تعادل در روابط جنسی

زیاده خواهی جنسی، می تواند آسیب های جسمی و روانی ای را بر همسر وارد کند.

تعادل در روابط جنسی و پرهیز از زیاده خواهی ها
روابط جنسی نعمتی است که بذر محبت و مودت را در دل های همسران می کارد و سبب نشاط و شادکامی آن ها و تحکیم روابطشان می شود؛ اما این در صورتی است که از حد تعادل و میانه روی خارج نگردد. اگر لذت جویی های جنسی و آمیزش خواهی ها از حدومرز خود خارج شود، سبب از دست دادن جذابیت و نشاط جنسی، سردی و اختلالات جنسی، تنش و جدایی عاطفی، و همچنین ناتوانی، ضعف عمومی، کاهش انرژی و سرانجام پیری زودرس می شود.[1]
 
البته با توجه به تفاوت های افراد در میل و قدرت جنسی، درباره دفعات آمیزش، نمی توان هیچ گونه قانون صریحی وضع کرد؛ اما زن و شوهر باید به تناسب نیازها و تمایلاتشان آن را با تفاهم همدیگر تنظیم کنند.
 

واقع گرایی، مثبت اندیشی و قناعت ورزی، همچنین دوری از رویاپردازی، منفی نگری و کمال گرایی، از عوامل مهم در سلامت جنسی همسران است. گاهی فرد خواسته یا ناخواسته، برخی تصورات و مهملات جنسی را در ناهشیار و تخیلات خود می پروراند و زمانی که تجارب واقعی جنسی با تصورات ذهنی اش ناهمخوان می شود، دستخوش انواع و اقسام نارضایتی، ناسازگاری، نارسایی و اختلال از لحاظ جنسی می گردد. تمامیت خواهی و ایدئال گرایی و انتظارات جنسی، بیشتر در مردان دیده می شود.
 
پژوهش ها نشان داده اند که رضایت جنسی مردان، بر خلاف زنان، تحت تأثیر انتظارات و ایدئال های جنسی آن ها تعیین می گردد.[2] در بسیاری از موارد، این تصورات و انتظارات بیجا، از تجربه های جنسی یا عاطفی گذشته، هرزه گرایی و تماشای فیلم ها و تصویرهای مستهجن جنسی، یا چشم چرانی و مقایسه های نابجای همسر با دیگران و توجه نداشتن به تفاوت های فردی و ویژگی های خاص همسر ناشی می شود. این درحالی است که با پذیرش واقعیت و اکتفا به همسر و توجه به ویژگی های مثبت او، می توان به لذت جنسی بیشتری رسید.

برخی مردان بر این باورند که زنان از طریق مقاربت صرف (دخول آلت در واژن)، ارگاسم (اوج لذت جنسی) را تجربه می کنند و اگر زنی عاجز از تجربه این موهبت باشد، بی گمان از نارسایی ها و مشکلات جنسی رنج می برد؛ درحالی که براساس پژوهش های گسترده انجام شده، تنها بخش کوچکی از خانم ها از طریق مقاربت به ارگاسم می رسند و بخش عمده آن ها از تجربه این نوع لذت ها محروم اند. [3]این اشتباه ناشی از بی توجهی به این تفاوت جنسیتی است که پاسخ های جنسی مردان مستقیم، عینی، شناخته شده و آشکار است؛ در حالی که پاسخ های جنسی زنان شکل های مختلف، غیر عینی و پیچیده دارد؛ چراکه مردان، برخلاف زنان، در هر شرایطی توان تجربه کردن محسوس همه چرخه ها و مراحل رفتار جنسی، از تهییج جنسی و نعوظ گرفته تا انزال و ارگاسم و لذات جنسی، اعم از خیال ورزانه و حقیقی را دارند.
 

برخی مردان (و گاه زنان) زیاده خواه و شهوت طلب، آتش هیجان جنسی خود را شعله ور می نمایند و از عدم همراهی همسرشان شکایت می کنند. گاه تنوع طلبی، آن ها را به انحراف می کشاند و این کار دل سردی همسر و کناره گیری جنسی او را به همراه خواهد داشت. به همین دلیل آموزه های دینی افراد را از این کار باز می دارد و به فردی که هنگام مشاهده نامحرم و صحنه های شهوت انگیز دچار برانگیختگی جنسی شده است، توصیه می کند که برای تخلیه هیجان و مصون ماندن از تنوع طلبی، زیاده خواهی و انحراف، سریع نزد همسر خود برود و به آمیزش با او بپردازد و بداند که دیگران چیزی بیش از همسرش ندارند.[4]
 
گاهی برخی افراد دچار اعتیاد جنسی می شوند. اعتیاد جنسی حالتی است که به تماس های جنسی اجباری می انجامد. این مسئله باعث از بین رفتن زندگی سازگارانه خانوادگی می شود. این گونه افراد اشتغالات ذهنی مربوط به عمل جنسی می یابند که با ارتباطات جنسی طبیعی آنه ا تداخل دارد و به تکرار نیاز پیدا می کنند. پس طبیعی است که افراد معتاد جنسی، در روابط جنسی با همسر خود دچار مشکل می شوند. یکی از دلایل تکرار بیمارگونه رفتار جنسی، به ویژه توسط مردان، این است که در دفعات قبلی عمل جنسی موفق نبوده اند و گمان می کنند با تکرار، به لذت بیشتری دست می یابند. بهتر است این گونه افراد برای تعدیل رفتار جنسی خود، یک دوره مشاوره تخصصی را بگذرانند.
 

نویسنده: مسعود نورعلیزاده

 
پی نوشت:

منبع: کتاب «سلامت و اختلال جنسی همسران (رویکردی اسلامی و روان شناختی)»