بیندازند، تصادف کنید و یا به بلایای طبیعی گرفتار شوید. این را در کلام و رفتارتان می‌توانید نشان دهید. در هنگام رانندگی بگویید جاده چقدر لغزنده است و ممکن است ماشین سر بخورد و تصادف کنید، احتمال ریزش کوه خیلی زیاد است بهتر است از این منطقه زودتر رد شویم. زمانی که کودک به کوچه می‌رود، او را دائما از دزدیده شدن و یا مورد آسیب قرار گرفتن می‌ترسانیم. این حرف‌ها باعث می‌شود کودک درباره محیط اطراف خود و آینده نگران باشد و همواره از یک اتفاق ناگوار و یا مورد صدمه قرار گرفتن از سمت اطرافیان ترس داشته باشد.

۱۲. برای اعمال نظم و انضباط، از تهدید استفاده کنید. مثلا اگر کودک شما داروی خود را نمی‌خورد، به او بگویید: «اگر دارو نخوری حتماً می‌میری» یا آنکه «اگر غذای خودت را نخوری، می‌گم دکتر ابراهیمی بیاد آمپول بهت بزنه»، «کوچه پُر از افراد بد و بچه دزد است، حالا خودت می‌دونی».

۱۳. کودکان نسبت به ناتوانی مالی والدین به‌سرعت حساس و نگران می‌شوند. بنابراین به کودک بگویید اگر زیاد خرج کند دیگر پول نخواهید داشت و فقیر می‌شوید. هر زمان کودک خواسته زیادی از شما داشت و مثلا در خیابان بعد از دیدن یک اسباب‌بازی آن را از شما درخواست کرد، برای آنکه او را منصرف کنید به او بگویید که بی‌پول هستید و اگر آن اسباب‌بازی را بخرید، دیگر پول اجاره خانه را نخواهید داشت. هر چقدر بیشتر نگران این امور باشید و بیشتر آن را بیان کنید، کودک نگران‌تر و ترسوتری خواهید داشت.

۱۴. او را دائما در معرض اخبار سیاسی، جنگ‌ها، فاجعه‌های طبیعی و یا فیلم‌ها و برنامه‌های ترسناک قرار دهید. تلویزیون خانه را هیچ زمان خاموش نکنید و اجازه دهید بی‌هدف و بدون هیچگونه برنامه‌ریزی به نمایش برنامه‌های خود بپردازد. اگر کودک در معرض اخبار بدی قرار گرفت، بدون هیچگونه توضیحی از آن رد شوید و درباره آن با کودک گفتگو نکنید.

۱۵. تا می‌توانید از کودک خود انتظارات سطح بالا داشته باشید. به هیچ چیزی قانع نشوید، همیشه بیشتر از او طلب کنید. اگر کودک از شما پرسید آیا از من راضی هستید؟، باید به او بگویید «می‌توانستی بهتر از این هم باشی». هیچوقت ابراز رضایت کامل از کودک نکنید. نسبت به عملکرد کودک در مدرسه بسیار سختگیر باشید. همواره عملکرد بالاتر و بهتری را از او طلب کنید. او باید بهترینِ مدرسه در درس، ورزش، هنر و هر چیز دیگری باشد. به تلاش کودک اهمیتی ندهید بلکه به نتیجه اهمیت بدهید. مهم نیست کودک چقدر زحمت کشیده است، آنچه مهم است این است که آیا نمره موردنظر شما را به‌دست آورده است؟ همواره عملکرد کودک را مورد انتقاد قرار دهید و ایرادات کارش را به او بگویید تا اصلاح شود.

ادامه دارد...

منبع : dr-sanaie.com