مدیریت مشاجرات همسران (بخش دوم)

گفتن اشتباهات دیگری در کنار اشتباهات خود می تواند یکی از راه های حل تعارضات باشد. 
 

بعد از آرام شدن فرد دو وظیفه مهم دارد: مطرح کردن افکار و رنجش های خود به صورت واضح تر و آمادگی برای گوش دادن به دیدگاه همسر. ابتدا، فرد باید تصویری واضح تر از آنچه برایشان آزاردهنده است ارائه کرده و افکار را به زبان بیاورد.
 
درمانگران می توانند مراجعین را راهنمایی کنند که احساسات خود را در قالب خواسته ها و نیازهای عملی در آورند. برای مثال «وقتی فراموش کردی که پسرمان را از مدرسه بیاوری ناراحت شدم» می تواند این گونه در نیازی عملی قالب بندی شود: «در آینده می توانم زودتر به تو تلفن بزنم تا بتوانیم برای آوردن پسرمان برنامه ریزی کنیم؟»
 
وظیفه دوم برای فرد، آماده سازی خود برای گوش دادن به دیدگاهی متفاوت است. در حالی که یک فرد ممکن است راه حل های خوبی ارائه کند اما دو فرد در بحث و تصمیم گیری وجود دارند. برای هر کدامشان مهم است که آماده گوش دادن و احترام به دیدگاه همسر درباره مسئله قبل از برگشت به بحث شوند.
 
نهایتا، زوج باید برگردد و درباره موضوع بحث کند. تنها راه برای مؤثرتر بودن وقفه ها این است که هر دو طرف تلاش آگاهانه برای برگشت و حل مسالمت آمیز مشکل انجام دهند.
 

در ازدواج اختلاف عقاید زیادی ممکن است وجود داشته باشد که نیاز به مذاکره دارد. در مشاوره قبل از ازدواج، ایده خوبی است که به مراجعین درباره سبک های مذاکره متفاوت بیاموزیم و بگوییم که چه زمان از هر سبک استفاده کنند. پنج سبک مذاکره شامل رقابت، انطباق، همکاری ، اجتناب و مصالحه است (کوبرن،2015)
 
شما در نمایندگی فروش ماشین هستید. فروشنده ۲۵ هزار دلار می خواهد. شما تحقیق کرده و می دانید که ارزش آن ۲۳ هزار دلار است. شما به او پیشنهاد ۲۲ هزار دلار می دهید. او به دفترش بر می گردد و با رئیس خیالی که پیشنهاد را رد می نماید صحبت می کند. او با پیشنهاد 24 هزار دلار بر می گردد. شما بهتر می دانید و به او می گویید که یا ۲۲ هزار دلار یا اصلا نمی خرید. او امتناع کرده و شما منصرف می شوید. وقتی از در خارج می شدید، فروشنده شما را نگه می دارد و می گوید که همان ۲۲ هزار دلار شما. شما برنده می شوید!
 
این مثالی از سبک مذاکره رقابتی است. هر فرد هر کاری که می تواند می کند تا از خود مراقبت کرده و جمله «یا راه من با بزرگراه»، معمولا برای توصیف افرادی که از این سبک استفاده می کنند بکار می رود. خرید ماشین مثال کامل از زمانی است که این سبک مذاکره را بکار می برید. هرچند این سبک در ازدواج معمولا بهترین نیست.
 
انطباق سبکی است که در آن فرد نیازهای خود را برای مطابقت با نیازهای اطراف نادیده می گیرد (فرگرسون، ۲۰۱۲). این افراد معمولا سعی می کنند تا مطمئن شوند که افراد اطرافشان شاد هستند. هرچند گاهی خیلی از خودگذشتگی کرده و «فدایی» نام می گیرند. این سبک می تواند در صورتی مفید باشد که شما با فردی که او نیز انطباقی است یا دارای سبک همکاری کننده است، ازدواج کرده باشید. اما در صورتی که یک فرد منطبق با فردی که دارای سبک رقابتی است ازدواج کند، احتمالا موانعی ایجاد خواهد شد.
 

سبک اجتنابی سبکی است که در آن فرد کارها را به میل خود انجام می دهد اما نمی خواهد دراین باره با همسرش گفت و گو کند، بلکه تلاش می کند تا از معضل اجتناب کند (فرگرسون، ۲۰۱۲). برای مثال، مراجعی داشتم که همسرش از او خواسته بود تا منشی و معشوقه سابق خود را به مناسبت روز منشی به نهار دعوت نکند، به جای مذاکره مستقیم، مرد بحث را متوقف کرده و به گونه ای عمل کرد که همسرش فکر کرد به خواسته او احترام می گذارد، اما بعد با منشی ملاقات کرد!
 
سبک همکارانه مذاکره زمانی است که فرد هر دو دیدگاه را در نظر گرفته و سعی می کند تا به راه حل برد-برد برسد. افرادی که به سبک همکارانه مذاکره می کنند، زمان و انرژی بیشتری صرف یافتن راه حل هایی ابتکارانه می کنند، (کوبرن، ۲۰۱۵، ص. 4). راه حل برد برد راه حلی است که در آن هر دو نفر موقعیت را شادمان ترک می کنند (کوی، ۲۰۰۵). همسر سعی می کند به وضوح گوش دهد و به دنبال راه حل های برد برد باشد. آنها احساس می کنند نیازهای افراد دیگر همانند نیازهای خودشان مهم است.
 
نهایتا، سبک مذاکره مصالحه ای سبکی است که در آن هر فرد کمی از آنچه می خواهد را دریافت می کند و برخی از آنچه می خواهد را گذشت می کند. من این سبک را نیم -برد می نامم. برای مثال، جینی و میشل ۱۰۰۰ دلار برگشت مالیاتی دریافت کردند. جینی می خواست پول را صرف اتمام زیرزمین کند و میشل می خواست حیاط را حصار کند. میزان محدودی پول برای خرج کردن وجود دارد. مصاحله یا نیم برد برای جینی و میشل یعنی نصف کردن پول. هر کدامشان ۵۰۰ دلار می گیرند و تصمیم می گیرند که چگونه پول را برای خانه خرج کنند.
 
همه سبک های مذاکره وقتی در رابطه ای هستید عملی و مفید نیستند. سبک رقابتی در مثال بالا در محیط کاری یا در محیط فروش کاربرد دارد. زیرا اغلب افراد احساسات خود را کنار می گذارند و به تجارت می چسبند. شما واقعا اهمیت نمی دهید که فرد دیگر چه احساسی دارد. هدف نهایی، کسب چیزی است که می خواهید و اکتساب حداکثر ممکن از موقعیت برای خودتان. برای افرادی که می توانند بدون احساس مذاکره کنند این سبک مناسب است.
 
در یک رابطه، شما به همسرتان اهمیت می دهید. سبک های مذاکره ای که فرد را مدنظر قرار نمی دهد واقعا در رابطه زوجین جایی ندارد. به طور ایدئال، زوجین باید برای کاربرد سبک های همکارانه تلاش کنند. در برخی موارد، سبک انطباقی با مصالحه می تواند برای زوجین مفید باشد.
 

درمانگران می توانند این سبک های متفاوت را با انجام گام های زیر آموزش دهند:

 

نویسنده: آنجلا اسکورتو

 
منبع: کتاب «مشاوره قبل از ازدواج» (راهنما برای درمانگران)