آنچه از بیش فعالی در بزرگ سالی باید بدانید (بخش دوم)

بسیاری از بزرگسالان مبتلا به این اختلال با افسردگی، اضطراب و یا اختلال وسواسی جبری نیز دست و پنجه نرم می کنند.
 

چکیده : بسیاری از بزرگسالان نمی فهمند که بیش فعالی دارند، رها کردن علائم این بیماری موجب می شود این افراد در مورد دلیل دست نیافتن به اهداف خود سردرگم شوند. برای کسب اطلاعات بیشتر با این مقاله همراه شوید.

تعداد کلمات 1120/ تخمین زمان مطالعه 6 دقیقه

در حقیقت مقابله با نشانه های بیش فعالی بزرگسالان می تواند خسته کننده باشد. در عین حال، بسیاری از بزرگسالان مبتلا به این اختلال با افسردگی، اضطراب و یا اختلال وسواسی جبری نیز دست و پنجه نرم می کنند. همچنین بیشتر احتمال می رود سیگار بکشند و یا دچار سوء مصرف مواد مخدر باشند. افراد مبتلا به این اختلال می توانند این مشکلات را با دنبال کردن درمان مناسب، محدود کنند.
 

رایج ترین داروها برای این اختلال محرک ها هستند. ممکن است مضحک به نظر برسد افرادی که بی قرار و بیش فعال هستند از محرک ها کمک بگیرند. این داروها با تنظیم مدارهای مغز که توجه و تمرکز را تحت تاثیر قرار می دهند، می توانند تمرکز را قوی تر کنند و از حواس پرتی ها جلوگیری کنند. اگر محرک ها به اندازه کافی کمک نمی کنند، پزشک شما می تواند برای ایجاد ثبات خلق و خوی داروی ضدافسردگی تجویز کند یا یک مهار کننده انتخابی بازجذب نوراپی نفرین، نظیر اتوموکستین، پیشنهاد دهد که می تواند به کنترل رفتارهای تکانشی کمک کند.
 

مطالعات بسیار کمتری از داروهای بیش فعالی در بزرگسالان نسبت به کودکان وجود دارند، اما تحقیقات تا به امروز امیدوار کننده هستند. مطالعات نشان داده اند بزرگسالانی که از محرک ها استفاده می کنند علائم بیش فعالی کمتری دارند و برخی از افراد ممکن است احساس کنند می توانند در عرض حدود ۳۰ دقیقه تمرکز بهتری داشته باشند.
 

اغلب بزرگسالان مبتلا به این اختلال زمانی که دارو های خود را شروع می کنند، بهبود می یابند، اما ممکن است به مبارزه باعادات نامطلوب و عزت نفس پایین ادامه دهند. مشاوره برای بیش فعالی روی سازمان دهی کارها، تنظیم روال کاری مفید، بهتر کردن روابط، و بهبود مهارت های اجتماعی تمرکز دارد. شواهدی وجود دارند که نشان می دهند درمان شناختی رفتاری به طور ویژه در مدیریت مشکلات زندگی روزمره که با بیش فعالی مرتبط هستند، کمک کننده است.
 

به عهده گرفتن شغل می تواند برای افراد مبتلا به این اختلال دشوار باشد. آنها اغلب در به اتمام رساندن وظایف، دنبال کردن دستور العمل ها، سازماندهی کارها، و سر موعد انجام دادن کارها، مشکل دارند. همچنین مستعد تاخیر و اشتباهات بی دقتی هستند. در یک نظرسنجی ملی، تنها نیمی از بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی در مقایسه با ۷۲ درصد از بزرگسالان بدون این اختلال، تمام وقت مشغول به کار بودند. افراد مبتلا به اختلال نیز به درآمد کمتر از همسالان خود تمایل دارند.
 

هنوز تحقیقات زیادی در مورد مشاغلی که احتمالا در آن مشاغل استعداد افراد بیش فعالی شکوفا شود، وجود ندارند. اما راسل ای. بارکلی، کارشناس بیش فعالی ، می گوید، بیماران وی در فروشندگی، بازیگری، ارتش، عکاسی، مربیگری ورزشی، و بسیاری از مشاغل تجاری بی نظیر بوده اند. فرد مبتلا به این اختلال تقریبا می تواند هر گونه حرفه ای که به آن علاقه دارد را دنبال کند.
 

افراد مبتلا به این اختلال می توانند با تمرین و یا نظارت قادر به افزایش عملکرد کار خود باشند. مربی در مهارت های سازمانی، از جمله یادداشت برداری، ادامه یک برنامه ریزی روزانه و اولویت بندی لیستی برای انجام کارها به شما کمک خواهد کرد. یک فضای کاری آرام با کمی حواس پرتی می تواند کمک کند. این اختلال براساس قانون معلولیت آمریکایی های نوعی ناتوانی به شمار می رود. این بدان معناست که کارفرمایان باید انطباقاتی برای پشتیبانی از نیازهای یک کارگرتنظیم کنند.
 

این اختلال می تواند ازدواج و روابط دیگر را بر هم زند. این بیماری به یاد داشتن تعهدات اجتماعی، تولد و یا سالگرد ازدواج، کارهای روزمره خانه و پرداخت به موقع قبوض، را دشوار می سازد. بزرگسالان مبتلا به این اختلال ممکن است به راحتی عصبانی شوند و یا رفتارهای بی پروا از خود نشان دهند. این مسئله به میزان بالا به جدایی و طلاق منتهی می شود.
 

مانند داشتن یک مربی در محل کار، برخی از افراد مبتلا به این اختلال از داشتن یک مربی برای زندگی روزمره بهره می برند. تمرین توسط مربی به طور کلی مکملی برای مشاوره روانی رسمی تر می باشد. مربی کمک می کند تا بیمار مهارت های تازه برای عمل در شرایط زندگی واقعی، اعم از سازماندهی خانه و یا برنامه ریزی یک سفر بیاموزد.
 

تلفن های هوشمند اپلیکیشن “سازمان دهنده (organizer)” دارند که به طور ویژه می تواند برای افراد مبتلا به این اختلال مفید باشد. از یک اپلیکیشن برای ایجاد لیستی جدید برای انجام کارها در هر شب استفاده کنید، می توانید همیشه این برنامه را بر روی تلفن خود به همراه داشته باشید. لیست خود را با استفاده از چهار دسته سازماندهی کنید: تماس ها، ایمیل ها، وظایف، و ماموریت ها. برنامه های دیگر می توانند به شما کمک کنند برنامه خود را به روز نگه دارید، بنابراینرویدادهای مهم را از دست نخواهید داد.
 

برخی از کارشناسان معتقدند خوراکی های با کیفیت که سوخت مغز را تامین می کنند می توانند نشانه های این اختلال را کاهش دهند. خوراکی هایی با پروتئین بالا، از جمله آجیل، گوشت، دانه ها، و تخم مرغ، می توانند تمرکز را بهبود بخشند. کربوهیدرات های ساده را با کربوهیدرات های پیچیده مانند ماکارونی سبوس دار یا برنج قهوه ای جایگزین کنید، این کار می تواند به رفع نوسانات خلقی و ثبات سطح انرژی کمک کند.
 

این ایده که قند باعث می شود افراد بیش فعال شوند پرطرفدار است، اما هیچ مستندی وجود ندارد که شیرینی موجب بیش فعالی می شود یا علائم آن را بدتر می کند. پژوهش روی کودکان نشان می دهد تغییر برای جایگزینی قند، مانند آسپارتام، علائم این اختلال را کاهش نمی دهد.
 

بیماری بیش فعالی در بزرگسالان فراتر نمی رود، اما بسیاری از این افراد مدیریت موفق این بیماری را یاد می گیرند. درمان طولانی مدت می تواند مشکلات موجود در خانه و محل کار را کاهش دهد  و موجب می شود بیماران به خانواده و اهداف حرفه ای خود نزدیک تر شوند.

منبع : سایت راستینه