ترس در کودکان، انواع، علائم، علت و درمان آن (بخش چهارم)

منشا بسیاری از ترس های کودک عدم اطمینان درباره مهر و محبت والدین است.
 

چکیده : بچه ها ممکن است به دلیل تفاوت های شخصیتی و ارثی بعضی بی باک تر و بعضی دیگر محافظه کارتر به دنیا بیایند اما هیچ کدام ترسو زاییده نمی شوند. پس اولین کاری که در کمک به کودک برای غلبه بر ترسش باید انجام دهید، توجه به علت یا نقطه آغاز ترس های او است. با ما همراه باشید.

تعداد کلمات 1361 / تخمین زمان مطالعه 7 دقیقه

۱۶. علاوه بر مورد بالا، بهتر است استانداردها و معیارهای خود را روشن بیان نکنید. به‌طور مثال، یک روز که حال تان خوب است و سرحال هستید، اگر کودک چیزی را شکست، بگویید عیبی ندارد و به او بخندید. روز دیگری که خسته هستید و حوصله هیچکس را ندارید، سر او داد بزنید که «مواظب باش، نزدیک بود ظرف از دستت بیفتد». در اینصورت کودک نمی‌داند چه چیزی شما را خوشحال می‌کند و چه چیزی ناراحت. بهتر است در رفتار خود ثبات نداشته باشید و بر اساس حال و احوال درونی خودتان با کودک رفتار کنید. مطمئن باشید کودک در اینصورت همیشه نگران بازخورد رفتار شما است و در بزرگسالی نیز همیشه می‌ترسد دیگران درباره او چه فکر می‌کنند و چه بازخوردی نشان می‌دهند. او همیشه نگران است که آیا رفتار او باعث خوشحالی دیگران است یا ناراحتی.

۱۷. از کودک باید بسیار محافظت کنیم. نباید بگذاریم کودک دست به‌کاری بزند تا مبادا خطری او را تهدید کند. به‌طور مثال، نباید اجازه دهیم به ما در پهن کردن و جمع کردن میز غذا کمک کند، زیرا ممکن است زمین بخورد و یا آنکه چیزی از دستش بیفتد و به خودش آسیب بزند. در صورتی که قصد دارد دوچرخه‌سواری یاد بگیرد، باید خطرات این کار را به او گوشزد کنیم و به او بگوییم که شاید زمین خورده و آسیب ببیند. برای داشتن یک کودک ترسو و بدون اعتماد به‌نفس، شما نباید اجازه بدهید کارهای سخت را کودک به‌تنهایی انجام دهد، بلکه شما باید کارها را برای او انجام دهید. اگر نگران هستید که کاری را به‌ تنهایی درست انجام دهد، نگرانی و فکر خود را به او بگویید.

۱۸. اگر کودک از چیزی می‌ترسد، باید کودک را کاملاً از آن چیز دور نگاه دارید. به‌طور مثال، اگر کودک از سگ می‌ترسد، نباید اجازه بدهیم هیچ سگی با او برخورد داشته باشد تا مبادا دیدن سگ او را بترساند. همیشه باید مسیرهایی را انتخاب کنیم که کودک هیچ سگی را نبیند.

۱۹. از کودک بخواهید تنها طبق آنچه شما و یا معلمین مدرسه به او می‌گویند، رفتار کند. هیچگونه کار و یا فکری را که طبق قوانین و چارچوب‌های از پیش مشخص شما نیست، تایید نکنید. به کارها و افکار خلاقانه کودک که برای شما آشنا نیست و مخالف افکار و باورهای شما است، بدون فکر کردن و گفتگو کردن درباره آن جواب نه بدهید. در اینصورت کودک از ترس تایید نشدن همواره مطابق اصول و باورهای اطرافیان رفتار خواهد کرد و هیچگونه خلاقیتی از خود بروز نخواهد داد. بنابراین شما برای کارهای عجیب و خارج از عرف او (البته از دیدگاه شما) به دردسر نخواهید افتاد.

۲۰. نکته‌ی مهمتر از همه موارد فوق آن است که الگوی کامل ترس برای کودک باشید. اگر کودک ما ببیند که ما از تاریکی، حیوان، تنهایی و … می‌ترسیم، مسلما او نیز خیلی زود این الگو را یاد می‌گیرد. والدین برای کودک معیار معتبر و قابل وثوقی هستند. بنابراین در حضور کودک ترس‌های خود را نشان دهید.
 

منشا بسیاری از ترس های کودک عدم اطمینان درباره مهر و محبت والدین است. والدین ابراز محبت خود به کودک را بدون قید و شرط ابراز نمی کنند. کودک احساس می کند که تنها در صورتی که به حرف های والدین گوش دهد، نظم و انضباط مورد نظر انها را رعایت کند، درسخوان باشد، باعث افتخار والدین شود و…نگاه والدین او را دوست می دارند در غیر اینصورت او را بطرق مختلف از محبت خود محروم می کنند از جمله با تنبیه، بی اعتنایی و بی توجهی، کم کردن میزان محبت و نگاه های سرد و سنگین، دور کردن کودک از خود از طریق روش تایم اوت، قهر کردن با کودک و روش های دیگری که همگی نشانه بی قید و شرط نبودن محبت کودک است.

در صورتی که کودک احساس کند بدون قید و شرط دوست داشته می شود و دوست داشته شدن او ارتباطی به نوع رفتار، افکار و احساساتش ندارد انگاه می تواند به والدین خود اعتماد کامل کند و از طریق اعتماد به والدین به خودش و توانایی هایش و نیز به دنیا می تواند اعتماد کند. کودکی که احساس کند والدینش بدون شرط او را دوست دارند دچار ترس نخواهد شد زیرا همواره یک حامی قوی را در کنار خود احساس می کند. همانند یک فرد مومن به خداوند. به میزانی که اعتماد فرد مومن به خداوند بیشتر است ترس های او نیز کمتر می باشد. این احساس اعتماد را والدین با پذیرش و دوست داشتن بی قید و شرط کودک به او می دهند.

۱. اولین قدم آن است که درباره ترس‌های کودک صحبت کنید. اجازه بدهید کودک احساس ترس خود را بیان کند. زمانی که کودک می‌تواند درباره ترسش و شدت آن با دیگران گفتگو کند، مقداری از بار منفی احساساتش را تخلیه می‌کند. احساسات وقتی در قالب کلمات بیان می‌شوند، شدت احساسات منفی را کاهش می‌دهند. هرچقدر هم که ترس کودک برای شما غیر واقعی به‌نظر برسد، ولکن باید آگاه باشید که برای کودک کاملاً واقعی و جدی است. به هیچ وجه ترس کودک را کوچک و بی‌اهمیت جلوه ندهید و سعی نکنید با شوخی و خنده از موضوع عبور کنید و یا موضوع را از ترس کودک عوض کنید.
بسیاری از والدین ترس را یک ویژگی بد و ناپسند محسوب می‌کنند و به‌همین دلیل واکنش‌های تندی نسبت به کودک نشان می‌دهند. گویی کودک کار بدی کرده است که ترسیده است. در حالیکه باید آگاه باشیم و باور داشته باشیم که ترس یک احساس و هیجان طبیعی است. مانند عشق، خشم و غم. کارکرد ترس تضمین بقای انسان است و نباید آن را احساسی که باید حذف شود، نادیده گرفته شود و یا آنکه مورد شماتت قرار گیرد در نظر گرفت. احساس ترس علاوه بر طبیعی بودن، قوی نیز می‌باشد و با انکار والدین از بین نمی‌رود.

۲. لازم است تا در برابر ترس کودک صبور باشید. قرار نیست ترس در کودک یک شبه از بین برود. در صورتی که باور داشته باشید ترس یک واکنش طبیعی است و نه یک چیز ناپسند، آنوقت راحت‌تر با آن کنار خواهید آمد و صبوری بیشتری نشان می‌دهید. در نتیجه برای از بین رفتن ترس کودک، صبوری به‌خرج داده و گام به گام به پیش می‌روید. باور داشته باشید که به تناسب رشد ذهنی کودک، ترس‌هایی در او شکل می‌گیرند که با رفتار مناسب شما و تکامل بیشتر مغز به‌راحتی از بین می‌روند.

۳. بعضی از ترس‌ها به‌دلیل وقوع اتفاقات و حوادث در کودک به‌وجود می‌آید. به‌طور مثال، کودکی که بر اثر نیش زنبور از هرگونه حشره‌ای می‌ترسد و یا کودکی که بر اثر تجربه زلزله از هرگونه حادثه طبیعی هراسناک است. گروهی دیگر از ترس‌ها ارتباطی به علت خود ندارند. به‌طور مثال، کودکی که ترس از تاریکی، حیوانات و تنهایی را نشان می‌دهد، ممکن است علت آن طلاق والدین یا تغییر محل سکونت و از دست دادن دوستان باشد. صحبت کردن با کودک درباره ترسش می‌تواند به پیدا کردن علت ترس کودک منجر شود.
برای پیدا کردن علت ترس در کودک سعی کنید از منظر کودک به موضوع نگاه کنید. حمید ۳ ساله هر زمان در اتاق روی تخت خودش گذاشته می‌شد، شروع به گریه کرده و می‌گفت می‌ترسد که هیولا به اتاق بیاید. پس از چند شب گفتگو، پدر حمید کوچولو روی تخت او قرار گرفت و بعد از اینکه چراغ را خاموش کرد متوجه شد لباس‌هایی که بر روی رخت‌آویز قرار دارد، در شب مانند یک انسان غول‌پیکر دیده می‌شود. بعد از اینکه جای لباس‌ها عوض شد، ترس حمید کوچولو از بین رفت. سعی کنید دلیل را از چشم یک کودک بنگرید. آنوقت شاید بتوانید علت ترس را در کودک خود پیدا کنید.

ادامه دارد...

منبع : dr-sanaie.com