خستگی کار می تواند بر کمیت و کیفیت کار تاثیرگذار باشد.

خستگی در کار

افرادی که ابهام نقش دارند مطمئن نیستند که دیگران چه انتظاری از آنها دارند. بنابراین آنها سخت تلاش می کنند تا برای همه کس همه چیز باشند. این کارمندان بی احساس نیستند که به احتمال زیاد دچار خستگی مفرط شغلی می شوند. خستگی مفرط، کارمندان بسیار متعهد و وظیفه شناس را مبتلا می کند.

از لحاظ رفتاری، کارمندانی که تحت استرس قرار دارند ممکن است مستعد سانحه باشند، به خوردن یا سیگار کشیدن مفرط بپردازند، به الکل یا داروهای مخدر دیگر روی آورند، و طغیان های خشم نشان دهند. احتمالا استرس، توجه کارمندان را به چیزهایی که بالقوه مضر هستند کاهش می دهد.

تأثیرات شناختی استرس بیش از حد بر شغل عبارتند از تمرکز ضعیف و از دست دادن توانایی تصمیم گیری مناسب. تأثیرات فیزیولوژیکی عبارتند از فشار خون بالا و بیماری های انطباق. تأثیرات سازمانی استرس بیش از اندازه عبارتند از غیبت از کار، احساس بیگانگی با همکاران، کاهش بازدهی، میزان جابجایی زیاد، و فقدان احساس تعهد و وفاداری به سازمان.
خستگی مفرط ممکن است به تدریج ایجاد شود. علایم هشداردهنده ممکن است سال ها پدیدار نشوند، اما موارد زیر تعدادی از علایم شایع تر هستند:

از دست دادن انرژی و احساس فرسودگی جسمانی و روانی
تحریک پذیری و خلق پایین
مشکلات مرتبط با استرس مانند افسردگی، سردرد، کمر درد، یا بی احساسی
بی انگیزشی
ناخشنودی یا احساس موفقیت درکار
عدم نگرانی در مورد کار، در کسی که قبلا خود را متعهد می دانسته است
این احساس که فرد چیزی که برای دادن باقی مانده باشد ندارد

پیشگیری از خستگی مفرط

خستگی مفرط اجتناب پذیر است. موارد زیر توصیه هایی هستند که به شما کمک می کنند از خستگی مفرط پیشگیری کنید.

اولویت های خود را تعیین کنید. فهرستی از کارهایی تهیه کنید که واقعا برای شما اهمیت دارند. اگر فهرست شما با کار شروع و خاتمه یابد، در ارزش های خود بازنگری کنید. از خودتان سوال های مهمی را بپرسید: آیا برای روابط و فعالیت هایی که احساس معنی خشنودی، و رضایت به زندگی می دهند وقت می گذارم؟ تماس داشتن با آنچه که واقعا برای شما مهم است به شما کمک می کند تا ارزش ها و اولویت های خود را یادداشت کنید.
هدف های معقول تعیین کنید. افرادی که در معرض خطر خستگی مفرط قرار دارند خود را به افراط می کشند. هدف های واقع بینانه بلند مدت و کوتاه مدت برای خود تعیین کنید و خود را مجبور نکنید از محدودیت هایتان فراتر روید.
هر بار یک کار انجام دهید. به تدریج در جهت هدف های خود کار کنید.
محدودیت را تعیین کنید. افرادی که در معرض خطر خستگی مفرط قرار دارند اغلب در گفتن «نه» مشکل دارند. آنها معروف هستند به اینکه هر کاری را انجام می دهند. اما هرچه بیشتر مسئولیت بپذیرند، بیشتر در معرض خطر خستگی مفرط قرار دارند. از محدودیت های خود آگاه باشید و آنها را محترم بشمارید. مسئولیت های خود را با دیگران تقسیم کنید. تکالیف را محول کنید. مسئولیت های خود را قبل از اینکه کارها آنقدر انباشته شوند که مشکل کنار آمدن داشته باشید، کاهش دهید.
احساسات خود را در میان بگذارید. اجازه ندهید احساسات در دل نگهداشته شوند، مخصوصا احساسات منفی مانند خشم، ناکامی، و غم. احساسات خود را با کسانی که به آنها اعتماد دارید در میان بگذارید. سرپوش گذاشتن روی احساسات، استرس زاست.
روابط حمایت کننده تشکیل دهید. تشکیل دادن و حفظ کردن روابط به ما کمک می کند تا در برابر عوارض استرس مقاوم باشیم. افرادی که در معرض خطر خستگی مفرط قرار دارند ممکن است به قدری خود را وقف کارشان کرده باشند که اجازه دهند روابط حمایت کننده در حاشیه قرار بگیرند.
کارهایی را انجام دهید که از آنها لذت می برید. کار و تفریح را متعادل کنید. هر روز کاری انجام دهید که از آن لذت می برید. فقط کار و بازی نکردن موجب خستگی مفرط می شود.
زمانی را برای خودتان اختصاص دهید. برای خودتان زمانی را کنار بگذارید. بگویید «نه» یا «بعدا». با این همه باری که دیگران بر دوش شما می گذارند، به زمانی برای خودتان نیاز دارید. این زمان را بخشی از برنامه هفتگی خود کنید.
تعطیلات را نادیده نگیرید. افرادی که در معرض خطر خستگی مفرط قرار دارند اغلب برای گریختن از تعطیلات دلایلی را پیدا می کنند. تعطیلات زمانی را فارغ از استرس های معمول در اختیار شما قرار می دهند.
مراقب سلامتی خود باشید. از نشانه های مرتبط با استرس آگاه باشید. اینها عبارتند از نشانه های جسمانی مانند خستگی، سردرد یا کمر درد، و کاهش مقاومت در برابر سرما و آنفلوآنزا. این نشانه ها، نشانه های روان شناختی مانند اضطراب، افسردگی، تحریک پذیری، ی ا خلق پایین را نیز شامل می شوند. تغییرات در سلامتی ممکن است بیانگر اولین علایم خستگی مفرط باشند. آنها را به صورت علایمی برای بررسی کردن منابع استرس در زندگی خود در نظر بگیرید و کاری درباره آنها انجام دهید. در مورد هر نشانه ای که شما را نگران می کند با متخصصان سلامتی مشورت کنید.