اهمیت حجاب و اثرات آن بر زندگی زن

زن هر اندازه که عفیف تر، متین تر و با وقار تر در جامعه حرکت کند و فدم بگذارد برای شخصیت خودش بهتر خواهد بود.
 

یکی از مسائلی که در ادیان الهی به آن سفارش شده و دارای اهمیت بسیار بالایی است، مسئله حجاب است. حجاب یک نوع حصار و امنیت برای وجود زن است که او را از خطرات احتمالی حفظ می‌کند و نمی‌گذارد که اسیر نگاه های شیطانی دیگران شود. اما زنی که خودسرانه جلوه‌گری کند و اهمیتی برای حجاب قائل نباشد، آتش هوس مردان را می‌افروزد و چشم و دل سبکسران را بی‌اختیار به دنبال خود روان می‌کند و خاطر خود و مردان را آشفته می‌سازد.
 

سوالات متعدد و شبهات نا به حقی بر علیه حجاب مطرح می‌شود که هیچ پشتوانه ای ندارد. چون حجاب می‌خواهد مانند یک سنگر دفاعی برای زنان باشد و او را از نگاه های ناامن حفظ کند.  «وظیفه پوشش که اسلام برای زنان مقرر کرده است بدین معنی نیست که از خانه بیرون نروند. زندانی کردن و حبس زن در اسلام مطرح نیست. در برخی از کشورهای قدیم مثل ایران قدیم و هند چنین چیزهای وجود داشته است ولی در اسلام وجود ندارد. پوشش زن در اسلام این است که زن در معاشرت خود با مردان، بدن خود را بپوشاند و به جلوه گری و خودنمایی نپردازد.»[1] 

نکته؛ وقتی زنان با لباس های بی حجاب وارد خیابان و کوچه بازار شوند، یک نکته به ذهن مردان وارد می‌شود که نگاه خود را بر اندام زن ببندند و به صورت کاملا رایگان از وجود زنان احساس تمتع و لذت کنند و همین باعث بی ارزش شدن جایگاه زن خواهد شد. اسلام می‌خواهد این سوال را بپرسد که آیا مردان باید به صورت رایگان از زنان لذت ببرند؟ اسلام می‌گوید که مردان فقط از طریق ازدواج می‌توانند از وجود زنان بهره ببرند. خانم ها باید پوشش مناسبی داشته باشند تا نگاه های مردان را تحریک نکند و ارزش خود را با پوشیدن لباس های نامناسب، پایین نیاورند. 

وجود حجاب می‌تواند اثرات مثبتی بر زندگی افراد داشته باشد که از جمله آنها می‌توان به غرایز و التهاب جسمی و معاشرت های بی بندوبار را کنترل و بر تحکیم نظام خانواده افزوده و از انحلال کانون محکم زناشویی جلوگیری و امنیت اجتماعی و روانی را فراهم می سازد. 
 

شکی نیست که حجاب و پوشش تاثیر زیادی بر روح و روان زن دارد. عفاف و پوشیدگی برای زن همچون سد و حفاظى است که در سایه آن از هر ذلّت و تحقیرى در امان می ماند. اگر حریمی بین زن و مرد وجود نداشته باشد و معاشرت های بی بند و باری داشته باشند، حس شهوت آنها تحریک می‌شود و همانند دریای خروشانی خواهند شد که هر هیچ چیزی نمی‌تواند او را کنترل کند. یا اینکه مانند آتشی خواهد شد که هر چقدر بنزین و نفت بخورد، شعله ور تر خواهد شد. این معاشرت های ناهنجار سبب شعله ور شدن آتش شهوت خواهد شد و آرامش را از وجود انسان ها خواهد برد و احساس سیری ناپذیری در وجود فرد بوجود خواهد آمد. 

«کریستن سن نویسنده کتاب ایران در زمان ساسانیان می‌گوید؛ در نقش شکار طاق بستان فقط چند تن از سه هزار زنی که خسرو در حرم داشت می‌بینیم. این شهریار هیچ گاه از این میل سیر نمیشد. دوشیزگان و بیوگان و زنان صاحب اولاد را در هر جا نشان می‌دادند به حرم خود می‌آورد. عمّال او هر جا زنی را با وصف مناسب می‌دیدند به خدمت او می‌بردند.» [2] 

بهترین روش برای حفظ این ناامنی روانی این است که پوشش و حجاب در جامعه حاکم شود. چون وجود حجاب می‌تواند افساری برای کنترل این غریزه جنسی باشد. امام على (علیه السلام) در وصیّت خود به امام حسن (علیه السلام) می فرماید؛ (زنان را) در پرده حجاب نگاه دار تا نامحرمان را ننگرند، زیرا که سخت گیری در پوشش، عامل سلامت و استواری آنان است.[3] 

نکته: آزادی های جنسی در پی خودش تقاضا های بسیار و نامحدودی را به همراه می‌آورد که انجام شدن همه آنها میسر نخواهد بود، باعث فشار روانی خواهد شد. 
 

حس شهوت در وجود همه افراد وجود دارد، اگر در مسیر خودش بکار گرفته نشود باعث فساد خواهد شد و جامعه را از پیشرفت و تعالی باز می‌دارد. یکی از عواملی که باعث تحریک شهوت می‌شود و احساس ناامنی را در جامعه بوجود می‌آورد، بحث بی حجابی و بی بند و باری است. اگر زنان در جامعه از حجاب مناسبی استفاده کنند و ازدواج ها به موقع صورت گیرد، آن جامعه از فحشا و منکرات در امان خواهد بود. 
 

زن هر اندازه که عفیف تر، متین تر و با وقار تر در جامعه حرکت کند و فدم بگذارد برای شخصیت خودش بهتر خواهد بود. خیلی سخیف است که زن با لباس های جلف وارد خیابان شود تا نگاه های مردان را به خود بدوزد و ارزش خود را در کف کوچه و خیابان جستجو می‌کند. در حالی که وجود حجاب باعث ارزشمندی زن می‌شود و به کرامت او روز به روز افزوده می‌کند. حجاب مایه ی تشخص و آزادی زن است؛ برخلاف تبلیغات ابلهانه و ظاهر بینانه ی مادی گرایان، مایه ی اسارت زن نیست.[4]
 

یکی از عواملی که سبب فروپاشی زندگی مشترک می‌شود بحث بی حجابی است. وقتی زن با لباس های مبتذل و آرایش غلیظ وارد بازار می‌شود، ذهن مرد دچار وسواس فکری می‌شود و امنیت روانی او را در خطر قرار می‌دهد و نسبت به خانم خود مشکوک می‌شود. خود زن هم با نمایش گذاشتن خودش، مشتری های پیدا می‌کند که با عشق های کذایی خود، باعث فروپاشی زندگی او می‌شوند. اما حجاب و پوشش باعث مى شود زن از نگاه هاى آلوده مردان هوس باز و از گرفتار شدن به دام عشق هاى آزاد محفوظ بماند و به زندگى و خانواده خود وفادار باشد. 

نکته پایانی: مسأله ی حجاب، به معنای منزوی کردن زن نیست. مسأله ی حجاب، به معنای جلوگیری از اختلاط و آمیزش بی قید و شرط زن و مرد در جامعه است. این اختلاط، به ضرر جامعه و به ضرر زن و مرد - بخصوص به ضرر زن - است.[5]

پی نوشت :
[1] مرتضی مطهری، مسئله حجاب، تهران: انتشارات صدرا ،چاپ 92، سال 1390،صفحه 73
[2] کریستین سن، ایران در زمان ساسانیان، فصل نهم، تهران: انتشارات نگاه، تاریخ نشر: بهمن، 1394، صفحه 321
[3] نهج البلاغه، نامه ۳۱
[4] مقام معظم رهبری، بیانات در دیدار جمعی از مداحان سراسر کشور - 1391/02/23
[5] مقام معظم رهبری، بیانات در دیدار جمعی از بانوان پزشک سراسر کشور - 1368/10/26