همه چیز در مورد میگرن (بخش دوم)

چکیده: میگرن از بیماری های شایع مغز و اعصاب است که مشخصه اساسی آن سردردهای ناتوان کننده است. در بخش اول این مقاله به برخی روش های تشخیصی و درمانی این بیماری آزار دهنده پرداختیم. در این بخش نیز به برخی داروهای مفید و درمان های غیر دارویی خواهیم پرداخت. با ما همراه باشید.

تعداد کلمات 1033 / تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه

ج. داروی ایندومتاسین را امتحان کنید. ایندومتاسین یک داروهای ضد التهاب غیر استروئیدیِ شبیه آسپیرین و ایبوپروفن است؛ با این حال این دارو علاوه بر اشکال خوراکی، به صورت شیاف نیز در دسترس است. این دارو برای تسکین حالت تهوع ناشی از حملات میگرنی نیز ممکن است مفید باشد. می توانید در هنگام مراجعه به پزشک از او بخواهید در صورت صلاحدید، این دارو را برای شما تجویز کند.
 
د. داروهای خانواده تیرپتان را امتحان کنید. داروهای تریپتان از جمله سوماتریپتان (ایمیترکس) و زولمیتریپتان (زومیگ) برای درمان میگرن تجویز می شوند. تریپتان ها با مسدود کردن مسیرهای درد در مغز و از طریق منقبض کردن رگ های خونی، به تسکین دردهای میگرنی کمک می کنند و در قالب قرص، اسپری بینی و داروهای تزریقی موجود هستند. اگر سردردهای میگرنی شما شدید و یا همیشگی باشد، ممکن است پزشک این نوع داروها را برای شما تجویز کند.
در صورت داشتن سابقه حملات و یا سکته های قلبی، مصرف این دارو برای شما مجاز نخواهد بود.
مصرف همزمان  تریپتان ها با SSRI ها (مهارکننده‌های بازجذب سروتونین) و یا SNRI ها  (مهارکننده‌های بازجذب نوراپی نفرین)، ممکن است مشکلی جدی به نام سندروم سروتونین را موجب گردد.
اگر شما یک داروی ضد افسردگی مانند زولوفت و یا دولوکستین (سیمبالتا) مصرف می کنید، در مورد مصرف تریپتان ها حتماً با پزشک خود مشورت کنید.
ترکسیمت، مسکنی متفاوت است که از ترکیب دو داروی سوماتریپتان و ناپروکسن تولید شده است و به نظر می رسد اثر بخشی بالایی داشته باشد.
 
ه. داروی های ارگوت. این داروها نیز برای سردردهای میگرنی تجویز می شوند اما به نظر می رسد اثربخشی ارگوت ها در مقایسه با تریپتان ها کمتر باشد. اگر سردردهای میگرنی بیش از 2 روز به طول انجامید، به نظر می رسد ارگوت ها گزینه مناسب تری باشند. ارگوتامین یکی از داروهای خانواده ارگوت هاست که بیشتر تجویز می شود اما در برخی افراد حالت تهوع ناشی از سردردهای میگرنی را تشدید می کند.
در برخی موارد این دارو با مقداری کافئین ترکیب می شود، میگرگوت و کافرگوت از جمله این داروها هستند. میگرانال نیز یکی از این داروهاست که عوارض جانبی کمتری داشته و در قالب اسپری بینی و نوع تزریقی، عرضه می شود.
به منظور اثر بخشی بیشتر داروهای ارگوت، لازم است بلافاصله پس از شروع علائم میگرن، مصرف شود.

و. حالت تهوع خود را درمان کنید. اگر همراه با سردردهای میگرنی، حالت تهوع را نیز تجربه می کنید، از پزشک خود بخواهید که برایتان داروهای ضد تهوع تجویز کند. کلرپرومازین، متوکلوپرامید و پروکلرپرازین داروهایی هستند که اغلب برای حالت تهوع ناشی از سردردهای میگرنی تجویز می شوند.
 
ز. به عنوان آخرین گزینه از داروهای اپیوئید (مخدرها) و یا داروهای استروئید، استفاده کنید. داروهای اپیوئید معمولاً برای سردردهای میگرنی بسیار شدید تجویز می شوند، اما از آن جا که حاوی مواد مخدر هستند، ممکن است به شدت اعتیاد آور باشند و به همین خاطر است که این داروها فقط زمانی تجویز می شوند که هیچ داروی دیگری جوابگو نباشد. همچنین ممکن است پزشک برای شما داروهایی از خانواده گلوکوکورتیکوئیدها مانند پردنیزولون و یا دگزامتازون را در کنار دیگر داروهای میگرن تجویز کند که البته مصرف زیاد این داروها به علت عوارض جانبی آن ها توصیه نمی شود.
اپیوئیدها خیلی به ندرت تجویز می شوتد زیرا به شدت اعتیاد آوردند و در صورت مصرف باید آرام آرام قطع شوند.
داروهای استروئید نیز باید به صورت گام به گام و تدریجی ترک گردند.  
 

الف. علائم هشدار دهنده بروز حملات میگرنی را بشناسید. برخی افراد مبتلا به میگرن پیش از شروع حملات، اورا (aura) را که نوعی احساس فلاش نورانی در جلوی چشم است را تجربه می کنند.  همچنین ممکن است یک طرف صورت، دست و یا پای فرد، مور مور کند و یا اینکه فرد ضعف و یا ناتوانی در تکلم را تجربه کند. شما نیز اگر بتوانید این علائم را تشخیص دهید ، احتمالاً خواهید توانست از بدتر شدن علائم میگرن پیشگیری نمایید.
برخی دیگر از افراد مبتلا به میگرن ممکن است علائمی را تجربه کنند که معمولاً با نام "پرودروم" شناخته می شوند و فرد تغییراتی را یک یا دو روز قبل از شروع سردردها حس خواهد کرد. این تغییرات ممکن است شامل تغییرات خلقی (خوشحال تر و یا غمگین تر از معمول)، هوس های غذایی، یبوست، خمیازه های مکرر، تکرر ادرار و تشنگی شدید باشند.

ب. محرک های محیطی را به حداقل برسانید. نور زیاد، عطرهای تند و سر و صدای شدید، معمولاً علائم میگرن را تشدید می کنند. هر گاه علائم میگرن را در خود مشاهده نمودید تا می توانید از محرک های محیطی کم کنید. سعی کنید در یک اتاق تاریک و ساکت استراحت کنید تا علائم میگرن تسکین یابند.

ج. از تکنیک های تن آرامی (ریلکسیشن) کمک بگیرید. استرس و تنش عضلانی می تواند میگرن را تشدید کند و همچنین استرس به خودی خود می تواند محرکی برای شروع علائم میگرن محسوب شود. شما می توانید از تکنیک های تن آرامی برای کاهش سطح استرس در هنگام بروز حملات میگرنی، استفاده کنید تا با کاهش استرس علائم میگرن نیز تا حدی تسکین یابند. مدیتیشن و تنفس عمیق در هنگام سردرد و هنگامی که در یک مکان تاریک استراحت می کنید، بسیار کمک کننده خواهد بود. سعی کنید در طول روز ذهن آگاهی را تمرین کنید، به طبیعت رفته و قدم بزنید و یا یک موسیقی آرام بخش گوش دهید، همه این کارها به آرامش بیشتر شما کمک خواهند کرد.
 
د. از کمپرس سرد و یا گرم استفاده کنید. یک کمپرس سرد و یا یک کیسه یخ را بر روی گردن و یا سر خود بگذارید تا درد تا حدی تسکین یابد. اگر کیسه یخ ندارید یک پلاستیک معمولی را پر از یخ کرده و پلاستیک را درون یک حوله بگذارید؛ این کار کمک می کند تا پوستتان در اثر برخورد مستقیم با یخ آسیب نبیند.
همچنین می توانید از یک کمپرس گرم استفاده کنید. برای برخی افراد استفاده از کمپرس گرم می تواند به تسکین دردهای میگرنی کمک کند.