آنچه از بیش فعالی در بزرگ سالی باید بدانید (بخش اول)

بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی ممکن است مشکلاتی در اولویت بندی، شروع و اتمام وظایف خود داشته باشند.
 

چکیده : اختلال بیش فعالی-کم توجهی منحصر به کودکان نیست ۳۰٪ تا ۷۰٪ از کودکان مبتلا به بیش فعالی همان طور که رشد می کنند علائم این بیماری نیز همراه آنها باقی می مانند. علاوه بر این، افرادی که این بیماری در دوران کودکی آنها تشخیص داده نشده است ممکن است در بزرگسالی علائم آشکارتری را نشان دهند، این علائم در کار و یا در روابط آنها مشکل ایجاد می کند.

تعداد کلمات 973 / تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه

بیش فعالی بزرگسالان را نیز تحت تاثیر قرار می دهد

بیش فعالی در بزرگسالان الگویی را دنبال می کند که نسبت به کودکان کمی متفاوت تر است. بزرگسالان ممکن است به طور دائم برای کار و یا رویدادهای مهم دیر برسند. بزرگسالان ممکن است متوجه شوند که تاخیر، رسیدن به اهداف آنها را تحت الشعاع قرار می دهد، اما به نظر می رسد آنها نتوانند افرادی باشند که به موقع به کارهای خود می رسند.
 

یکی از نشانه های بیش فعالی در بزرگسالان مشکل در حفظ تمرکز بر روی کاری که در دست انجام است، می باشد. این مسئله هنگامی که نوجوانان و بزرگسالان از یک وسیله نقلیه استفاده می کنند، موجب بروز مشکلاتی خواهد شد. مطالعات نشان می دهند که افراد مبتلا به بیش فعالی بیشتر احتمال دارد با سرعت برانند، تصادف کنند و گواهینامه رانندگی خود را از دست بدهند.
 

بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی ممکن است مشکلاتی در اولویت بندی، شروع، و اتمام وظایف خود داشته باشند. آنها مستعدآشفته شدن و بی قراری هستند، و به راحتی پریشان می شوند. برخی از افراد مبتلا به ADHD در تمرکز کردن در هنگام مطالعه مشکل دارند. عدم توانایی آنها در متمرکز ماندن و به انجام رساندن وظایف می تواند حرفه، آرزوها، و روابط آنها راتحت الشعاع قرار دهد.
 

برخی از بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی می توانند مشتاقانه در هر چیزی که لذت می برند و یا برای آنها جالب است تمرکز کنند ( توانایی تمرکز شدید) . اما برای توجه به وظایفی که آنها بر عهده دارند، با چالش مواجه هستند. مشکل این است که بسیاری از کارهای لازم برای موفقیت در زندگی روزمره کسل کننده هستند، از تهیه لیست مواد غذایی گرفته تا مرتب سازی اسناد در محل کار. افراد مبتلا به بیش فعالی تمایل دارند کارهای خسته کننده را به خاطر فعالیت های لذت بخش تر به تعویق بیندازند.
 

به نظر برسد ظاهرا افراد مبتلا به بیش فعالی این روزها مثل هرکس دیگری چندین کار داشته باشند، همانند ما به پیام های متنی، ایمیل، تماس پاسخ دهند، و در محیط های کاری مشغول به کار باشند. در حالی که همه اینها می توانند عامل حواس پرتی باشند، بسیاری از افراد تمرکز بر روی مسئولیت های مهم را مدیریت می کنند. در افراد مبتلا به بیش فعالی، حواس پرتی در تکمیل وظایف حیاتی در خانه و در محل کار تداخل ایجاد می کند.
 

اگر شما اغلب بی قرار هستید و در تمرکز مشکل دارید، این استنباط را نداشته باشید که حتما دچار بیش فعالی هستید. این علائم در بیماری دیگر نیز دیده می شوند. تمرکز ضعیف نشانه قدیمی افسردگی است. بی قراری و اضطراب می تواند نشانه پر کاری تیروئید یا اختلال اضطراب نیز باشد. پزشک، شما را معاینه خواهد کرد و تشخیص خواهد داد که آیا این شرایط می توانند باعث بروز علائم شما شوند یا دچار بیش فعالی هستید.
 

در افراد مبتلا به بیش فعالی، مواد شیمیایی مغز تحت عنوان انتقال دهنده های عصبی، در برخی نواحی مغز که توجه و تمرکزرا کنترل می کنند، کمتر فعال هستند. محققان دقیقا نمی دانند که چه چیزی موجب این عدم تعادل شیمیایی می شود، اما آنها گمان می کنند ژن می تواند در این مسئله نقش داشته باشد، چرا که بیش فعالی اغلب در خانواده ها جریان می یابد. پژوهش ها نیز بیش فعالی را با مصرف سیگار در دوران بارداری مرتبط دانسته اند.
 

یک تنوع ژنتیکی که موجب صفاتی مانند بیش فعالی می شود در مردم عشایر جهان شایع تر است. محققان فکر می کنند که صفاتی از قبیل رفتار تکانشی، اخبار جویی، و غیر قابل پیش بینی بودن می توانند به عشایر کمک کنند غذا و دیگر منابع را پیدا کنند. بنابراین همان ویژگی هایی که بهتر بودن در کار دفتری را به چالش می کشند، می توانند مزیتی برای اجداد عشایری بوده باشند.
 

بسیاری از بزرگسالان تا زمانی که برای مشکل دیگری، مانند اضطراب یا افسردگی درخواست کمک نمی کنند، متوجه نمی شوند که بیش فعالی دارند. بحث در مورد عادات بد، مشکلات در محل کار، و درگیری های زناشویی اغلب نشان می دهند که بیش فعالی عامل این مشکلات است. برای تایید تشخیص، این اختلال باید در دوران کودکی بوده باشد، حتی اگر هرگز تشخیص داده نشده باشد. مرور خاطرات قدیمی و یا صحبت کردن با بستگان می تواند مشکلات دوران کودکی، مانند تمرکز ضعیف و بیش فعالی را تایید کند.
 

در طول ارزیابی برایبیش فعالی ، برخی از متخصصان بهداشت روانی از آزمایشات عصبی استفاده می کنند. این آزمایشات می توانند شامل آزمایشات مبتنی بر کامپیوتر و زمان باشند که توجه و مهارت حل مساله را اندازه گیری می کنند. تست اعصاب و روان برای تشخیص مورد نیاز است، اما می تواند چگونگی تاثیر بیش فعالی بر زندگی روزانه فرد را روشن تر سازد. همچنین می تواند بیماری های توام با بیش فعالی مانند ناتوانی های یادگیری را کشف کند.
 
ادامه دارد...

منبع : سایت راستینه