انواع دروغ گویی در کودکان

دروغ گویی کودکان گاه بر اساس تخیلاتی است که در ذهن خود دارند. 
 

زمانی که والدین کودکان را تحت فشار قرار می­دهند تا جزئیات یک ماجرا برای آن ها به طور دقیق تعریف کنند، در حقیقت دارند کودک را وادار به دروغ گفتن می­کنند و متاسفانه او بار اولی که از این کار خطا استفاده کند دروغ گویی را یاد می­ گیرد.
 
برای کودکان دروغ گویی به امری شیرین تبدیل می ­شود، زیرا با این کار کودک از تنبیه فرار کرده  و این تجربه را بر اساس رفتار والدین و اشتباه بزرگتر ها آموخته است؛ پس با توجه به جمله ای که ذکر شد می­­توان گفت که یکی از علت های دروغ گویی در کودکان احساس ناامنی، وحشت و ترس از مجازات و تنبیه شدن است که این کار را انجام می­دهند و اگر والدین از همان ابتدا کودک را بخاطر راستگویی حتی در مواقعی که کار ناپسندی انجام داده است تشویق کنند، کودک به دروغ گفتن پناه نمی ­برد.[1]
 
بر اساس عقیده روانشناسان دروغ گویی یک شکل خاص ندارد، بلکه بسته به سن، موقعیت کودک و شرایطی که کودک در آن قرار دارد متغیر است بنابر این هر گفته ای که خلاف واقعیت از سوی دیگران است نباید به عنوان دروغ گویی از کودکان استنباط کرد؛ در این مقاله به انواع دروغ گویی در کودکان می ­پردازیم که به شرح زیر است:
 

این نوع دروغ گویی مخصوص کودکان کم سن و سال است که روحیه ای به شدت خیال پرداز دارند، والدین باید توجه کنند که هنگام مواجه با چنین دروغی از سمت کودکان بدون هیچ تمرکز و توجه ای از آن بگذرند و هیچگاه این خیال پردازی را به روی کودکان نیاورند چون بخشی از رشد آنان می ­باشد.
 

این دروغ مناسب زمانی است که کودک توجه مثبتی از سوی والدین و دیگران دریافت نمی­ کند، (یادمان باشد که کودکان برای گرفتن توجه مثبت حتی دست به کارهای ناپسند می ­زنند.)
  

این دروغ در کودکان کاملا حساب شده است و بیشتر جهت فریب دادن دیگران صورت می­ گیرد و کودک از آن به عنوان سلاحی برای به دست آوردن یک چیز یا وضعیت مطلوب استفاده می­ کند.
 

این نوع دروغ در کودکان بیشتر برای ترس از تنبیه، تهدید و توهین والدین و دیگران استفاده می­شود.
 

این نوع دروغ از نفرت و خشم کودکان ناشی می ­شود.
 

گاهی اوقات کودکان قادر به بیان احساسات و تفکرات خود همانند بزرگسالان نیستند، به همین علت با به هم چسباندن یک سری جملات و کلمات مبهم سعی در انتقال این حس می کنندو والدین آنان تصور می­کنند که کودک به آن ها دروغ می­گوید.
 

این نوع دروغ در کودکان به حساب خودشان برای مراقبت از دوستی که در یک وضعیت یا مشکل قرار دارد و بسیار تحت فشار است استفاده می­ کنند.
 

این نوع دروغ در کودکان همانند دروغ خیال بافانه است، که با آن کودک سعی دارد دیگران یا والدین حوادث تخیلی و بازی آن را باور کنند.
 

این نوع دروغ در کودکان به دلیل نتیجه گرفتن های قبلی از دروغ هایی است که بیش از این ابراز شده و به عنوان یک الگو رفتاری در دسترس کودک است که برای او بسیار کاربرد دارد.[2]
 

موثر ترین روشی که والدین می ­توانند از دروغ گویی کودکان جلوگیری کنند، پیدا کردن علت و ریشه های دروغ گویی است؛ توجه به نکات زیر برای والدین بسیار ضروری است:
 
والدین باید توجه کنند که هرگز کودک را در موقعیتی قرار ندهند که او وادار به دروغ گفتن شود و اگر آن ها حقیقت را می­ دانند به جای سوال کردن از کودک درمورد کاری که انجام داده است با او بحث کنند، برای مثال( به او بگویند که من می­دانم با دوستت دعوا کرده­ای برای من توضیح بده که علت این کار تو چه بوده است.)
 
والدین نباید هرگز به کودکان خود برچسب دروغ گویی بزنند و به او این جمله را بگویند« تو بچه دروغ گویی هستی» زیرا این رفتار والدین زخمی بزرگ درون کودکان ایجاد می­کند و آنان با خود فکر می­ کنند که والدین آن ها را باور ندارند و الگویی از دروغ گویی را در درون خود ترسیم می­ کنند.
 
کودکان را به خاطر دروغ گویی شان مورد طعن، مخالفت یا تنبیه قرار ندهید بلکه با آرامش، مهربانی و صبوری با کودکمان برخورد کنیم تا از این رفتار ناپسند خود دست بردارد.
 
برخورد والدین باید به گونه ای باشد که به کودک احساس شرم و گناه تلقین نشود بلکه زمینه های بروز این رفتار در او از بین برود.[3]
 
و در نهایت مقاله را با روایتی به اتمام می­رسانیم که می­گوید: شما را سفارش می­کنم به راستگویی که راستگویی با نیکوکاری همراه است و هر دو در بهشت­ هستند و از دروغ گویی بپرهیزید که دروغ گویی همراه با بدکاری است و هر دو در جهنم هستند.[4]