چگونه اختلاف های زندگی را حل کنیم ؟

با کوچکترین مشکلات زندگی سعی نکنید کمر خم کنید و متلاشی شوید.
 

چکیده : نمی‌توان زندگی را پیدا کنید که اختلاف نداشته باشند، بعضی ها هنر ندارند و نمی‌توانند مشکل را حل کنند و دائما شکایت دارند، ما در اینجا می‌خواهیم با کمک خداوند هنر حل مشکلات را بیان کنیم تا با اجرای آن زندگی آرامی کسب کنید.

تعداد کلمات 966 / تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه

وجود اختلاف های جزئی و کلی در زندگی زناشویی تا حدود زیادی طبیعی است و وجود آن در زندگی ها جای نگرانی نیست. دو انسان که صد در صد همفکر، همدل و هم عقیده باشند اگر نگوییم قطعا، تقریبا وجود این چنینی محال است که وجود داشته باشد. 
در بین زوجین هم تفاوت نظر و عقیده وجود دارد، مهم این است که زن و شوهر تصمیم داشته باشند اختلاف ها را به حداقل برسانند و از ایجاد تنش و استرس در زندگی جلوگیری کنند. 
زوج های که با هوش هستند می‌توانند زندگی را خوب بسازند و از این فرصت به خوبی استفاده کنند اما کسانی که نمی‌دانند چگونه با مشکلات و تفاوت ها بر خورد کنند ما چند راهکار در اینجا بیان می کنیم. 
 

زندگی دنیایی با تمام امکاناتش وسیله ای است برای قرب به خداوند منان و اگر نگاه ما به خداوند باشد و برای جلب رضایت حق تعالی بسیاری از سختی ها را تحمل کنیم در این حالت تلخی های زندگی برای ما تبدیل به شیرینی می‌شود و عشق و علاقه از جای که فکرش را هم نمی کنیم به زندگی ما تزریق می شود. 
در روایتی از رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) آمده است که : هر کس بر بد اخلاقی های زنش صبر کند، خداوند مانند پاداش حضرت داوود را در تحمل بلایی که بر او وارد شده به او خواهد داد و هر زنی بر بد اخلاقی های شوهرش صبر کند، مانند ثواب آسیه را از خداوند خواهد گرفت. [1]
با کوچکترین مشکلات زندگی سعی نکنید کمر خم کنید و متلاشی شوید، زنان و مردانی که در زندگی زناشویی و در ارتباط با همسر و یا خانواده همسر، مشکل دارند باید برای رضای خدا صبر کنند. 
 

اگر همسر یا خانواده او در حق شما ظلمی بکند شما در مقابل او دو راه دارید یا اینکه تقاص کنید همان عمل را که در این صورت دور از نشانه ی بزرگواری و بزرگ منشی می‌باشد و زندگی زناشویی شما تباه می‌شود. یا اینکه در مقابل رفتار ناپسند آنها گذشت می کنید و اقدام به تلافی نمی‌کنید. 
وَلْیَعْفُوا وَلْیَصْفَحُوا ۗ أَلَا تُحِبُّونَ أَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَکُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ : باید مؤمنان عفو و صفح پیشه کنند و از بدی ها درگذرند، آیا دوست نمی‌دارید که خدا هم در حق شما مغفرت (و احسان) فرماید؟ و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.[2] اگر این روحیه را در وجود خودتان پرورش دهید و بدی های همسرتان را با بدی پاسخ ندهید و در مقابل، با کرامت و بزرگی برخورد کنید همین سبب می‌شود کدورت ها در گستردگی این دریای بزرگواری، برطرف شود و زلالی، صفا و آرامش دریا گونه بر زندگی آنها سایه افکند و همسرتان متوجه اشتباه خودش شود و چاره ای جزء معذرت خواهی نداشته باشد. 
 

بسیاری از افراد بجای اینکه زیبایی ها و خوبی های همسرشان را ببیند، فقط بدی ها را می‌بینند مخصوصا در هنگام ناراحتی که تمام خوبی های طرف مقابل را فراموش می‌کنند این یعنی نگاه منفی داشتن، اگر مثبت باشیم و انصاف و مروت به خرج دهیم و چشم حق بین خود را باز کنیم می‌بینیم که علاوه بر آن بدی ها بسیار صفت مثبت و خوب هم دارد. 
 

زوج های که از زندگی خود راضی نیستند و صفا و صمیمیت چندانی در بین آنها نیست، یک روز را خلوت کنند و صفت های خوب و رفتارهای نیکو همسرشان را یادداشت کنند و ببینند آیا در مقابل همین صفات خوب شکرگزار خدا بوده است یا نه؟ 
 

"سکوت کردن، به فرد فرصت می دهد تا خونسردی خود را بازیابد و آرام گیرد. پس از هر سکوتی، می‌توان با ملایمت و آرامش بیشتری گفت و گو را ادامه داد" [3]
در همان حالت عصبانیت، سریع تصمیم نگیرید که جواب همسرتان را بدهید. بلکه سکوت کنید و سعی کنید مناسب ترین کلمات را انتخاب کنید و صحبت کنید. 
 

چند صفت را باید از اینه بیاموزیم و در زندگی مشترک خود استفاده کنیم:
1. " اینه بدون غرض عیوب را نشان می‌دهد، پس عقده‌ای نباشید و از عیب های هم سو استفاده نکنید چون مومن به نیت اینکه آن عیب در طرف مقابل اصلاح شود به او بیان می‌کند. 
2. آینه عیب ها را ذخیره نمی‌کند؛ زن و شوهر باید عیب های همدیگر را اصلاح کنند و در ذهن خودشان ذخیره سازی نکنند تا در یک فرصتی، از آن عیب بر علیه همسرشان استفاده کنند. 
3. آینه زمانی عیب ها را نشان می‌دهد که خودش گرد و غباری نداشته باشد؛ همسر گرامی که مدام عیب های همسرت را بیان می کنی و خیال می کنی که خودت عیب نداری اول خودت را اصلاح کن و بعد به سراغ همسرت بیا و به او هم کمک کن تا اصلاح شود"(4)

نکته: زن و شوهر هر کدام شان دوست دارند که طرف مقابل آنها بهترین باشد از هر لحاظ اما از خودشان غافل هستند. 
این نوشتار را با نامه 31 نهج البلاغه امام علی (علیه‌السلام) به فرزندش امام حسن (علیه السلام) تمام می کنم: پسر عزیزم، در روابطت با دیگران، خویشتن را میزان قرار بده. هر آنچه را برای خویشتن نمی پسندی برای دیگران هم مپسند، چنان که دوست نداری ستم ببینی، بر دیگران ستم مکن. [5]

پی نوشت
[1] محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، بیروت: دار الاحیاء التراث العربی، ج 100، صفحه 247
[2] قرآن کریم، سوره نور، آیه 22
[3] مسلم داودی نژاد، رازهای تسخیر قلب همسر، قم: مهر دلدار، 1392، صفحه 194
[4]همان، صفحه 300