اهداف تربیت جنسی چیست؟ (بخش دوم)

یکی از اهداف تربیت جنسی، آماده سای دختر و پسر برای یک زندگی سالم است. 
 

اریک فروم (روانشناس معاصر) می نویسد:
کشش دو قطب مذکر و مؤنث ، همچنین پایه آفرینندگی ناشی از فعل و انفعال متقابل است. این نظر زیست شناسی ، طبیعتا به این معناست که وحدت اسپرم و اوول ، اساس تولد کودک است. وضع در دنیای روانی مطلق نیز همین گونه است: زن و مرد در عشق یکدیگر، از نو زاده می شوند. کسانی که به انحرافات همجنس گرایی گرفتارند، در رسیدن به این وصل دو قطبی، شکست می خورند و به ناچار باید همیشه، رنج جدایی را تحمل کنند و درست مانند آن دسته از افراد معمولی ای که از مهر ورزیدن عاجزند.[1]
 
 از دیدگاه اسلامی، علاوه بر این که ارضای نیاز جنسی ، منحصرا از راه پیوند میان زن و مرد مورد تأیید است، باید این پیوند، در قالب ازدواج و همراه با ضوابط مشخصی باشد. دلیل این مطلب، آن است که نیاز جنسی در انسان، صرفا تنشی غریزی - که هدف آن فقط ارضای نیاز باشد - نیست؛ بلکه نیازی پیچیده و مرکب از نیازهای دیگر است که جز در قالب یک پیوند شناختی، عاطفی و معنوی که تعهدآور و مسئولیت ساز باشد، به نحو مطلوب ارضا نمی شود. بنابر این، ممکن است مردی در نزدیکی با یک زن روسپی ، التهاب جنسی خود را فرو نشاند؛ اما با این کار، نه تنها نیاز خود را به دوست داشتن و دوست داشته شدن و انس و آرامش و معنویت و پاکی، ارضا نکرده، بلکه بر کمبودهای خود نیز دامن زده است.
 
بنا بر این ، به طور خلاصه می توان گفت که مهم ترین هدف تربیت جنسی - که از زمان کودکی آغاز می شود - ، این است که: زن و مردی را تربیت کنیم که بتوانند با غرایز جنسی خود، به شیوه ای صحیح و مطلوب برخورد کنند؛ نه آن را سرکوب سازند و نه به بی بند و باری و انحراف و فحشا کشیده شوند و در نهایت، زن و مرد بتوانند به یاری هم، کانونی فراهم سازند که هم سلامت روانی خودشان را به دست آورند و هم در مناسبات اجتماعی، سلامت جامعه تأمین شود.
 

از دیگر اهداف مهم تربیت جنسی از دیدگاه اسلام، حفظ افراد جامعه از انحراف و فساد و تباهی است که برای رسیدن به این مهم، اهداف دیگر تربیت جنسی، به نحوی سهیم هستند. جمله معروف «پیشگیری ، بهتر از درمان است،» اگرچه معمولا در مورد بیماری های جسمی گفته می شود، ولی در امور روانی نیز جریان دارد و شاید در امور جنسی، بیشترین تأثیر را داشته باشد؛ زیرا درمان افراد مبتلا به انحراف جنسی و برگرداندن آنها به حالت طبیعی، کاری بسیار دشوار است؛ چون برگرداندن هر معتادی از عادتش مشکل است.
 
 امام حسن عسکری (علیه السلام) می فرماید:
رد المعتاد عن عادته کالمعجز.[2]
برگرداندن معتاد از عادتش ، مانند معجزه است.
 
اعتیاد به انحرافات جنسی، به علت نیرومندی غریزه جنسی، از شدت بیشتری برخوردار است، به همین دلیل، حتی از دیدگاه برخی روانشناسان که استمناء را انحراف نمی دانند، اما عادت به آن، به گونه ای که فرد نتواند آن را ترک کند و زندگی جنسی به هنجاری داشته باشد، بیماری محسوب می شود.[3]
 

آموزش مسائل مختلف مربوط به غریزه جنسی و مسائل خانوادگی، زمینه ازدواج سالم همراه پیوند عمیق زوجین را فراهم می نماید. جوانی که قصد ازدواج دارد، باید بداند که چگونه محبت خود را ابراز کند و چگونه تمایل طرف مقابل را به خود جلب کند و در مواقع سخت و پیچیده، چگونه عمل کند. همچنین باید بداند چه مسائلی سلامت زندگی خانوادگی را تضمین می کند و چه مسائلی ، آن را متزلزل می سازد.
 
از طرف دیگر ، تربیت جنسی صحیح، از انحرافات جنسی زوجین و تزلزل پیوند خانوادگی، جلوگیری می کند و وقتی که زوجین قبل از ازدواج، از ارتکاب محرمات خودداری کنند، مسلما اعتماد و اطمینان آنان به یکدیگر ، بیشتر خواهد شد و همین امر، عامل مهمی در سلامت زندگی مقدس خانوادگی خواهد بود. به عبارت دیگر، آموزش ویژگی های روانی - عاطفی جنس مخالف به دختر و پسر، آشنا کردن آنها با اصول ازدواج سالم و نشانگان ازدواج های غیرسالم، پرورش مهارت های برقراری رابطه صحیح زن و مرد پس از ازدواج، آنها را برای زندگی سالم جنسی همراه با آرامش روان، پاکدامنی و پرهیز از انحرافات جنسی، آماده می سازد.
 

نویسنده: علی نقی فقیهی

 

منبع: کتاب «تربیت جنسی از منظر قرآن و روایات»