آشنایی با بیماری پسوریازیس در کودکان

اگر کودک شما ضایعه‌ای برجسته‌تر از سطح پوست، قرمز رنگ و پوشیده از فلس‌ها دارد، ممکن است دچار پسوریازیس پلاکی شده باشد.
 

پسوریازیس در مردان و زنان به یک اندازه شایع است و در هر سنی می‌تواند فرد را مبتلا کند، اما این عارضه در اغلب موارد بین ۱۵ تا ۳۵ سالگی بروز می‌کند. یکی از هر ۱۰ فرد مبتلا به پسوریازیس، این بیماری را در دوران کودکی خود می‌گیرد و ۷۵ درصد از بیماران علائم عارضه را قبل از ۴۰ سالگی نشان می‌دهند. پسوریازیس هرچه زودتر بروز کند، احتمال بیشتری دارد که مجدداً عود کند و بخش‌های گسترده‌‌ای از بدن را در بر بگیرد. در این مطلب می‌توانید با بیماری پسوریازیس در کودکان آشنا شوید.
 

پسوریازیس عارضه‌ای ناراحت‌کننده و گاهی حتی دردناک است. این عارضه می‌تواند خارش داشته باشد و اگر به اندازهٔ کافی شدید باشد، می‌تواند باعث ترک خوردن پوست و خونریزی آن شود. اما پسوریازیس مسری نیست. پسوریازیس واکنشی از سیستم ایمنی بدن است و توسط یک ویروس یا باکتری ایجاد نمی‌شود، بنابراین مسری نیست. این عارضه حتی روی پوست خود کودک نیز پخش نمی‌شود.

پسوریازیس از اگزما بدتر به نظر می‌رسد و قرمزی و پوسته‌پوستگی بیشتری دارد، درحالی‌که اگزما به‌طورکلی صورتی و کمتر پوسته‌پوسته است، هرچند که بافت آن زبرتر است. پزشک کودک می‌تواند با معاینهٔ پوست او و احتمالاً برداشتن یک نمونهٔ کوچک از پوست برای آزمایش زیر میکروسکوپ به تشخیص عارضه کمک کند.
 

پسوریازیس یک بیماری پوستی التهابی است که چند نوع مختلف دارد. دو نوعی که در کودکان بیشتر بروز می‌کند شامل موارد زیر است:
 

این شایع‌ترین نوع پسوریازیس است. اگر کودک شما ضایعه‌ای برجسته‌تر از سطح پوست، قرمز رنگ و پوشیده از فلس‌ها یا همان کبرهٔ پوسته‌پوسته و نقره‌ای‌سفید دارد، ممکن است دچار پسوریازیس پلاکی شده باشد. پلاک می‌تواند در هر جایی از بدن ظاهر شود، هرچند در اغلب موارد روی آرنج، زانو، پوست سر و قسمت تحتانی کمر بروز می‌کند.
 

این نوع پسوریازیس در کودکان شایع‌تر از بزرگسالان است. ضایعهٔ آن به اندازهٔ پسوریازیس پلاکی پوسته‌پوسته یا ضخیم نیست. به جای آن ضایعات کوچک و نقطه‌مانندی، معمولاً روی تنه و دست و پاها ظاهر می‌‌شود.

همچنین موارد خفیفی از پسوریازیس وجود دارد که تنها چند ضایعه ایجاد می‌کند. در موارد متوسط این عارضه، ۳ تا ۱۰ درصد بدن پوشیده از ضایعه می‌شود و در موارد شدید، ضایعه بیش از ۱۰ درصد و گاه تمام سطح بدن را می‌پوشاند.

اما پسوریازیس در نوزدان خیلی معمول نیست. در این سن مورد حادی از درماتیت سبوره‌ای یا کلاه گهواره یا مورد شدیدی از راش پوشک در ناحیهٔ تناسلی کودک گزینه‌های محتمل‌تری هستند. قارچ پوستی یا درماتوفیتوز نیز می‌تواند نواحی قرمزی با فلس‌های پوسته‌‌پوسته ایجاد کند. اگزما که تشخیص آن از پسوریازیس می‌تواند دشوار باشد هم یکی از احتمالات موجود است. پس برای تشخیص عارضهٔ پوستی در کودک لازم است با پزشک کودک تان صحبت کنید.
 

فرایند رشد و مرگ بیشتر سلول‌های پوست ۲۸ تا ۳۰ روز طول می‌کشد. اگر کودک پسوریازیس داشته باشد، سلول‌های پوستی او در ناحیهٔ آسیب‌دیده به جای ۲۸ تا ۳۰ روز طی سه تا چهار روز بالغ می‌‌شوند. ضایعات برجسته و پوسته‌پوسته‌ٔ ناشی از پسوریازیس در واقع تجمع پوست مرده‌ است. قرمزی هم ناشی از خون اضافی است که به ناحیه پمپاژ می‌شود.

هیچ‌کس نمی‌داند چرا بدن تصمیم می‌گیرد که سلول‌های پوستی را با این سرعت زیاد تولید کند، اما تصور می‌شود که این تغییر توسط سیستم ایمنی بدن ایجاد می‌شود. همچنین یک فاکتور ژنتیکی نیز وجود دارد، به این معنی که حدود یک سوم از افراد مبتلا به پسوریازیس، حداقل یک عضو خانواده‌ٔ مبتلا به این عارضه را دارند. با این حال، یک کودک می‌تواند بدون داشتن سابقهٔ خانوادگی هم به پسوریازیس مبتلا شود.

دوره‌های عود پسوریازیس خال‌دار در کودکی گاهی به توسط یک بیماری مانند سرماخوردگی یا التهاب لوزه شروع می‌‌شود. صدمات پوستی، برای مثال ناشی از خاراندن یا مالیدن و استرس ممکن است باعث بدتر شدن عارضه شود. اگر متوجه شدید که کودک تان پوستش را مخصوصاً در هنگام خواب می‌خاراند، می‌توانید به دست‌هایش دستکش یا جوراب‌های کوچکی بپوشانید.
 

شما می‌توانید با مراجعه به پزشک فرزندتان و گفت‌وگو در مورد بهترین رویکرد درمانی شروع کنید. از آنجا که پسوریازیس در نوزادان غیرمعمول است و می‌تواند شبیه سایر بثورات و راش‌ها باشد، پزشک ابتدا می‌خواهد مطمئن شود که راش یا حساسیت پوستی کودک تان واقعاً پسوریازیس است. اگر عارضه خیلی شدید یا پایدار باشد، او ممکن است شما را به یک متخصص پوست ارجاع دهد.

بسته به نوع پسوریازیس، محل راش و شدت آن گزینه‌های مختلفی برای درمان پسوریازیس وجود دارد. اگر موردی نسبتاً خفیف است، پزشک می‌تواند داروی موضعی ایمن و مؤثری تجویز کند و درمان‌های ساده مانند اضافه کردن روغن به آب وان یا استفاده از یک مرطوب‌کنندهٔ خوب روی پوست نیز می‌تواند کمک کند.
اگر پسوریازیس کودک شما شدیدتر باشد، ممکن است به نوردرمانی یا حتی داروهای خوراکی نیاز داشته باشد. اگر خارش زیاد و مشکل‌ساز است، پزشک ممکن است آنتی‌هیستامین نیز تجویز کند و اگر به نظر می‌رسد یک عفونت باکتریایی نیز ایجاد شده است، به عنوان مثال به علت خاراندن بثورات، آنتی‌بیوتیک خوراکی نیز تجویز خواهد شد.

پسوریازیس معمولاً مزمن و چرخه‌ای است، شعله‌ور می‌شود و آرام می‌گیرد و حتی گهگاه بهبود می‌یاید و بعد مجدداً ظاهر می‌شود. به عبارت دیگر، این عارضه غیرقابل پیش‌بینی است و هیچ راهی برای دانستن اینکه چه زمانی شعله‌ور می‌شود، چه مدت طول خواهد کشید یا اینکه آیا ممکن است عارضه برای همیشه برطرف شده باشد وجود ندارد. با این حال، با کمک یک متخصص پوست، می‌توانید به کودک خود در مدیریت این مشکل کمک کنید.

منبع: سایت مادرشو