4 عامل برای کسب محبت در بین زوجین

خوش اخلاق بودن شما، بهترین راه جذب شوهر یا همسرتان در خانه است. اگر می‌خواهید به خودتان و شوهرتان خوش بگذرد، خوش اخلاق باشید.
 

با ازدواج کردن، یک محبتی بین طرفین ایجاد می‌شود که وجود آن برای ادامه حیات ازدواج امر ضروری است. محبت به همسر، تحفه ای است که خداوند در آغاز ازدواج به زن و شوهر می‌دهد؛ وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَجَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً. و باز یکی از آیات (لطف) او آن است که برای شما از جنس خودتان جفتی بیافرید که در کنار او آرامش یافته و با هم انس گیرید و میان شما رأفت و مهربانی برقرار فرمود. (1) ما در این نوشتار می‌خواهیم به کارهای که سبب جلب محبت می شود اشاره کنیم‌.
 

 اگر دوست دارید که محبت همسرتان را حفظ کنید و همیشه از وجود آن بهره مند باشید، باید رفتار خود را محبت آمیز کنید. همسرتان نیازمند محبت شماست سعی کنید این محبت را از همدیگر دریغ نکنید. برای اینکه بخواهید محبت پایداری داشته باشید، باید اعتماد یکدیگر را جلب کنید. یکی از عوامل پایداری محبت اعتماد بین زوجین است. با کارهای خودتان می توانید سبب جلب محبت طرف مقابلتان شوید به شرطی که اعتماد سازی کرده باشید

لازم به یادآوری است که؛ اعتماد یک امر قراردادی نیست که دو نفر باهم قرارداد ببندند تا به یکدیگر اعتماد کنند، بلکه با رفتارهای خودتان باید این اعتماد را ایجاد کنید. وقتی که با رعایت حدود و موازین شرعی توانستید که اعتماد هم را بدست آورید، در کنار اینها محبت خودش به زندگی شما سرازیر خواهد شد و از نعمت او بهره‌ مند خواهید شد.

توجه: اعتماد سازی کنید، محبت خودش خواهد آمد.
 

اگر بخواهیم فرد خوش اخلاق را تعریف کنیم باید بگوییم؛ به کسی خوش اخلاق گفته می‌شود که با گشاده‌رویى، زبانی ملایم و برخوردی شاد و محبت‌آمیز با مردم و خانواده خودش روبرو می‌شود، و در هر شرایطی این توانایی را دارد که با خوش‌رویى برخورد کند. امام صادق(علیه السّلام ) در تعریف خوش اخلاقی می‌فرماید: «حُسن خلق آن است که برخوردت را نرم کنی، سخنت را پاکیزه گردانی و برادرت را با خوش‌رویی دیدار نمایی. (2)
دین اسلام اخلاق نیکو را ضامن بقا و دوام همه روابط سالم اجتماعی می‌داند و نقش آن را در جلب محبت در بین زوجین فوق العاده بر می‌شمارد. زوجین باید با رفتاری سالم و خوش با یکدیگر برخورد کنند، تا محبت در بین آنها نقش ببندد. نه اینکه مانند برج زهر مار باشند و نتوان با یک من عسل آن را خورد.

نکته: بخشی از اخلاق نیکو، در خوش‌رویی متجلی است، بخشی در خوشخوی و بخشی هم در خوشگویی و چه خوب است که به این سه خوش مبارک و مقدس بپردازیم و از آنها کلیدی برای گشودن قلعه دلها و عاملی برای تحکیم رابطه ها بسازیم. (3) خوش اخلاق بودن شما، بهترین راه جذب شوهر یا همسرتان در خانه است. اگر می‌خواهید به خودتان و شوهرتان خوش بگذرد، خوش اخلاق باشید.
 

هر انسانی به شخصیت خویش علاقه‌مند است و از خدشه‌ دار شدن آن می‌رنجد. رعایت نکردن این امر مهم، باعث بریدن رشته محبت و ایجاد فاصله میان افراد می‌شود. حفظ حرمت و شخصیت دیگران در گرو احترامی است که در برخوردها از انسان نمایان می‌شود. رعایت این مسأله به‌ ویژه از سوی کسانی که با هم انس و الفتی دارند، باعث استحکام دوستی و گرمی روابط آنان خواهد شد. شما دو نفری که قرار است در کنار هم تا پایان عمر زندگی کنید باید احترام هم را حفظ کنید چون این امر سبب افزایش محبت در بین شما خواهد شد.
 

هنگامی که زن و شوهر همدیگر را می‌بینند باید چهره شادی داشته باشند چون پیش از هر سخن و عمل، دو صورت با هم رو به رو می‌شود. چهره ها نقش عمده ای در نحوه گفتار زوجین دارد وقتی چهره شادی داشته باشید باعث می‌شود تا رفتار و گفتار طرف مقابل تان هم زیبا باشد و همین امر سبب جلب محبت می شود.

نکته: خیلی از رابطه ها بخاطر چهره‌ای عبوس زوجین به هم خورده و نتوانستند فرجام خوبی برای زندگی خودشان کسب کنند. اما کسانی هم هستند که از لحاظ مالی در مضیقه هستند اما با چهره شاد و رفتار نیکو توانستند زندگی خود را ادامه دهند و محبت در بین آنها موج می‌زند.

توجه:  وقتی شما با چهره شاد با همسرتان روبرو می شوید در واقع، کلید محبت و دوستی را به دستان او داده اید.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: با مومنان، با چهره گشاده و روی باز دیدار کن که روی خوش و چهره باز موجب جذب دلها و افزونی محبت هاست. (4) گشاده رویی یکی از اساسی ترین راه ها برای برقراری ارتباط با دیگران است.

پی نوشت:
[1] قرآن کریم، سوره مبارکه روم، آیه 21.
[2] شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، ج 4، ص 412، قم: دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1413ق.
[3] جواد محدّثی، کتاب راه زندگی الفبای سعادت خانواده، قم: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، 1390،صفحه 19.
[4] شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ناشر: آل البیت، جلد 14، صفحه 160.